แม้นว่าจะมีการเปลี่ยนตัวคณะกรรมการบริหารพรรคเป็นชุดใหม่แล้ว เธอว์ก็ยังพยายามดึงรถเก่าๆ คันนี้ ‘ถอยหลังลงคลอง’ อยู่นั่น บอกว่า “ต้องยึดถือรากเหง้าของพรรค” ให้เหนียวแน่น อย่าเปลี่ยนอุดมการณ์แบบตั้งรัฐบาลในค่ายทหาร
“เราอย่าไปโหนประชาธิปไตยแบบก้าวไกล” ซึ่ง ติ่ง ตีตราว่า “แบบซ่อนเร้นเผด็จการ” เพราะมีเสียงจาก ‘รุ่นใหม่’ ในพรรคบอกว่า ปชป.น่าจะเท ๒๕ เสียงที่พอมีอยู่นี้ให้แก่ พิธา ลิ้มเจริญรัตน์ เพื่อให้การเมืองระบบรัฐสภาเดินหน้าตามครรลอง
“อย่าเอาประชาชนมาเป็นตัวประกัน เรามีแนวทาง ความคิดที่ถูกต้อง เราต้องยึดหลักนี้ให้มา” นี่ไง สมัยที่ติ่งเก่งกล้าก๋ากั่นอยู่นั้น ถึงได้ไพล่ไปอิงทหารบ้าง บอยคอตเลือกตั้งบ้าง พอเป็นรัฐบาลเข้าจริงๆ “โชคร้ายที่มีคนตาย” เป็นเบือ
หรือถ้าจะถอยลงไปไกลกว่านั้น ก็เป็นการบริหารประเทศแบบ ‘รอรับรายงาน’ ถ้ายังไม่มีรายงานขึ้นมา ก็ยังไม่รู้ว่าจะทำอะไรหรืออย่างไร เรื่องเก่าๆ เหล่านั้นมันกลับมาหลอนพรรคนี้ ด้วยว่าตลอดเวลาที่ด้อยลง ๆ เอาแต่กลับไปยึดรากเหง้า
ไม่เคย ไม่รู้จักคิดอะไรใหม่ๆ ให้ก้าวทันประชาชนรุ่นศตวรรษที่ ๒๑ ก้าวย่างสู่ศตวรรษที่ ๒๒ จะให้ดีคงต้องทำตามที่ ราเมศ รัตนเชวง โฆษกพรรคพูดส่อเสียดถึงเสียงเรียกให้ยกมือรับพิธา ว่า “ยุบพรรคไปรวมกับ #ก้าวไกล เลยดีมั้ย” ดีแน่
(https://www.matichon.co.th/politics/news_4068835 และ https://workpointtoday.com/ramate/)
