แต่ถ้า “ประชาชนเป็นคนทำ ทางสำนักงานของศาลจะดำเนินคดี” ข้อความเหล่านี้ ‘ข่มขู่’ และเป็นคนละเรื่องกับคดีที่ศาล “มีคำสั่งปลดเงื่อนไข ในเรื่องห้ามออกนอกเคหสถานตั้งแต่เวลา ๒๐.๐๐ น. ถึง ๕.๐๐ น.” ของ ‘ลูกเกด’ ชลธิชา แจ้งเร็ว
ลูกเกดเป็นนักกิจกรรมกลุ่มฟื้นฟูประชาธิปไตย และว่าที่ผู้สมัคร ส.ส.พรรคก้าวไกล ปทุมธานี เมื่อปีที่แล้วเธอถูกตั้งข้อหาละเมิด ก.ม.อาญา มาตรา ๑๑๒ ความผิดต่อกษัตริย์ จากการโพสต์ข้อความใน ‘ราษฎรสาส์น’ และได้ประกันตัวเมื่อเข้าสู่กระบวนการศาลปีนี้
แต่ ๑ วันหลังเข้าพบรองรัฐมนตรีต่างประเทศสหรัฐ อันมีการสนทนาแลกเปลี่ยนเกี่ยวกับการบังคับใช้ ม.๑๑๒ ของไทย และเรื่องเงื่อนไขประกันตัวละเมิดหลักสิทธิมนุษยชนสากล ก็มีการนัดไต่สวนเงื่อนไขประกันเมื่อวาน (๑๙ เมษา)
ศาลอาญารัชดาชี้แจงว่าการกำหนดเงื่อนไขต่างๆ เป็นอำนาจของศาล ส่วนใดเหมาะสมหรือไม่เหมาะสมศาลเป็นผู้พิจารณา ผู้ต้องหาแสดงความเห็นแย้งว่า คดีของเธอเป็นเรื่องแสดงความคิดเห็น ไม่ใช่อาชญากรรมร้ายแรง เงื่อนไข ๓ ข้อนั้นเท่ากับตัดสิทธิไปเลย
ศาลยอมปลดสองเงื่อนไข ห้ามออกจากเคหะสถาน ๒ ทุ่มถึงตีห้า และให้รายงานตัวทุก ๑๕ วัน เป็นเวลา ๓ เดือน แต่คงไว้การผูกกำไลอีเล็คโทรนิคที่ข้อเท้าว่าเหมาะสม แล้วยังเป็นการผูกเพียงระยะหนึ่งเท่านั้น ไม่ใช่ให้ขอถอดได้ทันที
จากนั้นก็เติมคำตักเตือนที่ว่า การแสดงความเห็นสาธารณะวิพากษ์วิจารณ์ศาลโดยระบุชื่อและรูปพรรณผู้พิพากษา ถือเป็นการคุกคาม ขณะที่ศาลก็ยังคงวินิจฉัยคดีและมีคำสั่งอย่างสองมาตรฐาน คดีของนักกิจกรรมมักผิดร้ายแรง
แต่เมื่อเป็นฝักฝ่ายที่สนับสนุนรัฐบาลปัจจุบัน การตีความกฎหมายลักษณะเดียวกันมักเต็มไปด้วยความกรุณาปราณี ดังมีการเปรียบเทียบล่าสุดระหว่างคดีอนาจาร ข่มขืนสตรี ๑๔ ราย ซึ่งรองหัวหน้าพรรคประชาธิปัตย์เป็นผู้ต้องหา
โทษของเอกชัยในการเขียนเล่าเรื่องราวเห็นภาพจะแจ้ง เพศสัมพันธ์พร้อมใจในคุกชาย ร้ายแรงกว่าการหลอกลวงชำเราละหรือ “นักการเมืองข่มขืนได้ประกัน นักกิจกรรมเล่าเรื่อง sex ในเรือนจำ ติดคุกทันที” ดังที่ Pavin Chachavalpongpun เหน็บแนม
(https://prachatai.com/journal/2022/04/98200, https://tlhr2014.com/archives/42667 และ https://tlhr2014.com/archives/28970)
