วันจันทร์, เมษายน 19, 2564

เรียน ศาลที่อยากจะเคารพ ท่านทราบหรือไม่ว่า... วันนี้...



Yingcheep Atchanont
Yesterday at 6:55 AM ·
ภาพความรุนแรง
รุนแรงต่อจิตใจ
.....
Yingcheep Atchanont
April 13 at 11:17 AM ·

เรียน ศาลที่อยากจะเคารพ
วันนี้ ท่านอาจกำลังรู้สึกไม่สบายเนื้อตัวเหมือนเมื่อก่อนที่สังคมกำลังจับจ้อง จดจ้อง จดจ่อกับการตัดสินใจของท่านอยู่ทุกขณะ ท่านจึงกำลังรับมือแบบลนลาน สะเปสะปะ ยิ่งพยายามอธิบายอะไรก็จะยิ่งเจอกับกระแสตอบรับที่ไม่ดี จนทำให้ท่านเข้าใจไปว่าคนที่เลือกจะด่าท่านแล้ว ไม่ว่าท่านทำอะไรก็ผิดไปหมด
จริงๆ แล้วไม่ใช่อย่างนั้นหรอกครับ
สาเหตุที่คนจำนวนไม่น้อย รู้สึกผิดหวัง โมโห ก่นด่าท่านเช้าเย็น สาเหตุที่คนจำนวนไม่น้อยยังเรียกร้องและอยากเห็นท่านทำนั่นทำนี่ ก็เพราะพวกเขายังหวังว่า สถาบันศาลนั้นพอจะพึ่งพาได้
ตัวผมเองก็รู้สึกและคิดเห็นเช่นนี้จริงๆ
โดยเฉพาะในภาวะที่ประชาชนกำลังขัดแย้งกับผู้ถือกุมอำนาจ จนหันหน้าไปหากลไกใดๆ ของรัฐไม่ได้แล้ว มันตีบตันไปหมด พวกเขาก็ยังขอจะหวังบ้างว่า สถาบันศาลจะพอช่วยตรวจสอบถ่วงดุลสิ่งที่มันผิดๆ เพี้ยนๆ ทั้งหลายได้บ้าง แค่บ้างก็ยังดี เขาจึงยังก่นด่าเรียกร้องอยู่ทุกเมื่อเชื่อวัน
ลองดูสิครับ
คนไม่ค่อยจะไปด่าตำรวจเลยว่า คดีแบบนี้ยื่นฟ้องไปได้ยังไง? ทั้งที่ตำรวจสร้างปัญหาหนักกว่าศาลเห็นๆเพราะคนเขาไม่ได้หวังอยู่เลยว่าตำรวจจะให้ความเป็นธรรมได้
คนไม่ค่อยจะไปด่ารัฐสภานี้และสภาชุดที่แล้วเลยว่า กฎหมายแบบนี้เขียนมาได้ยังไง? เพราะคนเขาไม่ได้หวังอยู่เลยกับสภาที่มาจากการแต่งตั้งของ คสช. โดยตรง
แต่เขายังหวังกับสถาบันศาล เขาจึงถามหาความยุติธรรมจากศาลอยู่ทุกเมื่อเชื่อวัน
คนที่ด่าท่านอยู่ คือ คนที่เขายังมองพวกท่านในแง่ดีว่า พวกท่านจะได้ยินและช่วยพวกเขาได้ ยิ่งคนที่ด่ามาก แปลว่าเขายิ่งคาดหวังในการกระทำของท่านมากเท่านั้น
ดังนั้น ขอให้ทุกคนยังมีโอกาสได้หวังต่อไปเถอะครับ อย่างน้อยถ้าท่านจะยังไม่ทำอะไรก็ปล่อยให้คนยังส่งเสียงเรียกร้องกันต่อไป ให้คนยังก่นด่ากันต่อไป อย่าพยายามใช้อำนาจปิดกั้นแม้เพียงการส่งเสียงเรียกร้องอีกเลย ถ้าหากคนส่งเสียงเรียกร้องยังไม่ได้ ก็คงทำได้แค่กลับบ้านไปนอนร้องไห้ทำใจ และเมื่อทำใจได้แล้วก็คือคนเลิกหวังกับศาลแล้ว ซึ่งวันนั้นสถานการณ์บ้านเมืองมันจะเลวร้ายกว่านี้ได้อีกมาก
สถานะของศาลเอง ก็จะตกต่ำไปกว่านี้ได้อีกมากด้วยเช่นกัน
ผมเชื่อว่า จะมีผู้พิพากษาที่อ่านโพสนี้อยู่บ้าง
ผมเชื่อว่าท่านก็เป็นมนุษย์คนหนึ่งในสังคมนี้ ต้องดูแลครอบครัว ต้องการฐานะทางการเงินให้ตัวเอง และตกอยู่ใต้ความหวาดกลัวไม่ต่างกับประชาชนที่ไม่มีอำนาจใดในมือ
ท่านอาจจะไม่ได้เป็นผู้มีอำนาจตัดสินใจเรื่องสำคัญโดยตรงวันนี้ หรืออาจจะเป็นแต่ยังไม่ได้ตัดสินใจ อย่างไรเสียวันนี้ศาลเลือกไม่ได้แล้วที่จะพิจารณาและตัดสินคดีไปโดยสังคมไม่รู้ไม่เห็นไม่สนใจ ไม่อาจหลบเร้นอิงอ้างเพียงว่า ทำไปตามหน้าที่โดยไม่เกี่ยวข้องกับความขัดแย้งทางการเมือง
อนาคตของบ้านเมืองและสถาบันศาล
ความหวัง ทัศนคติของคนที่จะมองดูศาล
อยู่ในมือของท่านเองเท่านั้น
วันนี้อาจจะ “ทำอะไรไม่ได้” หรือ “ยังไม่ได้ทำ” แต่วันหนึ่งข้างหน้าท่านจะทำได้ และขอให้ท่านทำเถอะครับ