Pongsak Phusitsakul
8h ·
#19กันยายน2563
วันสำคัญ
วันแห่งพันธกิจร่วมกันของฝ่ายประชาธิปไตย ทุกคน
ดังนั้น จึงขอเรียกร้องว่า
1 สำหรับ คนเสื้อแดง
หากเป็นคนเสื้อแดง และถึงวันนี้ ก็เป็นแดงสีไม่ตก และอยู่ในสถานะที่มีความพร้อมทั้งกำลังและเวลาที่จะออกไปร่วมชุมนุมได้ ต้องออกไปร่วมชุมนุม ไม่ว่าจะอย่างไรก็ไม่มีเหตุผลที่จะไม่ออก
วันที่ 19 กันยายน นี้ ปฎิเสธไม่ได้ว่าเป็นผลพวงจากการเคลื่อนไหว ที่ต่อเนื่องมาตลอด ของ คนวันเสาร์ไม่เอาเผด็จการ นปก. นปช และ มวลชนคนเสื้อแดง
อย่าให้ความขัดแย้งในเรื่องต่างๆ หรือความพยายามแสดงความเป็นเจ้าของประชาชนของฝ่ายใดก็ตาม มาลดทอนคุณค่าของการต่อสู้ในครั้งนี้
2 สำหรับนักการเมือง ฝ่ายประชาธิปไตย
ไม่ว่ากลุ่มไหน พรรคไหน ทั้งในสภา นอกสภา รวมทั้งที่โดนตัดสิทธิด้วย
ขอ เรียกร้องให้พวกคุณ ออกมา ร่วมเคียงบ่า เคียงไหล่ร่วมกับ นักเรียน นักศึกษา ประชาชนในวันที่ 19 กันยายน
และ ในฐานะที่พวกคุณ เป็นคนที่ออกปากว่าอาสา รับใช้ประชาชนในทางการเมือง ขอพวกคุณจง ประกาศจุดยืนและเจตนารมณ์ของคุณออกมาให้ชัดๆดังๆ ว่าคุณคิดเห็นอย่างไร กับการชุมนุมในวันที่ 19 กันยานี้ เพราะทั้งหมดจะเป็นหมุดหมายที่สำคัญ ของอนาคต ชีวิตทางการเมืองของพวกคุณ และ ขออย่า วางเฉย ทำนิ่ง ทำเนียน ทำสวยทำหล่อ อยู่อย่างปลอดภัยในวันนี้ เพื่อรอคอยตักตวง ผลประโยชน์จากผลพวง ที่จะเกิดขึ้นในอนาคต
3 สำหรับ นักเรียน นักศึกษา
ขอบคุณ กับการเรียนรู้ทางการเมือง และความเข้าใจในปัญหาเชิงโครงสร้างของประเทศชาติ ประกอบกับหลายๆอย่าง จนเกิดแรงผลักดันให้ นักเรียน นักศึกษา ในฐานะพลังของคนรุ่นใหม่ พร้อมใจกันออกมา ยืนแถวหน้า เชิดหน้าสู้เพื่อ อนาคต ของตนเองและประเทศ อย่างไม่เคยปรากฏมาก่อน
และ ขอจงรับรู้ว่า ไม่ว่า หลังวันที่ 19 กันยายน จะเป็นอย่างไร แต่ การเคลื่อนไหวของนักเรียน นักศึกษา ได้ประสบความสําเร็จแล้วในเรื่อง สร้างบรรทัดฐานใหม่ของการต่อสู้ และการวิจารณ์ อย่างไม่เคยมีมาก่อน และไม่มีวันกลับไปเหมือนเก่าก่อนอีกแล้ว
4 สำหรับ ประชาชนทั้งหลาย ที่มีใจรักประชาธิปไตย เชื่อมั่นในเรื่องสิทธิเสรีภาพ และอยากเห็นสังคมที่ทุกคน สมควรต้องมีโอกาสที่เท่าเทียมกัน
ขอจง ให้การสนับสนุนภารกิจสำคัญ ในวันที่ 19 กันยายนนี้ หากสามารถไปร่วมชุมนุมได้ ให้ออกมา หรือให้การสนับสนุนทางอื่นๆ อย่างเต็มกำลังตามความสามารถเท่าที่ทำได้
ขอพวกเรา จงร่วมกัน ทำให้ การชุมนุม 19 กันยายน 2563
เป็นการขับเคลื่อนครั้งสำคัญสุด อีกครั้ง
เป็นวันประวัติศาสตร์ ของการต่อสู้เพื่อประชาธิปไตยของประชาชน
14ปีที่แล้ว 19กันยายน 2549 คือ วันที่เผด็จการ ฟื้นครองอำนาจ
14ปีผ่านมา 19กันยายน 2563 คือวันเริ่มต้น ของจุดจบแห่งอำนาจเผด็จการทั้งปวง .... เช่นกัน
#เผด็จการจงพินาศ #ประชาราษฎร์จงเจริญ
Cr. ภาพประกอบ: ขอบคุณภาพจากศิลปินประชาธิปไตย
( ขออภัยไม่ทราบชื่อ ผู้วาด)
https://www.facebook.com/Pongsak2475/posts/3459754594077113
...
iLaw
September 13 at 10:02 PM ·
#คนร่วมขบวน ปัดฝุ่น ‘เสื้อแดง’ จากตู้เสื้อผ้า จากกองหน้าสู่กองหนุนม็อบเยาวชน
รัตน์ ชมรมคนรักเมืองนนท์ ผู้ร่วมการชุมนุม #คนนนท์ไม่ทนเผด็จการ ท่าน้ำนนท์ 10 กันยายน 2563
======
พี่เริ่มเคลื่อนไหวทางการเมืองครั้งแรกในปี 2549 ก่อนหน้านั้นไม่ได้สนใจการเมือง สนใจแต่ธุรกิจของตัวเอง พอมีการยึดอำนาจโดย คมช.พี่รู้สึกรับไม่ได้เพราะล้มรัฐบาลที่พี่เลือกมา จริงๆ มันก็มีระบบของมันอยู่แล้วไง 4 ปีก็ว่ากันใหม่ ถ้าบริหารไม่ดีคนก็เลือกพรรคใหม่ ไม่ใช่มายึดอำนาจแบบนี้ ที่ออกมาตอนนั้นรู้สึกว่ารัฐประหารมายึดอำนาจมันไม่ถูกต้อง และรู้สึกว่าอยากเรียกร้องสิทธิในการเลือกคืนมา
พี่ไปชุมนุมครั้งแรกที่สนามหลวง มีหลายกลุ่มที่ชุมนุมกัน ตอนนั้นเราก็มือใหม่ไม่รู้จักใคร แค่ไปนั่งฟังเขาปราศรัย หลังจากนั้นก็ไปร่วมชุมนุมอยู่เรื่อยๆ พอถึงปี 53 พี่ก็ไปร่วมชุมนุมกับเค้า จำได้ว่าวันที่ 10 เมษาพี่อยู่ใกล้ๆ อนุสาวรีย์ประชาธิปไตย วันนั้นมีการใช้แก้สน้ำตา มีทหารเข้ามาแล้วก็มีการยิงกัน พี่ไปตั้งหลักแถวเต็นท์พยาบาลแล้วก็เห็นคนถูกยิงที่คอเลือดพุ่งกระฉูด วันถัดมาตอนที่มีการเอาโลงศพสีแดงของคนที่เสียชีวิตมาเรียงกันพี่ก็อยู่ตรงนั้นด้วย
ถามว่าเจอแก๊สน้ำตา เห็นคนถูกที่ถูกยิงเลือดอาบอยู่ตรงหน้ากลัวไหม พี่ไม่กลัวและไม่คิดจะหยุดเคลื่อนไหว ยิ่งรู้สึกว่าเรามีหน้าที่ต้องเรียกร้องความเป็นธรรมให้คนเหล่านั้น
สมัยที่คนเสื้อแดงชุมนุมตอนแรกพี่ก็ไม่ได้สนใจว่าวัยรุ่นยุคนั้นหรือคนอื่นๆ เค้าจะคิดกับพวกเรายังไง พี่เองอยู่ในแวดวงเพื่อนๆ ที่คิดเห็นอะไรคล้ายกัน ในหมู่คนเสื้อแดงด้วยกัน แต่ตอนหลังก็ได้รับรู้ว่าคนที่ไม่ชอบเสื้อแดงก็มีไม่น้อย เขาหาว่าเราเผาบ้านเผาเมืองบ้าง คนที่คิดแบบนั้นพี่ก็ไม่ได้อะไรนะ คิดว่าถ้าเขาอยู่ในเหตุการณ์จริงแบบพี่ก็คงจะเข้าใจอะไรมากขึ้น อาจเป็นเพราะสมัยนั้นสื่อออนไลน์กับอินเทอร์เน็ตมันก็ยังกว้างขวางไม่เท่ายุคนี้ รัฐคุมสื่อได้เกือบหมด ช่วงใกล้ๆ สลายการชุมนุมสื่อของคนเสื้อแดงถูกปิดไปเกือบหมด มันก็คงไม่แปลกอะไรที่คนส่วนหนึ่งจะมองคนเสื้อแดงว่าไม่ดี หลังสลายชุมนุมที่ราชประสงค์ได้ 2 ปี วันที่ 24 มิถุนายน 2555 พี่ก็ตั้งชมรมคนรักเมืองนนท์ขึ้นมา หวังให้มันเป็นพื้นที่ที่ได้ดูแลซึ่งกันและกันในหมู่เพื่อน
พอมาถึงปี 57 คนเสื้อแดงไปชุมนุมกันที่ถนนอักษะ พี่ก็ไปด้วย แต่พอมีรัฐประหารและการชุมนุมที่อักษะถูกสลาย พวกเราก็แตกสานซ่านเซ็น แกนนำถูกจับ คนเสื้อแดงหลายคนเลือกที่จะเก็บเสื้อแดงเอาไว้ตอนนั้น เพราะหลังออกจากเรือนจำมาแกนนำหลายคนก็ไม่สู้ ยุติบทบาท คนเสื้อแดงหลายคนก็ได้แต่รอเวลา
แต่ถึงจะเก็บเสื้อแดงไว้เราก็ยังออกมาร่วมชุมนุมอยู่ อย่างตอนคนอยากเลือกตั้ง ตอนวิ่งไล่ลุง ตัวพี่เองก็ไปร่วมจนถูกดำเนินคดีไปทั้งหมด 4 คดี ช่วงนั้นกระแสมันก็ยังไม่สูง คนก็ออกมาไม่เยอะ อย่างตอนคนอยากเลือกตั้งก็มีแค่ประมาณ 200-300 คน
พี่กับคนเสื้อแดงอีกส่วนหนึ่งติดตามความเคลื่อนไหวทางการเมืองของน้องๆ นิสิตนักศึกษาอยู่เงียบๆ ตัวพี่เองพอมีการตั้งพรรคอนาคตใหม่ก็ได้เข้าไปช่วย ตอนนั้นเองที่พี่ได้เห็นว่าพวกน้องๆ เขารู้สึกว่าพรรคนี้คือความหวัง พออนาคตใหม่ถูกยุบหลายคนก็รู้สึกเหมือนกับว่าอนาคตของพวกเขาถูกทำลายก็เลยเริ่มออกมาชุมนุม มีแฟลชม็อบ พอน้องๆ เริ่มออกมาเคลื่อนไหวคนเสื้อแดงก็ออกมาแสดงตัว มาให้กำลังใจน้องๆ เพียงแค่ไม่ได้ใส่เสื้อสีแดงก็เท่านั้น
จุดเปลี่ยนคงเป็นที่จุฬาฯ มีน้องคนนึงเอากลอนจากดินถึงฟ้าของคุณณัฐวุฒิ (ใสยเกื้อ) มาอ่าน มีคนพูดถึงคนเสื้อแดงในเวทีทั้งที่ภาคเหนือและภาคอีสาน น้องๆ บางคนบอกว่าพวกเราควรสวมเครื่องแบบของเรา หลังจากนั้นพี่ก็เริ่มเห็นคนเสื้อแดงปัดฝุ่นเสื้อแดงของตัวเองมาใส่กันมากขึ้น
คนเสื้อแดงคืออะไร? สำหรับพี่คือคนที่ต้องการสังคมประชาธิปไตย สังคมที่มีความเสมอภาคเท่าเทียมกัน คือคนที่ไม่ทนกับความอยุติธรรม ที่เป็นแบบนี้ส่วนหนึ่งคงเป็นเพราะคนเสื้อแดงถูกมองว่าเป็นพลเมืองชั้นสอง เป็นแค่เพียงผู้อาศัย พอออกมาพูดอะไรก็ถูกไล่ให้ไปอยู่ประเทศอื่น
จริงๆ ตอนที่คนเสื้อแดงออกมาเคลื่อนไหว น้องหลายคนที่อยู่บนเวทีตอนนี้ก็คงไม่รู้จัก ไม่ทันกับพวกเรา แต่น่าจะได้แรงบันดาลใจจากพรรคอนาคตใหม่อย่างที่มีคนบอก “ไอ้ที่ยุบพี่กูทั้งนั้น” น้องๆ เขามีความหวัง เขาอยากเห็นความเปลี่ยนแปลง อยากเห็นรัฐสวัสดิการ พอความหวังถูกทำลายไปพวกเขาก็ออกมา แรกๆ อาจเป็นระดับมหาลัย หลังๆ ระดับมัธยมก็เริ่มออกมากันเยอะ พี่ว่าเขาเก่งนะ เรียนรู้กันเร็วแล้วก็มีแหล่งข้อมูลที่ดีอย่างอินเทอร์เน็ต ย้อนไปสมัยตอนเสื้อแดงถูกสลาย ไลน์ก็ยังไม่มี
สำหรับบทบาทของคนเสื้อแดงตอนนี้ พี่คิดว่าเราควรเป็นเหมือนตัวหนุนตัวช่วย คอยสนับสนุนยามน้องๆ เขามีปัญหา ยามที่พวกเขาถูกคุกคาม เราต้องช่วยเท่าที่ทำได้ อย่าให้การออกมาของน้องๆ สูญเปล่า เพราะในอนาคตก็ไม่รู้ว่าจะมีปรากฏการณ์แบบนี้อีกไหม ปรากฏาการณ์ที่น้องๆ ตื่นตัวกันเป็นจำนวนมาก เราต้องช่วยกันประคับประคองดูแลพวกเขาไว้ ส่วนเรื่องแนวทางการขยับเราก็ต้องปล่อยให้เป็นเรื่องของน้องๆ เขา
ส่วนเนื้อหาการปราศรัยที่ดูจะแหลมคมขึ้นทุกที จุดนี้พี่ก็เป็นห่วงน้องๆ เขานะ เชื่อว่าพวกผู้ใหญ่ผู้มีอำนาจคงสะดุ้งกัน แต่อย่าลืมนะว่าพวกผู้ใหญ่เองก็พูดกันแบบซุบซิบในวงข้าว ในวงเหล้า เพียงไม่กล้าที่จะพูดแบบเปิดเผยตรงไปตรงมา พี่เชื่อว่าสุดท้ายด้วยความที่น้องๆ เขาพูดด้วยความบริสุทธิ์ใจ ผู้มีอำนาจก็คงจะต้องยับยั้งชั่งใจในการจะตัดสินใจทำอะไรบ้างเหมือนกัน
https://www.facebook.com/iLawClub/posts/10164385479425551
...
iLaw
13h ·
#คนร่วมขบวน จากติ่งจำลอง สู่สมรภูมิเสื้อแดง สู่แม่ครัวดูแลปากท้องเยาวชน
.
นก เป็นประชาชนผู้ตื่นตัวทางการเมืองที่ปรากฏตัวแทบทุกการชุมนุมมายาวนานตั้งแต่สมัยพฤษภา 2535 สมัย นปช. ยกระดับจากผู้เข้าร่วมจนกลายเป็นจำเลยในคดี ‘คนอยากเลือกตั้ง’ ก็เป็นมาแล้ว ล่าสุด เธอมีสถานะเป็นแม่ยกและแม่ครัวในม็อบเยาวชน
======
พี่เคยทำงานเป็นคนงานในร้านอัญมณีแถวสีลม ตอนแรกก็ไม่ได้สนใจการเมืองอะไร จนกระทั่งมาช่วงเหตุการณ์พฤษภา 35 ตอนนั้นพี่ก็ยังชอบจำลอง (ศรีเมือง) เห็นแกอาบน้ำ 5 ขัน กินข้าววันละมื้อ ดูซื่อสัตย์ พอเริ่มมีชุมนุมประท้วงสุจินดา (คราประยูร) เพื่อนพี่เขาไปชุมนุมแล้วมาเล่าให้ฟัง พี่ก็อยากลองไปเห็นด้วยตาตัวเอง เลยออกไปร่วมชุมนุมกับเขาแล้วก็เลยถูกจับเป็นครั้งแรก วันที่ 19 พฤษภาคม 2535
.
วันที่โดนจับตอนนั้นมีประกาศกฎอัยการศึกแล้ว และทหารก็เริ่มสลายชุมนุม ช่วงนั้นเป็นตอนค่ำ พอพี่รู้ว่าทหารมีการเสริมกำลังพี่ก็ใช้โทรศัพท์สาธารณะที่อยู่ใกล้ๆ โทรตามเพื่อนมาเสริมกำลัง แต่ยังไม่ทันได้คุยกันจบก็มีเสียงปืน พี่รีบออกจากตู้โทรศัพท์มานอนหมอบหลบกระสุนบนพื้นถนน แล้วก็ถูกจับตรงนั้นเลย
.
ทหารสั่งให้พวกเราถอดเสื้อ นอนคว่ำบนพื้นถนนแล้วเอาเสื้อของเรามัดแขนไว้ แต่พอเค้าเห็นว่าพี่เป็นผู้หญิงก็ตกใจแล้วให้ใส่เสื้อ จากนั้นพวกผู้ชายถูกพาตัวขึ้นรถไปไหนไม่รู้ ส่วนพวกผู้หญิงถูกคุมตัวไว้ที่ข้างถนนใกล้ๆ โรงพักแห่งหนึ่งแถวสะพานพุทธ จนถึงเกือบๆ เที่ยงคืนเค้าก็ปล่อยเรากลับบ้าน
.
หลังจากวันนั้นพี่ก็กลายเป็นคนติดตามการเมือง ตอนที่สนธิ (ลิ้มทองกุล) จัดเวทียามเฝ้าแผ่นดินที่สวนลุมฯ พี่ก็ตามไปดู จริงๆ พี่เคยเชียร์จำลอง แต่พอมาถึงยุคพันธมิตรฯ ดูแนวทางมันไม่ใช่ละ พอมีรัฐประหาร 19 กันยา 49 พี่ก็เลยลองไปดูการชุมนุมต่อต้านรัฐประหารที่สนามหลวง เห็นมีหลายกลุ่มมาชุมนุมกัน จำได้ว่าได้รับแจกพวกสติกเกอร์มาหลายอันเลย ตอนหลังก็มีพีทีวี สถานีของคนเสื้อแดงช่องแรกๆ มาเริ่มจัดชุมนุม มีณัฐวุฒิ (ใสยเกื้อ) ขึ้นปราศรัย จากนั้นพี่ก็มาชุมนุมกับพวกนี้แบบตามติด ทั้งที่เอาเข้าจริงพี่ไม่เคยเลือกทักษิณ (ชินวัตร) เลย (หัวเราะ) เอาจริงๆ สีแดงตอนแรกมันก็ไม่ได้เกี่ยวอะไรกับ นปช.ด้วย ถ้าจำไม่ผิดสีแดงน่าจะถูกเอามาใช้ครั้งแรกตอนคัดค้านร่างรัฐธรรมนูญของ คมช.ช่วงปี 50 นี่แหละ
.
ช่วงหลังเวลามาชุมนุมพี่ไม่ได้มาคนเดียว บางทีก็ชวนลูกน้องหรือเพื่อนที่ทำงานมาด้วย ยิ่งมาช่วงปี 53 ยิ่งเกาะติดการเมืองแบบไม่ปล่อยเลย พอใกล้เวลาเลิกงานจะหงุดหงิดร้อนใจเพราะอยากจะรีบไปชุมนุม ตอนไปทำงานบางทีก็ไม่ค่อยมีสมาธิ สุดท้ายช่วงกลางเดือนมีนา 53 เลยถูกเชิญออกจากงาน (หัวเราะ) ลูกเรียนจบช่วงนั้นก็บอกว่า “แม่ไม่ต้องทำงานละเดี๋ยวดูแลเอง” พี่เลยมาทำกิจกรรมทางการเมืองแบบเต็มตัว
.
ช่วงการชุมนุมปี 53 พี่เข้าไปกินไปนอนอยู่ในที่ชุมนุม วันที่ เสธ.แดงถูกยิงพี่อยู่แถวศาลาแดง พอเขาหามเสธ.แดงเข้ามาในเต็นท์ที่พี่อยู่ก็ตกใจมากกับภาพที่เห็นเพราะเราก็ไม่เคยเห็นคนถูกยิงมาก่อน
.
วันที่ 19 พฤษภา 53 เขาสลายการชุมนุม ช่วงเช้าพี่อยู่ที่เต็นท์แถวสวนลุมฯ กำลังเตรียมกาแฟ เตรียมอาหารเช้า อยู่ๆ ก็มีเสียงปืนยิงเข้ามา เลยต้องหนีออกมา ค่อยๆ เลาะมาตามเต๊นท์ต่างๆ จนกระทั่งมาถึงโรงพยาบาลตำรวจถึงหนีเข้าไปในนั้น แล้วเค้าก็บอกให้ไปหลบในวัดปทุมฯ ที่เป็นเขตอภัยทาน ตอนวิ่งข้ามถนนจากฝั่งโรงพยาบาลตำรวจไปวัดปทุมฯ พี่กับเพื่อนๆ ก็กลัวกันว่าจะมีใครถูกยิงไหม แต่สุดท้ายก็ปลอดภัยกันหมด
.
พี่อยู่ในวัดจนถึงช่วงเย็นจึงมีประกาศว่าถ้าใครจะกลับบ้านให้กลับได้ รัฐบาลรับรองความปลอดภัย พี่ก็เลยออกจากวัดปทุมฯ มากับคนอีกกลุ่มหนึ่ง ตอนนนั้นยังไม่มีการยิง 6 ศพ แต่พี่ก็ใจคอไม่ดีเพราะเห็นทหารอยู่เต็มสกายวอล์ก ได้แต่โทรบอกพรรคพวกที่ยังอยู่ในวัดให้ระวังกัน พอออกจากวัดเราก็เดินไปทางสนามกีฬาเพื่อไปขึ้นรถ เวลาเดินก็ต้องเดินใต้ตอม่อสกายวอล์กเพราะกลัวถูกยิง
.
พวกเราเดินมาถึงหน้าลิโด้ก็เจอทหาร จากนั้นเราก็เดินโดยมีทหารถือปืนล้อมหน้าล้อมหลังขึ้นไปบนสถานีบนสกายวอล์ก พอขึ้นมาด้านบนพวกเราถูกปืนจ่อ ตอนนั้นพี่กลัวมากหลับตาปี๋ นึกว่าไม่รอดแล้ว แต่สุดท้ายก็ไม่มีอะไร ทหารคุมตัวพวกเราไปขึ้นรถที่สนามกีฬา ก่อนขึ้นรถพวกเราถูกถ่ายวิดีโอและตรวจค้นทรัพย์สินอย่างละเอียด ไม่เว้นแม้แต่ช่องบัตรในกระเป๋าตังค์ ยังกับจะหาบัตรนปช.ให้ได้
.
พวกเราถูกต้อนขึ้นรถได้แต่กลัวกันมาก เพราะไม่รู้จะถูกพาไปไหน ยังดีที่อยู่ด้วยกันเต็มคันรถเลยพออุ่นใจบ้างสุดท้ายเราก็ถูกเอามาปล่อยที่สถานีรถไฟบางเขน ตอนนั้นเขาประกาศเคอร์ฟิวแล้ว เพื่อนหลายคนกลับบ้านไม่ทัน กลายเป็นว่าคืนนั้นต้องหารถเมล์มานอนค้างที่บ้านพี่กัน
.
หลังสลายการชุมนุม พี่ก็ยังไปร่วมกิจกรรมเป็นระยะๆ มาช่วงหลังนี้พี่ออกมาทำงานขายของ บางทีก็ต้องแขวนเสื้อที่ใส่ทำกิจกรรมไว้ที่บ้าน เคยใส่มาขายของ ลูกค้าบางคนก็มอง แต่บางคนก็เข้าใจเรา ตัวพี่เองไม่ได้ยึดติดอะไรกะเรื่องเสื้อหรอก เราก็ใส่ไปตามสมัย อย่างช่วงรณรงค์เลือกตั้งเราก็ใส่เสื้อคนอยากเลือกตั้ง ตอนนี้น้องๆนักศึกษาทำเสื้อมาขายพี่ก็อุดหนุนซื้อเสื้อพวกน้องๆ มาใส่ เพื่อนพี่บางคนเขาก็ยังเก็บเสื้อ นปช.ไว้ แต่ก็เอาไว้ใส่ตามงานรำลึกที่เกี่ยวข้อง สำหรับพี่คนเสื้อแดงก็คือคนเสื้อแดง จะไปใส่เสื้ออะไรก็ช่าง ยังไงก็เป็นคนเสื้อแดง
.
ช่วงปี 52 - 53 วัยรุ่นหรือคนอื่นๆ ในสังคมจะมองพวกเรายังไงหน่ะเหรอ พี่ไม่เคยคิดเรื่องนี้นะ ส่วนตอนนี้คิดแค่ว่าอยากมีส่วนร่วมกับน้องๆ อยากช่วยเขา ได้ยินเรื่องที่มีน้องๆ บางคนพูดถึงคนเสื้อแดง ตัวพี่ก็ดีใจ ยังไงเสียพี่คงไม่หยุดเคลื่อนไหว แต่ตอนนี้มันถึงเวลาของน้องๆ เขาแล้ว เราขอมาเป็นคนสนับสนุน ทำอาหารให้ ดูแลให้เขาอิ่มท้อง หรือเขาอยากให้พี่ช่วยตรงไหนพี่ก็ยินดีช่วย แค่นี้พอแล้ว
.
วันที่ 19 ที่เค้าจะชุมนุมใหญ่ ตัวพี่เองคงไปอยู่แนวหลัง เพราะมีคนอยากไปชุมนุมแนวหน้าเยอะแล้วพี่กับเพื่อนๆพวกคนอยากเลือกตั้งแล้วก็คนเสื้อแดงบางส่วนเลยจะขออยู่แนวหลังทำอาหารให้คนที่มาชุมนุมได้กินกันเพราะกองทัพต้องเดินด้วยท้อง จริงๆพี่เคยเข้าครัวมาครั้งหนึ่งแล้วสมัยคนเสื้อแดงชุมนุมที่อักษะ หลังจากนั้นก็ไปชุมนุมกับเค้าแนวหน้ามาตลอดแต่วันที่ 19 นี้คิดว่าสิ่งที่ยังขาดน่าจะเป็นการสนับสนุนจากแนวหลังก็เลยจะไปทำตรงนั้นกัน เมนูก็มีพวกส้มตำ ขนมจีน หมูเด้ง แล้วก็อะไรอีกหลายๆอย่างไว้รอไปชิมเอาก็แล้วกัน
https://www.facebook.com/iLawClub/posts/10164389940700551
