บางครั้งในชีวิตคนเรา ก็ต้องทำหรือใช้แนวทางอย่างที่ว่านี้แหล่ะ..อะไรๆมันถึงจะไปกันต่อได้ อย่างในเฟซนี่ผมเห็นบางกลุ่มทะเลาะกันมานานละ ไม่เลิกทะเลาะกันซักที แฉกันไป แฉกันมา กระแนะกระแหนกันไม่เว้นแต่ละวัน แต่คนที่สนุก คนที่ตั้งใจติดตามดราม่าไม่ลดละ เพราะอ่านแล้วขำ ฟังแล้วชอบ ดูแล้วสะใจ รับรองว่าไม่ใช่คนฟากเดียวกันแน่นอน ..เคยคิดเรื่องนี้กันบ้างมั้ย ??
ใครชนะ ใครแพ้ ก็ไม่รู้เหมือนกัน และก็ไม่รู้ด้วยว่า ชนะแล้วได้อะไร แพ้แล้วเสียอะไร แต่ที่แน่คือได้แผลกันถ้วนทั่ว อันนี้เห็นชัดๆ
สหรัฐฯ ยุโรป รบกับเยอรมันมา2หน ผีไม่เผาเงาไม่เหยียบในเวลานั้น ทุกวันนี้เป็นยังไง ?? รักกันปานจะแหวกตูดดม ญี่ปุ่น สหรัฐฯ รบกันมาฆ่ากันตายห่าไปฝั่งละหลายแสนคน ทุกวันนี้เป็นไง ก็ปานจะแหวกตูดดมเหมือนกัน ..เพราะอะไร ?? ทำไมเป็นอย่างนั้น ?? ก็เพราะเพื่อชาติบ้านเมือง เพื่อส่วนรวมที่ใหญ่กว่าส่วนตน ประเทศเหล่านั้นเค้าถึงลดราวาศอกให้กัน นับประสาอะไรกับเรื่องขี้หมูราขี้หมาแห้งแบบชาวเรานี้ ..
การขอที่โคตรง่ายเลยคือขอโทษ การให้ที่ไม่ต้องเสียอะไรเลยคือให้อภัย คนเราจะทำการใหญ่ได้ ใจต้องกว้าง รากฐานบางอย่างถ้าจะให้มั่นคง ก็ต้องมัดรวมกันให้ตรงเป้าตรงจุด ไม่ใช่แตกเหล่า แตกกอไปเรื่อยเปื่อยด้วยอารมณ์ส่วนตัวที่เหมือนไม่สนส่วนรวม ..นี่ไม่ได้บังอาจสอนใครนะ แค่อยากให้คิดซักนิด..
บ้านเมืองใกล้ปะทุแล้ว รู้จักหัดดูฟ้าดูลมกันบ้าง เตรียมตัวเตรียมใจไว้เถิด อย่าเอาแต่งัดกัน เพื่อเอาชนะกันเองเล๊ย ไม่งั้นวันข้างหน้า เราจะร้องเพลงที่มีงูออกมา ให้ใครฟัง ??
ลองอ่านในรูปดิ..โดยเฉพาะบรรทัดสุดท้าย ..
