Tawan Tantawan
11h ·
บันทึกเยี่ยมตะวันแฟร้งค์
1 มีนาคม 2567
__
แฟรงค์ ที่โรงพยาบาลราชทัณฑ์
เมื่อคืนนี้ผมนอนไม่หลับเลย เพราะเข้าใจว่าจะได้ส่งตัวไปโรงพยาบาลธรรมศาสตร์ ตามที่หมอเวรแจ้งไว้ตอนเช้าวันนี้ หมอเวรเพียงแต่แจ้งว่าผอ. ยังไม่สั่ง จนตอนเย็นหมอเวรก็แจ้งว่าผอ. ยังไม่สั่ง
ปกติกลางคืนผมนอนไม่หลับอยู่แล้วแต่พอมีเรื่องให้คิดก็ยิ่งนอนไม่หลับ ไม่เข้าใจว่าถ้าเค้าจะไม่ส่งทำไมเค้าถึงต้องให้คนมาแจ้งผมไว้อย่างนี้
ตอนนี้สภาพร่างกายและสภาพจิตใจผมไม่ค่อยดีนักแต่ผมยังยืนยันว่าผมสู้ต่อไป สิ่งที่เกิดขึ้นกับผมตั้งแต่เมื่อวานมันทำให้ผมรู้ว่าผมกำลังเผชิญหน้ากับอะไร
เรือนจำเล่นไม่ซื่อกับพวกเรา และทุกคนคงโดนกลั่นแกล้งทางจิตวิทยา
ที่นี่เค้าให้ผมนั่งวีลแชร์ตลอด เค้ากลัวว่าผมจะล้มลงมากๆ แต่ต่อจากนี้ผมจะไม่อยู่เฉยเฉยแล้ว และผมจะหนักแน่นให้มากกว่านี้ ผมไม่ได้ใช้ออกซิเจนอีกแล้ว ค่าเลือดที่หมอเคยตรวจหมอก็แจ้งแค่ว่าเกลือแร่ต่ำ ผมยังยืนยันเรียกร้องตามสามข้อเรียกร้องเดิม และยืนยันว่าสิทธิประกันตัวควรเป็นสิทธิขั้นพื้นฐานที่ทุกคนต้องได้รับ
ในเหตุการณ์ที่ผม กับตะวัน ถูกฝากขัง หากมองให้ดีๆแล้วจะเห็นว่าการออกหมายเรียกทั้งสองครั้งเป็นเพียงข้อหาสร้างความเดือดร้อน ของผมมีดูหมิ่นเจ้าพนักงานเข้ามาอีกหนึ่งข้อหาเท่านั้น เราทั้งสองไม่เคยได้รับหมายเรียกอีกสามข้อหาตามหมายจับเลย ที่สำคัญศาลแขวงดุสิตยกคำร้องขอออกหมายจับตำรวจ และตำรวจไปขอศาลอาญาอีกรอบหลังจากเพิ่มข้อกล่างหาพวกเรา
ผมยืนยันว่าการออกหมายจับผมกับตะวัน ในครั้งนี้ เป็นเรื่องที่ไม่ยุติธรรมที่สุด เรื่องแบบนี้ถ้าเกิดขึ้นกับผมและตะวันได้ก็สามารถเกิดกับคุณได้เช่นกัน ดังนั้นเราต้องปฏิรูปกระบวนการยุติธรรม
ผมไม่มีอะไรจะพูดแล้วนอกจากคนข้างนอกสู้ต่อไป ผมก็ต้องสู้ต่อไปอย่างหนักแน่นและหนักแน่นขึ้นเรื่อยเรื่อย
รักและเป็นห่วงตะวันมากๆ
___
ตะวัน ที่โรงพยาบาลธรรมศาสตร์
เมื่อคืนขอยานอนหลับหมอกิน1เม็ด ยาทำให้พอได้นอนหลับบ้าง พะอืดพระอืมตลอดเวลารู้สึกปวดท้อง ตัวรุมๆ รู้สึกร้อนๆหนาวๆ เวียนหัว พะอืดพะอม ประจำเดือนมากระปิดกระปอย น่าจะใกล้หมดแล้ว ฉี่ออกมาแค่นิดเดียว ไม่มีขับถ่าย ข้อพับมีรอยช้ำเนื่องจากการเจาะเลือดไปตรวจทุกเช้า
เล็บตะวันเป็นขึ้นคลื่นๆ ตาสีเหลืองขุ่น หน้าอกเรียบแบนมีแต่ซี่โครงโผล่ออกมา ซูบผอมมากสันกรามและโหนกแก้มชัด คอเล็กและแขนขาเล็กมาก ระหว่างเยี่ยมเพื่อนลองให้ตะวันยกแขนขึ้นเพื่อทดสอบกำลัง ตะวันยกแขนได้ช้าและยกได้เพียงระยะสั้นๆ
ตอนนี้ไม่ได้ชั่งน้ำหนักแล้วเพราะไม่มีแรงจะลุกขึ้นมาทำอะไรเลย บางทีรู้สึกเบื่อๆก็อยากจะหลับให้มันนานๆ
ตะวันถามถึงแฟรงค์และพี่บุ้งว่าถูกส่งตัวมาโรงพยาบาลธรรมศาสตร์หรือยัง? แต่พอรู้ว่าราชทัณฑ์ไม่เคยทำเรื่องส่งตัวทั้งสองมาที่ธรรมศาสตร์เลยแม้ธรรมศาสตร์จะรับแล้ว
ก็บอกว่ากังวลเรื่องความปลอดภัยของทั้งสอง
_
“เราจะไปเที่ยวพร้อมกัน” ตะวันกล่าวกับแม่ น้ำตาไหลอาบแก้มตอบ
จากนั้นแม่กอดตะวันตัวจมหมอนและล่ำลากันอยู่นาน จนเจ้าหน้าที่ต้องไล่ เขาบอกว่า เลยเวลามา1นาทีแล้วนะคะ หมดเวลาเยี่ยมค่ะ
แม่บอกว่า แม่รู้ ว่าติดเสาร์-อาทิตย์ ตะวันจะต้องทุกข์ทรมานมาก และต้องใช้ความอดทนสูงขนาดไหน หัวอกคนเป็นพ่อแม่เหมือนจะขาดใจตายในทุกวัน “อยู่กับลมหายใจเข้าไว้นะ”
แม่บอกกับตะวัน
ให้คิดถึงหน้าพ่อกับแม่เอาไว้
ความรักของพ่อแม่ทำเพื่อลูกได้ทุกอย่าง “หายใจเข้าไว้”
#ปฏิรูปกระบวนการยุติธรรม
