Jae Sirikarn Bunjongtad
1d
·
อยู่ไต้หวันมาเลยครึ่งปี คิดได้อย่างนึงว่าพี่ป้าน้าอา ที่รักประชาธิปไตย ที่อยู่ต่างแดน เขาต้องรู้สึกสะเทือนใจมากแน่ๆ ที่ประเทศเราทำไมถึงเป็นประเทศที่ไม่รักประชาชน
อยู่ไต้หวันมาเลยครึ่งปี คิดได้อย่างนึงว่าพี่ป้าน้าอา ที่รักประชาธิปไตย ที่อยู่ต่างแดน เขาต้องรู้สึกสะเทือนใจมากแน่ๆ ที่ประเทศเราทำไมถึงเป็นประเทศที่ไม่รักประชาชน
ประเทศเรามี potential ที่ดีมากหลายอย่าง แต่ทำไมความเหลื่อมล้ำมันต่างกันฟ้ากับดิน ทำไมคนต่างจังหวัดบางที่ แม้กระทั่งรถประจำทางสาธารณะยังไม่มี
ผู้คนต้องดิ้นรนกันไปตามมีตามเกิด
ที่นี่ ผู้คนออกไปเที่ยว ออกไปเดินเล่น คนทำงานมีเวลาว่างไปหาอะไรเรียนเพิ่ม อยากเดินทางข้ามจังหวัด ข้ามภูมิภาค เพื่อท่องเที่ยว เพื่อชมงานศิลปะ มีรถไฟความเร็วสูงที่ให้คุณจ่ายเพื่อซื้อเวลา ถ้าคุณไม่มีเงินก็มีรถบัสให้ครอบคลุมได้ทุกตำบล ทุกตำบลอ่ะ(ถึงแม้จะจำกัดเวลาเดินทาง แต่ก็ยังมี)
คนแก่ไปเดินเขา จ้อกกิ้งที่สวนสาธารณะ พบปะเพื่อนฝูงพาหมาเดินเล่น ได้ทุกที่ ทุกอำเภอ จะเห็นคนแก่ใช้ชีวิตของตัวเอง สวนสาธารณะเดินเจอทุกๆ 5-10 นาที สวนใหญ่สวนหย่อม
พ่อแม่อยู่กับลูกเล็ก วันหยุดพาลูกไปเที่ยวเล่น มีเทศกาลสำหรับเด็กทุกจังหวัดในช่วงหน้าร้อน
ได้ไปดูละครเด็กที่แสดงในโรงละครสเกลสตูดิโอชั้น4 Bacc แค่ที่ไทเปที่เดียว มีละคร20 กว่าเรื่อง 4-5 โรงละคร
ทุกเรื่อง ทุกรอบ เกือบฟลูเฮ้าส์ เพื่อนบอกว่า เทศกาลสนับสนุนโดยรัฐบาล
มีPerforming art centre, Art space น่าจะทุกจังหวัด แอคทีฟทุกที่ มีกิจกรรมให้ทำเรื่อยๆ มีงบประมาณสนับสนุน
(ที่เคยไปคือ อี้หลาน, ไทเป, เถาหยวน,ไท่จง, จายอี้,ไถหนาน, เกาสง เหลืออีก3-4 จังหวัดที่ยังไม่ได้ไปเจอด้วยตัวเอง เลยไม่รู้ว่ามีครบทุกจังหวัดรึเปล่า)
เจ็บป่วยรักษา นัดหมอ11.00 ไปรพ.ทำประวัติ10.30 พอ11.00 เจอหมอ ได้รักษา ได้ยามา จ่าย300
อยากขูดหินปูนทั้งปาก เอกเรย์ ทำประวัติ จ่ายไป 150
ไม่ใช่ประชากรประเทศเขา ก็ได้รับการบริการที่เท่าเทียม
มีประกันสังคม ประกันสุขภาพให้คนทำงาน ที่จ่ายไปเบิกคืนได้ด้วย
ประเทศที่เล็กกว่าไทยตั้งเยอะ แต่ป่าเขายังมีในทุกที่
ไม่มีทุนผูกขาดแบบน่าเกลียด น่ารังเกียจ
เมื่อวานพายุอาจจะเข้ามีประกาศสื่อสาธารณะให้หยุดงาน
หยุดเรียน มีอะไรร้ายแรงมีประกาศให้รู้อย่างรวดเร็วผ่านเครือข่ายมือถือ มีอะไรสำคัญ สื่อสารกับประชาชนตลอด
ที่นี่ก็มีสิ่งที่ไม่ดีแหละ คนก็มีเครียดแหละ ต้องขยันทำมาหากินเหมือนๆ กัน แต่รับรู้ได้ชัดมากว่า ประเทศที่ประชาชนสำคัญมันเป็นอย่างนี้นี่เอง
ใครที่บอกว่า เห้อ ไต้หวันก็เหมือนๆกะกรุงเทพแหละ ถ้าได้ยินจะหยิกเลยนะ เอาอะไรมาเหมือน
แค่ตั๋วBtsกะMrtกะรถเมล์ ให้ใช้ร่วมกันได้ก่อนเหอะ
ทำราคาให้คนหาเช้ากินค่ำได้ใช้บริการได้ด้วยก่อน
เลยคิดเอาเองว่า ที่เขาออกหน้า ส่งเสียงต่อสู้อย่างอาจหาญ เพราะเขาไม่ได้อยากมีความสุขแค่ตัวเองไง
เขาอยากให้ผู้คนที่เขารัก ได้อยู่ในประเทศที่เห็นประชาชนสำคัญ เหมือนที่เขาได้มีโอกาสใช้ชีวิตอยู่
เขาเลยต้องสู้จนถึงที่สุด เท่าที่เขาจะสู้กันได้
ในรูปคือเส้นทางเดินเขาช้างในตัวเมืองไทเป (ย้ำ *ในตัวเมืองไทเป) ตึกที่มีกลมๆ ด้านหน้าคือ Taipei Performing art centre ที่มีโรงละครอยู่ประมาณ4 โรง(1 ใหญ่ 2 กลาง 1 ห้องซ้อมที่ปรับเป็นblack box ได้)
ไว้วันที่ไม่ประสาทแดกเรื่องการเมือง จะเล่าเรื่องไต้หวันด้วยน้ำเสียงที่เป็นมิตรมากกว่านี้นะฮะ 55555
โดยเฉพาะเรื่องวงการละครเวที
