🌞 รอตะวัน 🌞 ข้อเขียนอีกด้านหนึ่งของตะวัน-แฟรงค์ ความเป็นมนุษย์-เพื่อนมนุษย์ของตะวันและแฟร้ง

Khanesnat Simmalakhot

18h
·
รอตะวัน
นึกอยากเขียนถึงตะวันหลายวันแล้ว และคิดว่าเป็นเรื่องที่จำเป็นต้องเขียน ในแง่มุมที่เราเคยสัมผัสความเป็นมนุษย์หรือเพื่อนมนุษย์ของทั้งตะวันและแฟร้ง
.
แน่นอนว่าตะวันอาจจะเป็นเด็กผู้หญิงคนหนึ่งที่ดูก้าวร้าวในสายตาของใครหลายคน แต่ในทางกลับกัน ตะวันเป็นคนหนุ่มสาวที่สมถะ ธรรมดา สามัญ และเป็นคนที่อยู่ในกฎเกณฑ์ได้ หากเธอรู้สึกว่ากฎเกณฑ์นั้นชอบธรรม เป็นธรรม ยุติธรรม
.
ที่บอกว่าตะวันอยู่ในกฎเกณฑ์ได้ เพราะเรารู้จักกันครั้งแรก ๆ ตะวันมาร่วมซ้อมแสดงละครเวทีที่จัดแสดงในงานรำลึกเหตุการณ์ 10 เมษา 53 เมื่อปี 2565 ที่อนุสรณ์สถาน 14 ตุลา แยกคอกวัว ในเดือนเดียวกันตะวันยังได้ร่วมซ้อมละครเวทีเพื่อจะแสดงในงานรำลึก วัฒน์ วรรลยางกูร ในปีเดียวกันและสถานที่เดียวกัน แต่ยังไม่ถึงวันงาน ตะวันก็โดนจับเสียก่อน
.
เราจดจำบรรยากาศเมื่อ 10 เมษา 2565 นั้นได้ดี เมื่อทีมละครที่ประกอบด้วยมิ้นต์ แซม โจเซฟ ตะวัน พี่มานี ราษดรัม และอีกหลายคนไปรวมตัวกันที่มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ เพื่อเตรียมตัวแสดงละครในช่วงบ่าย เราที่ไปช้า ส่วนทุกคนพร้อมหน้าพร้อมตากันหมดแล้ว มีแฟร้งไปคอยอำนวยความสะดวก ขับรถ ขนของด้วย
.
คนที่อยู่ในกฎเกณฑ์ไม่ได้ แสดงละครเวทีไม่ได้หรอก
.
หลังจากนั้นต่อมา.. เรากับตะวันก็ค่อย ๆ ห่างจากกันออกไปเรื่อย ๆ กระทั่งตะวันประกาศอดอาหารปีที่แล้ว เราก็ได้แต่เป็นห่วงอยู่ห่าง ๆ (รวมถึงมีทั้งแง่มุมที่เห็นด้วยและเห็นต่าง) กระทั่ง เมื่อปลายปี 2566 เราเข้าไปเรือนจำแทบทุกวัน เพราะไปทำเรื่องติดตามการขอพักโทษผู้ต้องขังคดีการเมือง เลยมีโอกาสได้เข้าใจถึงปัญหาของครอบครัวผู้ต้องขังหลายคนว่าลำบากและต้องเผชิญกับปัญหาเรื่องเศรษฐกิจอย่างสาหัส เมื่อเสาหลักของครอบครัวถูกดำเนินคดี
.
ในช่วงนี้เองที่เราก็เจอกับตะวันบ่อยขึ้น คุยกันมากขึ้น
ตะวันเป็นคนที่พร้อมจะทำกิจกรรมทุกอย่าง ไม่ใช่เพื่อตัวเอง แต่เพื่อเพื่อนผู้ต้องขังคดีการเมืองคนอื่น ๆ รวมถึงครอบครัวของเพื่อน หรือแม้แต่เพื่อนผู้ต้องขังบางคนที่คิดต่างกับครอบครัว ไม่มีญาติไปเยี่ยม ตะวันก็จะหมั่นไปเยี่ยมและซื้อของฝาก
.
เราเริ่มทำเพจ ปลิวไปตามเจตจำนงเสรี - Blown by The Free Will ตะวันก็ช่วยแชร์และช่วยให้ข้อมูลที่เป็นประโยชน์เสมอ เธอจะมีสมุดจดเล็ก ๆ ถ้าเรื่องที่คุยกันเป็นเรื่องสำคัญ ต้องจดจำ ตะวันก็จดไว้
.
เราคิดกันว่าจะมีกองทุนเล็ก ๆ เพื่อช่วยเหลือครอบครัวผู้ต้องขัง โดยเฉพาะทะลุแก๊ส ซึ่งถือเป็นกลุ่มที่เปราะบางในทางเศรษฐกิจ
'ครอบครัว.. ลำบากนะ เขาต้องเลี้ยงลูกคนเดียว แฟนคงติดอีกหลายปี เราน่าจะต้องช่วยเหลือกันเยอะ ๆ อย่างน้อย ๆ มีนม มีแพมเพิสให้เขา'
'ครอบครัว.. ก็มีลูกเหมือนกัน มีบางบ้านที่พ่อแม่ป่วย ติดเตียง'
'ถ้าเรามีแพมเพิสผู้ใหญ่ให้เขาทุกเดือนก็คงดี'
'บางบ้านก็มีงวดรถ เขาออกรถมอเตอร์ไซค์ไว้ไปทำงาน พอติดคุก แม่ก็ต้องรับภาระ ทำงานคนเดียว ผ่อนมอเตอร์ไซค์ด้วย'
เป็นบทสนทนาที่เราคุยกัน จนกระทั่งมาคิดได้ว่าเราจะทำของขายเพื่อหักกำไรไปช่วยเหลือครอบครัวเหล่านั้น
.
แล้ววันหนึ่งเราก็ติดกระเป๋าไปที่เรือนจำ ตะวันช่วยมาเป็นแบบและมีนิวเป็นตากล้อง
.
เราหวังและฝันว่ากองทุนเล็ก ๆ นี้จะเป็นรูปเป็นร่างขึ้นมา เพื่อช่วยเหลือครอบครัวผู้ต้องขังคดีการเมือง
แต่แล้ว.. ตะวันกับแฟร้งก็ต้องขังอีกรอบ ในขณะที่เรากำลังวุ่นและทำโปสเตอร์ยังไม่เสร็จ
.
นี่คือตะวันในมุมที่เราได้เห็น ไม่มีวันไหนที่เธอไม่คิดถึงคนอื่น
.
มากกว่าคำว่า 'เสียสละ' ทั้งเมตตาธรรม ความเห็นอกเห็นใจที่มีต่อผู้อื่น อย่างที่เราอาจจะเห็นได้ยากในสังคมที่เรียกกันว่า 'สังคมพุทธ'
.
มีครั้งหนึ่งที่เราถูกปฏิเสธไม่ให้เยี่ยมจากผู้ต้องขังคดีการเมือง เพราะกลัวว่าการเจอพวกเราจะทำให้ไม่ปลอดภัย แต่ตะวันบอกว่า 'ไม่เป็นไร เขาคงเจออะไรมาเยอะ'
.
พูดถึงตะวันเสียยืดยาว
อยากเล่าถึงแฟร้ง เด็กหนุ่มบุคลิคนิ่ง ๆ พูดน้อยต่อยหนัก เราเห็นแฟร้งนานแล้ว เคยขับรถไปส่งเราขึ้นรถไฟฟ้ากลับหอเมื่อดึกคืนหนึ่ง ที่เราไปถ่ายสารคดีม็อบบางกลอย
.
แฟร้งเป็นคนที่ทำตัวเล็กเสมอ แต่เมื่อเพื่อนขาดอะไรสักอย่าง แฟร้งจะกลายเป็นคนสำคัญขึ้นมาทันที
.
ตะวันและแฟร้งที่เรารู้จักก็เช่นนี้ ไม่ใช่คนร้าย ๆ เป็นเพียงคนหนุ่มสาวที่มีความใฝ่ฝัน อยากเห็นความเป็นธรรม อยากเห็นความเท่าเทียม มีความคิดความเชื่อที่แตกต่างจากใครหลายคน
.
มีเมตตาธรรมกับเพื่อนมนุษย์มากพอสมควร และเราก็อยากเห็นเพื่อนร่วมสังคมทั้งที่คิดเหมือน คิดคล้าย และคิดต่าง มีเมตตาธรรมกับพวกเขา(บุ้งด้วย) อย่างที่พวกเขามีบ้าง
อย่างน้อย ๆ ก็ให้เราได้ยืนในสังคมเดียวกัน ร่วมกัน ไม่เบียดเสียดจนเกินไป หรือไม่จำเป็นจะต้องไปให้พ้น ไม่ว่าจะพ้นจากประเทศหรือพ้นจากโลกใบนี้
.
อ้อ... ส่วนกระเป๋าใบนี้ ตอนนี้ก็ยังไม่ขาย โปสเตอร์ก็ยังทำไม่เสร็จ รอตะวันและแฟร้งออกมา..