วันศุกร์, กรกฎาคม 24, 2558

สังคมคนดีป่วย...




ฉันอ่านเฟซฯเรื่องผู้บริหารเตรียมอุดมฯบอกว่านักเรียนที่ส่งกระดาษเปล่าวิชาหน้าที่พลเมืองเป็น"คนป่วย"แล้วอยากรู้ว่าผู้บริหารที่ว่าคือผอ.โรงเรียนหรือไม่ ข่าวน่าจะลงให้ชัดเจนว่าใครพูดเพราะอาจารย์ต้องรับผิดชอบคำพูดตัวเองด้วย ถ้าใช่ฉันอยากให้มีการตรวจสุขภาพจิตผอ.โดยจิตแพทย์ว่ามีสติสัมปชัญญะครบถ้วนเพียงพอที่จะเป็นผอ.โรงเรียนมัธยมหรือไม่
----------------------
23กค.2558 อ.กานดา นาคน้อย
ที่มา facebookกานดา นาคน้อย
https://www.facebook.com/permalink.php?story_fbid=1622248658048688&id=100007907088687

เครดิต Maysaa Nitto


ความเห็นจากเน็ต...

เด็กคนนี้ (น้องไนซ์) ทำไปโดยมีสติตลอด
เพราะเขาสามารถมาอธิบายได้ว่าทำไมเขาถึงทำอารยะขัดขืนแบบนั้น
คนเราคิดไม่เหมือนกัน
วิธีอารยะขัดขืนก็อาจแตกต่างกันไป
บางคนอาจจะอารยะขัดขืนด้วยการทุบป้ายสตช.
อารยะขัดขืนด้วยการบุกทำลายสถานที่ราชการ โดยที่ศาลไม่เห็น
แต่เด็กคนนี้เขาเลือกวิธีของเขาซึ่งไม่ได้ทำให้ใครเดือดร้อน
ยกเว้นคนจะอ่อนไหวเกินไป จนคิดว่ากระทบต่อความมั่นคงของตัวเอง

ooo




"น้องไนซ์"นร.ชั้น ม.6 ชำแหละ วิชาหน้าที่พลเมือง-ประวัติศาสตร์ สอนอย่างไรเพื่อสร้างอนาคต

jom voice

Published on Jul 22, 2015

น.ส.ณัฐนันท์ วรินทรเวช หรือ น้องไนซ์ นักเรียนมัธยมศึกษาชั้นปีที่ 6 ซึ่งได้แสดงอารยะขัดขืนโดยการส่งกระดาษเปล­่าในการสอบวิชาหน้าที่พลเมือง เนื่องจากเห็นว่าเป็นการบังคับให้เด็กคิดแ­บบเดียวกันและไม่ยอมรับการโต้แย้งแสดงความ­เห็นต่าง ในวิถีทางประชาธิปไตย ให้สัมภาษณ์ Thaivoicemedia เกี่ยวกับการเรียน การสอนวิชาหน้าที่พลเมือง และวิชาประวัติศาสตรไทยว่า วิชาหน้าที่พลเมืองที่สอนกันอยู่ในโรงเรีย­น ไม่ควรจะใช้คำว่า หน้าที่พลเมือง แต่ควรจะเป็นวิชาการเป็นพลเมือง เพราะคำว่า หน้าที่ สะท้อนทัศนะของผู้มีอำนาจที่มองประชาชนไร้­วุฒิภาวะ และพลเมืองไม่ได้มีเพียงหน้าที่อย่างเดียว แต่จะต้องมีสิทธิ และเสรีภาพด้วย ขณะเดียวกัน การเรียนวิชาประวัติศาสตร์ก็ไม่ควรจะสอนให­้เด็กโหยหาอยู่กับความยิ่งใหญ่ ชัยชนะ หรือความดีงามในประวัติศาสตร์อย่างเดียว แต่ควรจะวิพากษ์วิจารณ์ และเรียนรู้ความล้มเหลว ผิดพลาดในอดีตด้่วย เพื่อป้องกันไม่ให้ความผิดพลาดนั้นเกิดขึ้­นในอีก อนาคต ไม่ใช่ให้นักเรียนประวัติศาสตร์ หรืออ่านนิยายปรัมปรา ท่องจำ พ.ศ. บุคคล สถานที่ และเวลา ซึ่งไม่เกิดประโยชน์เลยในปัจจุบันและอนาคต