ซึ่ง ชนินทร์ รุ่งธนเกียรติ รองโฆษกพรรคเพื่อไทยบอก “ตามมารยาทครับ แต่สามารถแปรญัตติปรับเปลี่ยนได้ในชั้นกรรมาธิการ โดยระบุเวลาศึกษาไว้ประมาณ ๗ วัน ก่อนนำเข้าพิจารณาต่อ” ทั้งนี้เพราะเป็นความกรุณาของคณะรัฐมนตรี เสนอร่างฯ เข้าสภา
ไม่เช่นนั้นคงยังไม่ได้เข้าวาระ ในเมื่อมีการเสนอร่างกฎหมายในเรื่องนี้มาแล้วสามครั้ง ให้มีอันเป็นไปไม่ได้เข้าสู่การพิจารณาของสภาเสียทุกครั้ง ครั้งแรกหลังจากไทยลงนามในอนุสัญญาระหว่างประเทศ ๒ ฉบับ ก็จำเป็นต้องมีกฎหมายรองรับ แต่เจอกับรัฐประหาร
ต่อมาในปี ๖๒ ภาคประชาสังคมนำเอาร่างที่เคยผ่านกฤษฎีกาแล้วมาปรับปรุง ส่งให้กรรมาธิการกฎหมายฯ รับไปทำต่อ เสร็จสรรพออกมาในนามของ กมธ. แต่รู้จักกันว่าเป็นร่างของ พปชร.กับก้าวไกล แล้วยังมีอีกสองร่างฯ มาแข่ง เป็นของพรรคประชาชาติกับประชาธิปัตย์ฉบับหนึ่ง ร่างของกระทรวงยุติธรรมอีกฉบับ
จนมาถึงปีนี้มีเหตุการณ์ซ้อมทรมานผู้ต้องหาค้ายาเสพติดเสียชีวิตที่นครสวรรค์ โด่งดังมากเมื่อไม่นานมานี้ในคดี ‘ผู้กำกับฯ โจ้’ ตำรวจไฮโซเศรษฐีรถสปอร์ตหรูหลายคัน มีคลิปประจานโจ่งแจ้ง เป็นที่น่าอับอายไปทั่วโลก จนนายกฯ เกิดหน้าบางสั่งทำคดีเด็ดขาด
ยังไม่เห็นมีใครเผยเบื้องหลังหรือเบื้องลึก ว่าทำไมรัฐบาลตู่ถึงได้เป็นโต้โผเสนอร่าง พรบ.ป้องกันซ้อมทรมานและอุ้มหายนี้เสียเอง อาจจะเป็นการตัดไฟด้วยไฟที่ควบคุมได้ หรือ ‘ไฮแจ็ค’ ไม่ให้กฎหมายนี้ไปไกลเกินกว่าจะควบคุมได้
เหมือนอย่างการแก้รัฐธรรมนูญที่ไฮแจ็คเอาไปทำเองสำเร็จ นอกจากมีบทห้ามแก้หมวด ๑ และ ๒ ห้ามแตะต้องสถาบันกษัตริย์ แล้วยังห้ามพรรคเล็กพรรคน้อยแก่กล้า ทีแรกคิดว่า พปชร.จะผงาดเป็นพรรคใหญ่กินรวบ ที่ไหนได้ไปเข้าทาง ‘พี่โทนี่’ เสียฉิบ
พรรคเพื่อไทยเต็มใจหนุน กม.เลือกตั้งบัตรสองใบ ที่ พปชร.เสนอ เพราะเชื่อในทฤษฎีแลนด์สไล้ด์ ชนิดว่าถ้าไปได้สวย หอกข้างแคร่สามารถเขี่ยประยุทธ์ จันทร์โอชา ออกไปจากวงจรได้สำเร็จละก็ แลนด์สไล้ด์อาจจะมาแน่ แต่ก็แห้วอีกจนได้
คราวนี้ก็เป็นไปได้อีก หากการปรับร่างอุ้มหายให้เป็นไปตามฉบับที่ผ่านกรรมาธิการกฎหมาย (ซึ่งตอนนั้น ปิยบุตร แสงกนกกุล เป็นประธานฯ) ไม่ได้ ซ้ำยังมีการแปลงโฉมเหมือนที่ทำกับการแก้ไขรัฐธรรมนูญ มีการแต่งแต้มไม่ให้ กม.อุ้มหายใช้กับคดีหมิ่นกษัตริย์
ก็จะเป็นหมัน ถูกอุ้มหายเสียเองจากรัฐบาลตู่ ให้เหลือไว้แต่เพียงนามธรรมใช้อ้างกับสหประชาชาติว่า นี่ฉันมีกฎหมายป้องกันซ้อมทรมานและอุ้มหายตามพันธกรณีแล้วนะ ทว่าจะสามารถนำกฎหมายใหม่ มาใช้กับคดีที่ยังเป็นเงาดำ ๗๕ กรณีได้หรือเปล่า สงสัย
แล้วยังกรณีที่แยบยลแบบอุ้มหายอุกอาจในต่างประเทศ ไม่เพียงในพื้นที่เอื้ออำนวย เช่นลาวและเขมร หรือเวียตนาม แต่กับเหตุที่เกิดในประเทศฝรั่งเศส ดัง Kritsada Akkhapracha เขียนเล่าไว้วันนี้ “คดีทำร้ายผู้ลี้ภัย ๑๑๒ ในปารีส”
กฤษดาโยงไปถึงกรณีชายสองคนติดตาม ปวิน ชัชวาลพงศ์พันธ์ จากงานสัมนาที่โอซาก้าไปยังพ้านพักของปวินที่เกียวโต ถ่ายรูปแล้วส่งข้อความไปลงในหน้าโซเชียลมีเดียของ ‘ไอโอ’ เครือข่าย “ระบอบเผด็จการกษัตริย์ไทย”
เขาเสริมว่า “คนร้ายคนญี่ปุ่นสารภาพว่า ถูกว่าจ้างมาจากเครือข่ายมาเฟียใน Czech Republic เป็นที่มาทำไมตำรวจญี่ปุ่นและฝรั่งเศสถึงทำงานร่วมกันใน case นี้อยู่” และ “ระยะทางระหว่างเมืองการ์มิช/ทุทซิ่ง/มิวนิค ถึงประเทศ Czech Republic คือ ขับรถแค่ ๒ ชั่วโมงกว่าๆ”
อีกกรณีหมาดๆ Ch Noah แอ็ดมินเพจ LA For Democracy In Thailand โพสต์ว่าได้รับข้อความผ่านทาง โจ กอร์ดอน เกี่ยวกับนักกิจกรรมเสื้อแดงที่ลี้ภัยอยู่ในเขมร ซึ่งใช้นามว่า Michelle Maleeblue เขียนขอให้ช่วยเหลือ
“พี่ช่วยหนูด้วยค่ะ เจ้าหน้าที่มาหาที่ห้องถามหาพาสปอร์ต แล้วเอาโทรศัพท์หนูไปแล้ว หนูอยุ่แต่ในห้อง ห้ามออกไปไหนค่ะ” เหตุการณ์ลักษณะนี้ นำไปสู่การเสียชีวิต และ/หรือการสูญหายแบบเดียวกับ วันเฉลิม สัตย์ศักดิ์สิทธิ์ ได้
กฎหมายป้องกันซ้อมทรมานและอุ้มหายที่ระบุถึง ‘การบังคับให้สูญหาย’ อย่างชัดแจ้งและครอบคลุมถึงการว่าจ้างคนต่างชาติกระทำการด้วย อีกทั้งไม่ต้องจำกัดอายุความ จะทำให้คนจ้างยับยั้งชั่งใจมากขึ้น และญาติผู้เสียหายเอาผิดย้อนหลังได้
(https://www.bbc.com/thai/thailand-58567063, https://www.facebook.com/thestandardth/posts/2851906008435606, https://www.facebook.com/kritakkha?__cft__%5b และ https://www.facebook.com/groups/341453973807187/posts/547091333243449/)
