อานนท์ นำภา
February 19 at 4:27 AM ·
ถึงมิตรสหายทุกคน
ถ้าท่านได้อ่านข้อความนี้ ขอให้รู้ว่าทุกตารางนิ้วของของบ้านเมืองเรามันคือคุกที่จองจำความเป็นมนุษย์ของพวกเรามาตั้งแต่เกิด และใช้ชื่อว่าเป็นคนไทย ผู้คุมในนามของกฎหมายและจารีตอื่น คร่ำครึ คอยเฆี่ยนตีเรา และควบคุมมิให้เราได้รับรู้และเข้าถึงเสรีภาพ ศักดิ์ศรีความเป็นมนุษย์ที่เท่าเทียมกัน ชัดเจนมาตั้งแต่ต้นว่าไม่มีใครสูงต่ำกว่าใคร สิ่งที่เราต่อสู้ในครั้งนี้คือการต่อสู้เพื่อสิทธิเสรีภาพของเรามาตั้งแต่เกิดแต่ถูกชนชั้นปรสิตพรากไป บาดแผลของการต่อสู้ในครั้งนี้เกิดจากการดิ้นรนเพื่อเอาตัวรอดเป็นครั้งสุดท้ายของชนชั้นปรสิต และในวันที่พวกเราลุกขึ้นทวงถาม ประจานและทำลายกรงขังนั้นลง สังคมนี้จะไม่มีชนชั้นวรรณะ ไม่มีการกดขี่ ไม่มีคุกที่สามารถกักขังเสรีภาพและความเท่าเทียมของพวกเราได้
ในคุกยังคงเฝ้ามองมิตรสหายที่ต่อสู้อยู่ด้านนอกและเราก็ต่อสู้กับตัวเองด้วย ถ้าจะมีความกังวลอยู่สองสามประการก็น่าจะเป็นเรื่องแนวทางการต่อสู้ที่จะเข้าทางฝ่ายรัฐที่จะยั่วยุให้ใช้ความรุนแรง ความอ่อนล้า การถูกบั่นทอนกำลังใจครั้งแล้วครั้งเล่าจากกฎหมายที่ไม่เป็นธรรม แต่ถึงอย่างไรในวันที่เราท้อแท้ เหนื่อยล้า สิ้นหวังขอให้เรานึกถึงคนที่ต่อสู้บุกเบิกถากถางทางมา สำหรับเราพวกเขาทำหน้าที่ของตัวเองในแต่ละยุคสมัยอย่างเต็มที่แล้วและส่งไม้ต่อมาที่รุ่นเรา อย่าทำให้เมล็ดพันธุ์แห่งการต่อสู้สาบสูญ ต่อเติมกำลังใจให้กันและกัน ผมจะดีใจมากถ้าได้ยินข่าวว่าพี่น้องทุกคนยังต่อสู้อย่างเข้มแข็งดังเดิม
เชื่อมันและศรัทธาในมิตรสหายทุกคน
อานนท์ นำภา
เรือนจำพิเศษกรุงเทพมหานคร
แดนสองห้องเจ็ด
ปล.สำหรับลุงเทวินทร์ ป้าอึ่ง ป้านก ป้ารูนและป้าๆอีกหลายคนคงได้ใช้กระทะและหม้อสมใจ ผมให้สัญญาว่าถ้าออกไปจะซื้อหม้อและกระทะใบใหม่ให้
