Jom Petchpradab
2d·
วงการบันเทิง ศิลปะ ทีวี ละคร ภาพยนตร์ ไทย ดูจะวนไปวนมากับเรื่องวัฒนธรรมความเป็นไทย หรือความเป็นไปเป็นมาของตัวเองเป็นหลักใหญ่ ทำเอง ดูกันเอง เชียร์กันเอง แล้วพยายามขาย หรือเรียกแบบไม่เกรงใจว่า ยัดเยียดให้คนอื่นดู หรือให้เป็นที่ยอมรับของต่างชาติ ถึงกับกำหนดเป็นนโยบายระดับชาติว่า เหล่านั้คือ Soft Power ที่จะสร้างรายได้ นำความเป็นไทยให้เป็นที่รู้จัก เป็นที่ยอมรับไปทั่วโลก
ไม่ได้คัดค้านแและพร้อมที่จะสนับสนุนในเรื่องนี้ เพียงแต่ตั้งข้อสังเกตุว่า อดีตที่ผ่านมาเคยมีความพยายามกันมาหลายต่อหลายครัง แต่ไม่บรรลุผลสำเร็จซักที เราไม่เคยมีภาพยนตร์ไทยเรื่องใด ที่ชนะรางวัลออสก้าส์ หรืออย่างน้อยรางวัลหนังต่างประเทศยอดเยี่ยมเลยแม้แต่ครั้งเดียว (ทั้งๆ ที่ 50 ปีก่อนวงการภาพยนตร์ไทยก้าวล้ำกว่าเกือบทุกประเทศในอาเซี่ยน )
เราเคยมีแบรนด์ของคนไทย หลายแบรนด์ที่ดังอยู่แค่เฉพาะในประเทศไทย แต่ไปไม่รอดในต่างประเทศ ที่เห็นสำเร็จอยู่เพียงอย่างเดียวคือ อาหารไทย แต่วงการบันเทิงหรือศิลปะไทย ทำไมถึงไม่ประสบผลสำเร็จจนเป็นกระแสนำในระดับโลก
หรือเพราะว่า เรามัวแต่ศึกษาตัวตนของเราเอง จนลืมศึกษาและทำความเข้าใจคนอื่นอย่างมากพอ
หรือเพราะเราทนงในความเป็นเอกลักษณ์ของเรา จนไม่ยอมเปลี่ยนแปลงแก้ไข หรือปรับเปลี่ยนอะไรให้สอดคล้องและเข้ากับรสนิยมที่เป็นสากล อันนี้แค่การคาดเดา่เอาเอง
ผมคิดว่า "รู้เขา" ให้มากเท่าไหร่ ไม่มีวันที่จะทำให้ตัวตนของเราสูญหายไป เหมือนที่ผู้หลักผู้ใหญ่ไทยในอดีตไม่ต้องการให้เด็กไทยพูดภาษาอังกฤษกันให้แพร่หลาย เพราะเกรงจะทำให้ลืมภาษาไทย
หวั่น ๆ อยู่ว่า รัฐบาลที่เต็มไปด้วยแนวคิดอนุรักษ์นิยมอย่างเช่น รัฐบาลไทยยุคปัจจุบัน แม้จะกำหนดเรื่องนี้เป็นนโยบายแห่งชาติ แต่จะสู้แรงต่อต้านจากคนแก่ที่ล้าหลังที่มีอำนาจเต็มอยู่ในรัฐบาลนี้หรือไม่
ttps://www.facebook.com/watch/?v=1214041199987336
กูทวิตเตือนเป็นร้อยครั้งแล้วว่าอย่าคำว่า soft power มั่วๆเพื่อมาหากินเบิกงบมาคอรัปชั่น แล้ววันคนในวงการเค้าจะออกมาด่าพวกมึง#สัปเหร่อ pic.twitter.com/kgBOTj7a0G
— ฮ.นกฮูก(สีส้ม) (@skongki2000) October 26, 2023
