พิธาน ทรงกัมพล
19h ·
อ่านเรื่องเล่าจากเด็กดอยกันครับ ผมอ่านแล้ว ก็ได้แต่เสียดายโอกาสของประเทศ
ว่าจะไม่เข้ามาแล้ว ... แต่ก็อดไม่ได้ !!!
กรณี คุณพิมรี่พาย มันบ่งบอกถึงความเลื่อมล้ำในสังคม คนชาติพันธุ์ถูกมองเป็นตัวประกอบ
วันนี้จะบอกให้ จะขอเล่าจากความทรงจำที่เคยมีและไม่เคยจางหายจากชีวิต
ย้อนกลับไปสมัยรัฐบาลคุณทักษิณ หมู่บ้านชนบท อย่างบ้านผมเนี่ยที่เคยใช้ตะเกียงจุด ใช้ไม้สน หรือ ไฟฉายแบบถ่าน
โครงการ 1 โซล่าเซลล์ บ้านละแผ่น หลังมีโครงการ นี้ชาวบ้านมีไฟใช้ เราได้ดูทีวี โดยบ้านหลังละ1 แผงพร้อมแบตเตอรี่1 ตัว
โครงการที่ 2 เมื่อก่อนเวลาจะติดต่อลูกหลานที่ไปทำงาน ในกรุง ในเมือง โดยจะผ่านการส่งจดหมาย รัฐบาลมีโครงการโทรศัพท์ หมู่บ้าน โดยหมู่บ้านผม คือ 1ในโครงการนั้นด้วย 053-612425
โครงการ 3 โครงการรักการอ่าน และห้องสมุดเพื่อน้อง โรงเรียนที่ผมเรียนจากเดิมมีหนังสือไม่กี่เล่ม แทบอ่านไม่ออกเขียนไม่ได้ หลังจากได้รับมอบ ห้องสมุดพวกเราเข้าไปอ่าน และหนังสือยอดฮิต คือ สารานุกรม
โครงการ 4 นมโรงเรียน เดิมพวกเราไม่เคยได้ดื่มนม และไม่รู้ด้วยซ้ำว่านมคืออะไร นอกจากนมแม่ โรงเรียนที่ผมเรียนได้รับนม ครูแจกให้นักเรียนวันละ 2 ครั้ง คือ เช้า และ เย็นก่อนเลิกเรียน
โครงการ 5 อาการกลางวันเพื่อน้อง โครงการนี้จัดได้ว่าเป็นหนึ่งในโครงการที่ดีมากเด็กๆได้รับสารอาหารที่ดีและจำเป็นต่อร่างกาย จากที่เคยกินแต่วุ่นเส้น กับโปรตีนเกษตร หรือปลากระป๋อง
โครงการ 6 ทัศนศึกษา พวกเราชาวเขาชาวดอย แทบไม่เคยรู้ว่า โลกภายนอก คืออะไร ใช่แล้วพวกเราอย่างกับชายขอบ ไกลปืนเที่ยง ถ้าไม่มีโครงการนี้พวกเราไม่รู้ว่าสังคมภายนอกไปถึงไหนแล้ว ขณะนั่งรถไปพวกเราตื่นเต้นจนนอนไม่หลับ เพราะไม่เคยเห็นเมือง เห็นรถบัส เห็นรถยนต์ มาก่อน
โครงการ 7 ทุนการศึกษา สานฝันอนาคต แน่นอนว่า พวกเราอยากเรียน อยากเป็นนั่นนี่ แต่ไม่โอกาส ไม่มีทุนสำหรับคนในเมือง เพราะครอบครัวยากจน แต่รัฐบาลในขณะนั้น เล็งเห็นถึงความสำคัญของการศึกษา และอนาคตของชาติ ทุนการศึกษานี้ จะได้รับต่อเนื่องจนจบ ป.ตรี
สมัยนั้นคุณภาพการศึกษาโรงเรียนที่ผมเรียน คือดีมาก พวกเราไปแข่งขันตอบปัญหาได้รางวัลระดับประเทศมาแล้ว และรับโล่จาก รมต.พงศ์เทพ เทพกาญจนา รมว.ศึกษาธิการในขณะนั้น โดยการเสนอ โครงงาน เรื่องกล้วย ครูยุคนั้นสอนดีและเก่งมาก ในช่วงชั้น ป. 6 พวกเราต้องสอบ National Test ( NT. ) ก่อนสอบ ครูพาติวสอบให้ เมื่อถึงเวลาสอบ ก็สอบตามปกติ โดยมีครูที่อื่นมาคุมสอบ หลังสอบไม่นาน โรงเรียนผมถูก สปอ. ( สนง.ประถมศึกษาอำเภอ ) และ สปจ. ( สนง.การประถมศึกษาจังหวัด ) ตลอดจนศึกษานิเทศน์ ลงมาตรวจสอบ กล่าวหาว่า โรงเรียนทุจริต มีการตั้งคณะกรรมการสอบครูใหญ่ และครูในโรงเรียน เพราะคะแนนผลสอบ สูงเกินมาตรฐาน และไม่น่าจะเป็นไปได้สำหรับโรงเรียนชนบท บ้านนอก อย่างโรงเรียนผม จึงจัดการสอบใหม่ โดยมี หัวหน้า ไม่แน่ใจ อธิบดีกรมสามัญศึกษาหรือเปล่า มาคุมสังเกตการณ์ หลังสอบเสร็จ ก็ตรวจข้อสอบทันที ปรากฏว่า คะแนนสอบสูงกว่าเดิมอีก ครูใหญ่ร้องไห้ ครูทุกคนร้องไห้ ที่พวกเราทำได้ จนสื่อมาทำข่าว แน่นอนว่าโรงเรียนผมได้รับรางวัล พวกเรา ป.6 แห่ไปรับที่กรุงเทพ โดยนายรัฐมนตรี มอบเอง ที่ทำเนียบ
แต่หลังจาก รัฐประหาร โครงการต่างๆ ที่เคยมีมา กลับหายไปหมดเลย พร้อมกับอนาคตของเด็ก ๆ และความฝันของพวกเขา
ขอบคุณ ดร.ทักษิณ ชินวัตร พวกเราจะไม่ลืมท่าน เพราะท่าน คือ นายกรัฐมนตรี คนเดียวที่ผมเคารพรักและนับถือ
จากเด็กดอย
