👩🏻‍🍼ยุพิน ราษมัมกับความหวังได้พาลูกกลับบ้าน

iLaw
10h ·

ยุพิน ราษมัมกับความหวังได้พาลูกกลับบ้าน
.
.
ยุพิน มะณีวงศ์ แม่ของไมค์-ภาณุพงศ์ จาดนอก หนึ่งในราษมัมที่ออกมาเคลื่อนไหวเรียกร้องสิทธิการประกันตัวให้แก่บรรดานักกิจกรรมและลูกของเธอในช่วงหลายเดือนที่ผ่านมา นับจนถึงวันที่ 30 พฤษภาคม 2564 ไมค์-ภาณุพงศ์ ต้องอยู่ในเรือนจำระหว่างการพิจารณาคดีมาแล้ว 84 วัน โดยยื่นขอปล่อยตัวชั่วคราวมาแล้วหกครั้ง ซึ่งในการยื่นครั้งที่ห้าศาลเลื่อนการไต่สวนออกไปสองครั้งด้วยเหตุการแพร่ระบาดของโควิด-19 ในเรือนจำพิเศษกรุงเทพมหานคร โดยวันที่ 1 มิถุนายน 2564 ศาลอาญามีนัดไต่สวนคำร้องขอปล่อยตัวชั่วคราวไมค์-ภาณุพงศ์, อานนท์ นำภา และจัสติน-ชูเกียรติ แสงวงค์
.
.
"...ต่างคนก็รู้แก่ใจว่า จะต้องโดนขัง...ไมค์ก็สั่งเสียว่า ให้แม่ดูแลตัวเอง ต่างคนต่างรู้ว่า อะไรจะเกิดขึ้น แต่ไมค์ก็คือไมค์ เขาไม่ยอมจำนน..."
.
.
เดิมทีแล้วไมค์-ภาณุพงศ์ทำงานเกี่ยวกับเยาวชนในพื้นที่ระยองมาตั้งแต่สมัยเรียนมัธยมศึกษา เขาจัดกิจกรรมกับเยาวชนเพื่อสร้างการพัฒนาอย่างยั่งยืน ความฝันปลายทางของเขาคือ สวัสดิการที่ตอบแทนประชาชนให้ได้ร้อยเปอร์เซ็นต์ ประชาชนทุกคนถูกปฏิบัติอย่างมีศักดิ์ศรีและมีคุณค่า เขาเคยบอกว่า ที่มาเคลื่อนไหวเรียกร้องกับราษฎรเพราะเป็นการเริ่มต้นเปลี่ยนแปลงจากฐานการเมืองอันจะนำไปสู่การพัฒนาชีวิตเยาวชนและประชาชนในประเทศนี้อย่างแท้จริง
.
การทำงานเรื่องเยาวชนมาตลอด เมื่อต้องเบนเข็มมาเรียกร้องและเผชิญหน้ากับผู้มีอำนาจโดยตรง นั่นทำให้ยุพินค่อนข้างตกใจ แต่เธอไม่ได้คัดค้านด้วยเคารพในการตัดสินใจของลูก
.
“ครั้งแรกที่แม่เห็นคือแม่ตกใจ เราก็คุยกันในรายละเอียดตามประสาแม่ลูกกัน เขาบอกว่า อุดมการณ์เขา แม่รู้ใช่ไหม ถ้าอันไหนทำลูกรู้ว่า มันทำแล้วมันเป็นสิ่งที่ดีกับเพื่อนมนุษย์...แม่คิดว่า แม่ห้ามลูกก็ไม่ฟังและตั้งใจแล้ว แม่เลยถามเขาว่า ลูกเลือกแล้วใช่ไหม เขาบอกแม่ว่า เลือกแล้ว แม่ไม่ต้องเครียดนะ แม่ปล่อยลูกไปแต่แม่ทำใจไว้บ้าง แต่ถ้าจะเกิดอะไรขึ้น ขอให้แม่จงภูมิใจว่า แม่เป็นแม่นักสู้"
.
"...แรกๆ ถามว่า กังวลไหม กังวล เครียดไหม เครียด คนเป็นแม่ พอหนักๆ เขาก็ต้องบอกเขา โทรศัพท์หาลูกให้ลูกสู้ๆ ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นแม่ยืนเคียงข้างไมค์เสมอ”
.
.
ยุพินเล่าว่า ที่ผ่านมาเวลาไมค์ถูกจับหรือถูกคุมตัวระหว่างการพิจารณาคดีก่อนหน้านี้เธอไม่ได้อยู่กับไมค์เลย แต่ก่อนหน้าที่ศาลอาญาจะมีคำสั่งไม่ให้ปล่อยตัวชั่วคราวไมค์เมื่อวันที่ 8 มีนาคม 2564 เธอและไมค์มีโอกาสร่วมกิจกรรมเดินทะลุฟ้าจากนครราชสีมาสู่อนุสาวรีย์ประชาธิปไตย โดยร่วมเดินเท้าอยู่ด้วยกันประมาณหนึ่งสัปดาห์ เป็นโอกาสให้ใช้เวลาร่วมกันหลังจากที่ก่อนหน้านี้ต่างคนต่างอยู่ด้วยความจำเป็นทางหน้าที่การงาน
.
"แม่ก็กินข้าวกันกับไมค์ตามประสาแม่ลูก ไม่ได้มีการพูดกันเรื่องโดนฝากขัง แต่คือต่างคนก็รู้แก่ใจว่า จะต้องโดนขัง...ไมค์ก็สั่งเสียว่า ให้แม่ดูแลตัวเอง ต่างคนต่างรู้ว่า อะไรจะเกิดขึ้น แต่ไมค์ก็คือไมค์ เขาไม่ยอมจำนนเพราะสิ่งที่ทำทุกสิ่งทุกอย่างเขารู้ว่า จะเกิดอะไรขึ้นกับชีวิตเขาบ้าง แต่เขายอมรับมัน”
.
ยุพินบอกว่า ที่ผ่านมาสิ่งที่เธอยอมรับไม่ได้คือ เรื่องการคุมขังระหว่างการพิจารณา กระบวนการยุติธรรมที่จะต้องสันนิษฐานไว้ก่อนว่า จำเลยเป็นผู้บริสุทธิ์ ตั้งแต่ถูกคุมขังมาเธอได้เจอไมค์ครั้งหรือสองครั้งไม่ได้ใกล้ชิดกันนัก “มีครั้งหนึ่งที่แม่รั้นไปกอด ครั้งแรกๆ ที่โควิดยังไม่แรง” และอีกครั้งหนึ่งตอนที่ตำรวจไปแจ้งข้อกล่าวหาไมค์เพิ่มเติมในเรือนจำ ทำให้เธอในฐานะผู้ไว้วางใจได้เข้าไปร่วมรับฟังด้วย โดยเป็นการพูดคุยผ่านคอนเฟอเรนซ์ วันนั้นเธอถามว่า โอเคไหม ปลอดภัยดีไหม ต้องการอาหารอะไร แต่สิ่งที่สำคัญคือ "ขอให้เราได้เห็นหน้าลูกเรา ขอให้เราได้เห็นหน้าว่า คุณมีชีวิตอยู่ คุณปลอดภัยดี แค่เราได้ยินเสียงคือ เราโอเคแล้ว"
.
.
"....วันนี้ไม่ไต่สวนกลัวโควิด ท่านคงลืมนึกว่า ลูกเราก็กลัวตายเป็นเหมือนกัน ถ้าตายอย่างสมศักดิ์ศรีเป็นเรื่องหนึ่ง แต่ลูกเราไปตายด้วยโควิดแบบนั้น มันไม่ใช่..."
.
.
เมื่อถามถึงการต่อสู้เพื่อสิทธิการประกันตัวของลูกในช่วงเกือบสามเดือนที่ผ่านมานี้เธอตอบว่า "แม่ไม่รู้สึกเลยว่า ที่ผ่านมาต้องสูญเสียอะไรไปบ้าง แม่มีหน้าที่ต้องช่วยไมค์" โดยถ้าเป็นไปตามกระบวนการพิจารณาและมีคำพิพากษาถึงที่สุดแล้วก็จะยอมรับ แต่สิ่งที่เกิดขึ้นยังไม่ได้สิ้นสุดกระบวนความ "แต่คุณเอาลูกเราไปขังและประกันเท่าไหร่ก็ไม่ได้ เราพยายามยื่นขอประกันตัวเพราะรู้ว่า ข้างในติดโควิด"
.
เธอเล่าว่า ก่อนหน้านี้ทราบข่าวมาว่า เรือนจำมีการแพร่ระบาดของโควิด-19 แต่ไม่ได้ออกมาวิพากษ์วิจารณ์และรอให้กรมราชทัณฑ์ออกมาแถลง แต่ตอนนั้นยังไม่มีความคืบหน้า ด้วยความเป็นห่วงลูกของเธอจึงพยายามยื่นขอประกันตัวหลายครั้งตามที่เป็นข่าว ไมค์ก็ยังไม่ได้รับการปล่อยตัวออกจนกระทั่งติดเชื้อโควิด-19 ในที่สุด ด้วยเหตุผลที่กล่าวมาเธอบอกว่า "มันทำให้เราลืมเหนื่อย เราจะต้องเอาลูกเราออกมาแบบปลอดภัยให้ได้" ก่อนหน้านี้ทนายความยื่นขอปล่อยตัวชั่วคราวอีกอย่างน้อยสองครั้ง แต่ยังไม่ได้ไต่สวน
.
.
"วันที่แม่มารอทั้งวัน แล้วไม่ได้เจอลูกวันนั้น [วันที่ 11 พฤษภาคม 2564] คือแม่สงสารความรู้สึกของลูกมากที่สุดในขณะที่ลูกเราคอยตั้งแต่เช้าจนถึงห้าโมง-หกโมงเย็น ความหวังของคนที่อยู่ข้างในที่คิดว่า เขาน่าจะมีโอกาสได้ไต่สวน วันนี้เขาน่าจะมีโอกาสได้กลับบ้านกับแม่ แต่เปล่าเลย คุณให้ลูกเรารอตั้งแต่เช้าจนตะวันตกดิน บอกกับเราว่า วันนี้ไม่ไต่สวนกลัวโควิด ท่านคงลืมนึกว่า ลูกเราก็กลัวตายเป็นเหมือนกัน ถ้าตายอย่างสมศักดิ์ศรีเป็นเรื่องหนึ่ง แต่ลูกเราจะไปตายด้วยโควิดแบบนั้น มันไม่ใช่"
.
หลังจากที่ไมค์ติดเชื้อโควิด-19 ทำให้เธอยื่นคำร้องขอให้เรือนจำส่งตัวไมค์ไปรักษาโรงพยาบาลด้านนอกจนสำเร็จในที่สุด โดยขณะนี้ไมค์รักษาอาการที่โรงพยาบาลธรรมศาสตร์ฯ "เมื่ออิสรภาพยังไม่ได้แต่เราขอชีวิตลูกเรา ให้ออกไปรักษาในที่ที่เรามั่นใจ สภาพแวดล้อมที่โอเค ส่วนนี้เราก็ได้รับความเมตตาแต่กว่าจะได้ก็เหนื่อยเหมือนกัน"
.
ตอนนี้มีแกนนำที่ถูกฝากขังระหว่างการพิจารณาคดีสามคนคือ ไมค์-ภาณุพงศ์ จาดนอก, อานนท์ นำภา และจัสติน-ชูเกียรติ แสงวงค์ วันที่ 1 มิถุนายน 2564 ศาลอาญานัดไต่สวนคำร้องขอปล่อยตัวชั่วคราวทั้งสามคน "แม่ไม่รู้ว่า จะได้ตามใจหวังไหม แม่ก็มีความหวังว่า วันที่ 1 มิถุนายน 2564 แม่จะได้พาลูกกลับบ้าน ครั้งนี้เป็นครั้งที่ไมค์กับแม่ห่างกันมากที่สุดในชีวิต ปกติจะสี่วันห้าวัน"
.
.
"...ก่อนหน้านี้ถ้าจะต้องเลือกระหว่างไมค์กับเพนกวิน แม่ขอให้กวิ้นได้ออกก่อนเพราะไมค์เขาบอกกับแม่ว่า เขาแข็งแรงดี..."
.
.
ในตอนท้ายยุพินเล่าถึงความสัมพันธ์ระหว่างราษมัมว่า แม่ของนักกิจกรรมทุกคนก็จะนำความรู้สึกมาตีแผ่พูดคุยกัน ส่วนใหญ่ก็คือเรื่องลูกเป็นหลัก ลูกของแต่ละคนร่วมสู้มา พ่อแม่ก็ห่วงทุกคนเหมือนกัน "แม่บอกจากใจจริงเลย ก่อนหน้านี้ถ้าจะต้องเลือกระหว่างไมค์กับเพนกวิน แม่ขอให้กวิ้นได้ออกก่อนเพราะไมค์เขาบอกกับแม่ว่า เขาแข็งแรงดี...บางคนว่าแม่เห็นลูกคนอื่นดีกว่าลูกตัวเอง แต่มีครั้งหนึ่งที่เพนกวินอยู่กับไมค์ ในขณะที่ไมค์สลบ เขาร้องตะโกนว่า ช่วยพี่ไมค์ด้วยๆ เหตุการณ์นั้นแม่จำได้เสมอ"
.
ทุกวันนี้ถ้าไม่มีเรื่องการแพร่ระบาดของเชื้อโควิด-19 ในเรือนจำไมค์ก็ยังอยู่ได้เพราะออกมาเขาก็จะกังวลและห่วงเพื่อนที่อยู่ข้างในอยู่ดี ไมค์บอกกับเธอว่า "ไมค์ก็ใจเดียวกับแม่เหมือนที่แม่คิดเพราะว่า ทุกคนร่วมสู้แล้วมันไม่ทิ้งกันอยู่แล้ว ตอนที่อยู่ข้างในมันทำให้ความรักเขาแน่นแฟ้นกว่าเดิม"
.
.
"แม่ขอขอบคุณพี่น้องมวลชนมากๆ แม่มีความภูมิใจมากเลยที่ทุกคนเป็นกำลังใจให้เรา ไม่ทิ้งเรา ไม่ปล่อยเรากับลูกให้สู้เพียงลำพัง ไปตรงไหนก็มีแต่คนให้กำลังใจ มีแต่คนดีกับเรา ขอบคุณทุกคน"

https://www.facebook.com/iLawClub/posts/10165484815615551