Pipob Udomittipong
14h ·
สิ่งที่อานนท์ห่วงมากสุดคือ ครอบครัวและประเทศชาติ น้อยสุดคือตัวเขาเอง เป็นเกร็ดหลังวันประวัติศาสตร์ที่ต้องอ่านครับ
Sarayut Tangprasert
15h ·
หลังสิ้นสุดภารกิจอันน่าประหวั่นในคืนวันที่ 10 สิงหา ที่ ลานพญานาค มธ.รังสิต ผมเดินมารวมกับเพื่อนช่างภาพ ชวนกันไปหาข้าวต้มกิน วันนั้นในใจของผมอยากได้เหล้าสีราคาถูกอีกซักแบน เพื่อคลายความเครียดที่เกิดขึ้น
.
เป็นปัญหาที่ค้างคาใจว่าหลังการปราศรัยแบบถล่มฝ้าเพดานหลังคา จนจิ้งจก ตุ๊กแก ไม่มีที่ซุกหัวอยู่ ของอานนท์และพลพรรคคนหนุ่มสาวว่า จากนี้ไป พวกเขาเหล่านั้นจะต้องเผชิญกับชะตากรรมอะไรบ้าง
.
กำลังจะก้าวเท้าขึ้นรถเพื่อน อานนท์โทรศัพท์เข้ามา ผมรับสาย อานนท์พูดมาสั้นๆ ว่า "พี่ นั่งรถไปเป็นเพื่อนผมหน่อย"
.
ฝันสลาย ผมบอกลาเพื่อน เดินกลับไปหาอานนท์ที่นั่งรออยู่เบาะหลังของรถกระบะสี่ประตูด้านหลังเวที
.
รถวิ่งออกจาก มธ.รังสิต หันหัวเข้าหากรุงเทพเมืองฟ้า อานนท์นั่งเงียบ เหม่อลอย ผิดวิสัยคนทะลึ่งทะเล้นอย่างมัน ผมกับเพื่อนคนขับชวนปรึกษาถึงเป้าหมายในระยะประชิด ว่าคืนนี้อานนท์จะไปนอนที่ไหน อานนท์บอกว่าไม่รู้ แต่จะไม่กลับไปนอนบ้าน เพราะกลัวว่าคนรักและลูกจะเดือดร้อนอันตรายไปด้วย
.
ผมถามอานนท์ว่า ก่อนจัดงานไม่ได้มีการเตรียมเซฟเฮาส์ ที่พักหรือการ์ดที่คอยดูแลเรื่องความปลอดภัยไว้หรือไม่ อานนท์บอกว่าในทีมผู้จัดไม่ได้มีการเตรียมแต่อย่างไร มีแค่การ์ดดูแลในงาน
.
จบงานก็แยกย้าย ตัวใครตัวมัน
.
อานนท์ต้องการให้ผมเดินทางมาด้วยเพื่อเป็นประจักษ์พยาน หากมีการคุกคามโดยเจ้าหน้าที่รัฐ ทั้งในและนอกเครื่องแบบ
.
ทั้งในและนอกกฏหมาย
.
เราขับรถร่อนไปบนถนน วิ่งวนจนน้ำมันจะหมด ตาคอยเหลือบมองว่ามีรถตามหรือ ระหว่างนั้นผมก็พยายามหาที่พักที่ปลอดภัยให้เขา จนสุดท้ายได้เพื่อนผู้อารีคนหนึ่งยินดีให้ที่พักกับอานนท์
.
คืนนั้น หลังเที่ยงคืน เราแยกย้ายจากกันที่ร้านอาหารอีสานแห่งหนึ่ง คืนนั้นอานนท์ปลอดภัย
.
อานนท์และเพื่อน ได้พูดในสิ่งที่เป็นข้อสงสัย เป็นปัญหาส่วนรวม พวกเขาพูดในสิ่งที่พวกเราไม่กล้าที่จะพูด
.
ในคืนวันนั้น ถึงแม้เวลาพักผ่อนของผมถูกรบกวน ชีวิตต้องเผชิญกับความเสี่ยงที่จะถูกคุกคามมากขึ้น
.
ผมไม่โกรธหากแต่ถือว่าเป็นเกียรติ
