
Garagay Sriparinyasin
10h·
⦿ ถ้ามีหัวจิตหัวใจ
เห็นคนป่วยไข้เลือดกำเดาไหลออก
ตกคลั่กกันที่บ้านนอก
และแออัดยัดเยียดในโรงพยาบาล
⦿ เดินทางกันอย่างทุลักทุเล
เดือดร้อนกันกี่หลังคาบ้าน
ค่าข้าวค่าน้ำขึ้นอยู่กับการทำงาน
แม้การพบแพทย์พยาบาลยังไม่ใช่สำหรับทุกคน
⦿ พื้นที่เท่าไหร่ก็ไม่พอ
ต้องนอนรอเฝ้าคนไข้อยู่เกลื่อนกล่น
ห่อข้าวไปกินตามข้างทางถนน
นอนกันบนพื้นทางเดินและใต้เตียง
⦿ พยุงกันไปตามมีตามเกิด
อยู่กับความต้อยต่ำและความเสี่ยง
เจ็บปวดโอดโอยโดยพอเพียง
มีกี่พันหมื่นเสียงที่แหบคราง
⦿ อากาศคือสิ่งจำเป็นสำหรับการหายใจ
แน่นอนว่าฟ้าดินไม่ได้เลือกข้าง
แต่ยานพาหนะแต่ละหนทาง
กับช่องว่างที่เหลื่อมล้ำทำให้ต้องคิด
⦿ ถ้ามีหัวอกหัวใจ
เคยได้เป็นผู้รอชูบัตรทองจองสิทธิ์
รอสัญญาณขานว่าจะได้แอดมิท
รอกันถึงครึ่งชีวิตอาจเข้าใจ
⦿ การปั่นจักรยานบนลานสวยสวย
แสดงความรุ่มรวยด้วยยิ้มใหญ่
จึงอาจเหมือนบางมีดที่กรีดไว้
ในบาดแผลแก่เก่าผู้เฝ้าคอย
⦿ ว่าที่คอยเทพเทวาจะมาโปรด
ก็แค่หมัดกระโดดอยู่หย็อยหย็อย
และที่ครูดพื้นสากจนบากรอย
ก็แค่ย้อยน้ำลายไหลหาเสียงฯ
.
.
โดย ศรีเปตร