ภาพจาก Urban Creature
.....
Krisadang-Pawadee Nutcharus
9h
·
16 พฤษภาคม 2566
เรียนท่านประธานศาลฎีกา
วันนี้ลูกหรือหลานของท่านกับของผมได้ไปเรียนหนังสือแล้วเพราะเป็นวันเปิดเทอมของเด็กๆ
ท่านรู้มั้ยว่ามีเด็กคนหนึ่งชื่อหยก เด็กผู้หญิงอายุ 15 ปี ไม่ได้ไปเรียน เพราะพวกเราขังเธอไว้ที่สถานพินิจบ้านปราณี ที่สามพราน
เธอถูกกล่าวหาว่าผิดตามมาตรา 112 เธอไม่ขอประกันตัวเพราะเธอไม่ยอมรับกระบวนการยุติธรรมของพวกเรา
เราเลยไม่ปล่อยให้เธอไปเรียนหนังสือ ผมเห็นว่าแม้เธอไม่ยอมรับกระบวนการยุติธรรมของพวกเรา แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าเราจะไม่ให้ความยุติธรรมกับเธอ และไม่ได้หมายความว่าเราต้องบังคับให้เธอมายอมรับกระบวนการยุติธรรมของเรา
ถ้าเรายุติธรรมจริง กระบวนการยุติธรรมของเราคงไม่มีข้อไหนที่บอกว่า ถ้าเธอไม่ยอมรับพวกเรา เราจะไม่ให้ความยุติธรรมกับเธอ
ผมเชื่อว่า เราปล่อยเธอไปเรียนหนังสือ ก็ไม่ได้ทำให้เราเสียหายอะไร แต่มันกลับทำให้เราดูยิ่งใหญ่ด้วยซ้ำ
ท่านประธานศาลฎีกาที่เคารพ สั่งปล่อยเด็กหญิงหยกไปเรียนหนังสือเถอะครับ
ไม่ต้องคอยให้ใครสั่งเรา
ท่านคิดให้ดี อย่าให้มันไปไกลกว่านี้
กฤษฎางค์ นุตจรัส
.....
สำนักข่าวราษฎร - Ratsadon News
4h
·
“ทัศนีย์” เรียกร้อง “ปล่อยหยก” คืนอนาคตของชาติกลับไปเรียน ให้เขาได้กลับไปหาพ่อแม่ หลังถูกคุมขังด้วยคดี ม.112 มานานกว่า 50 วัน
เมื่อวันที่ 17 พฤษภาคม 2566 นางสาวทัศนีย์ บูรณุปกรณ์ อดีต ส.ส.พรรคเพื่อไทย จังหวัดเชียงใหม่ โพสต์ข้อความบนเฟซบุ๊กส่วนตัวว่า “ปล่อยหยกไปหาพ่อแม่ ปล่อยหยกไปเรียนเถอะค่ะ อย่าทำลายอนาคตของเยาวชนเลย”
สำหรับ เฟซบุ๊กของหยก หรือ เด็กหญิงธนลภย์ ที่ถูกคุมขับด้วยคดี ม.112 ณ สถานพินิจบ้านปรานี เข้าสู่วันที่ 49 แล้วนั้น ได้เผยแพร่ข้อความดังนี้ บันทึก 49 วันที่ถูกคุมขัง
วันนี้วันที่ 16 พ.ค.2023 วันเปิดภาคเรียนที่เราไม่ได้ไปเรียน เป็นเช้าที่ตื่นขึ้นมาเพราะแสงไฟสีขาวล้วน ไม่ใช่ไฟสีขาวสลับกับไฟที่สีออกส้มนิดๆ ที่เปิดเพราะปลุกเราหรือรอเราไปเปิด ตื่นมาพร้อมกับเสียงนับยอด ไม่ใช่เสียงเพลงที่ตั้งปลุก ตื่นมาพร้อมกับระลึกว่านี่คือ "นครปฐม"
คือที่ที่เค้าจับเรามาขัง นี่ไม่ใช่กรุงเทพ เมืองที่เราเกิดที่เราเติบโต ที่เราอยู่และไม่เคยจากมานานขนาดนี้ ไม่เคยคิดจากมันมานานกว่า 7 วัน แต่เราถูกแยกมา ถูกจากมา จากทุกอย่าง จากเพื่อน จากโรงเรียน จากกรุงเทพ
ขณะที่เราเขียนนี้เป็นวันที่ 49 ที่เราจากมาทั้งๆที่เช้านี้ควรจะเป็นเช้าที่เราไปโรงเรียน ไปเจอเพื่อนๆ และเพื่อนใหม่ พร้อมกับการเลื่อนชั้นใหม่ แต่ความจริง มันคือเช้าที่ไม่ใช่กรุงเทพ ไม่มีอิสระ มีอาคารล้อมเป็นกรอบสี่เหลี่ยม ท้องฟ้าที่เราเห็น เราก็เห็นได้แค่เท่านั้น
คิดถึงกรุงเทพ และคิดถึงทุกคน
ในโลกความจริงที่โหดร้าย เพราะมนุษย์ที่มีอำนาจใช้อำนาจทำลายมนุษย์ด้วยกันเอง ใช้ทำลายผู้เห็นต่าง โดยที่เขาคงมองพวกเราหรือคนอื่นๆไม่เท่าเขา แต่ความจริง ทุกคนเหมือนกันที่ความเป็นคน ไม่ว่าจะเชื้อชาติ ศาสนา ภาษาต่างกันอย่างไร แต่คนก็คือคน คือมนุษย์เหมือนกันทุกคน
ยังมีผู้เห็นต่างทางการเมืองที่ไม่สามารถกลับบ้านได้ เขาไปไกลเกินกว่าที่จะกลับมาได้….
และที่ไม่มีวันได้กลับบ้าน เพราะเขาถูกอุ้มฆ่า บังคับสูญหายไปแล้ว
ข้างนอกกรงขัง คงมีความเห็นมีประโยคที่ว่า “เราทำตัวเองหรือมาข้องเกี่ยวมายุ่งเอง"
“ขอบคุณที่วิจารณ์เรา”
คุณวิจารณ์เราแล้ว “คุณได้วิจารณ์ตำรวจที่ออกหมายจับเรามั้ย?”
(ตำรวจไปขอหมายจับเราทั้งๆที่เราขอเลื่อนไว้)
“คุณได้วิจารณ์การจับกุมของ สน.พระราชวังมั้ย”
“คุณได้วิจารณ์ศาลที่ออกหมายจับหมายขังเรามั้ย”
“คุณกล้าวิจารณ์คู่กรณีเรามั้ย”
ที่เรายุ่งเกี่ยวข้องเกี่ยวเพราะเราไม่อยากให้ความนิ่งเฉยของเราเป็นส่วนหนึ่งของการทำลาย สักวันหนึ่งอาจเป็นคนใกล้ตัวคุณก็ได้
การเข้ามาในนี้ของเราก็ไม่คิดว่ามันจะถึงขนาดที่ทำให้เราหมดสิทธิเรียน หมดอนาคต ไม่คาดคิดเลยจริงๆ ว่าจะทำให้ไม่ได้เรียนต่อ ม.4 กับเพื่อนรุ่นเดียวกัน
พรุ่งนี้ 17.พ.ค. 2023 จะครบ 50 วันที่เราอยู่ที่นี่
วันที่ 18.พ.ค.2023 จะครบ 7 วัน ที่ตำรวจผลัดฟ้อง ก็ต้องรอติดตามว่าเหตุการณ์จะเป็นอย่างไรต่อไป
แต่เราจะไม่มีวันถอยอีกต่อไป เราจะออกไปอย่างผู้ชนะ
#สำนักข่าวราษฎร #RatsadonNews #Saveหยก #ทัศนีย์บูรณุปกรณ์ #พรรคเพื่อไทย #เพื่อไทย #มาตรา112
