วันพฤหัสบดี, เมษายน 29, 2564

ทนายจูนเขียนเล่าเรื่องไปเยี่ยมรุ้ง และระบายความฉงนใจผู้พิพากษา ท่านยังทำหน้าที่อย่างตรงไปตรงมาหรือเปล่า หรือเป็นไปในทางตรงข้ามและเชื้อเชิญให้ประชาชนสาปแช่งและหันหลังไร้ซึ่งศรัทธาต่อสถาบันตุลาการ



Pipob Udomittipong
28m ·

น่าจะเป็นครั้งแรกที่เห็นทนายจูนเขียนอะไรตรงไปตรงมาแบบนี้ ผู้พิพากษาล่ะ ท่านทำหน้าที่ตรงไปตรงมาหรือเปล่า ท่านกล้ามองหน้าคนในสังคมหรือเปล่า
"ฉงนใจกันว่าเมื่อไหรจะเป็นเวลาเหมาะสมที่ผู้พิพากษาสักคนจะทำหน้าที่อย่างตรงไปตรงมา การพิจารณาตามกฎหมายและให้สิทธิพื้นฐานแก่จำเลยในคดีอาญานั้นต้องรอเวลาหรือฤกษ์ยามอะไรไม่ทราบ แต่ทุกวินาทีคนที่ถูกจองจำนั้นนานเกินกว่าคนข้างนอกจะเข้าใจลึกซึ้ง เอาละ ยื่นไปตามสิทธิ ได้ไม่ได้ ศาลคือผู้ตัดสิน ปากกาอยู่ที่เขา"
...
Sirikan June Charoensiri
5h ·

วันนี้ (28 เมษายน 2564) เยี่ยมรุ้ง Panusaya Sithijirawattanakul ตอนบ่าย ได้คุยกันไม่นาน เนื่องจากเรือนจำมีกิจกรรม ตอนยื่นเอกสารขอเยี่ยม เจ้าหน้าที่บอกว่าวันนี้ปิดบ่ายสอง เราเลยรีบไปฝากเงินและซื้อของใช้ส่งให้คุณอัญชัญ แล้วได้คิวเยี่ยมประมาณบ่ายโมงครึ่งพอดี
.
รุ้งบอกว่า ใช่ วันนี้มีงานโครงการราชทัณฑ์ปันสุข เราขอโทษน้อง ถ้าเรารู้ เราจะจัดตารางมาแต่เช้า แต่ที่มาบ่ายเพราะรอฟังข่าวอัพเดทจากทางเรือนจำชาย ซึ่งได้ทราบอาการเพนกวินและแนวทางการขอประกันตัว จึงได้มาคุยกับรุ้งต่อ รุ้งบอกไม่เป็นไร เราเลยตกลงกันว่าวันนี้เอาแบบบรีฟและเข้าประเด็นเนื้อๆ
.
เราคุยเรื่องการจะยื่นประกันตัวจำเลย/ผู้ต้องหาคดี 112 พรุ่งนี้ และยังฉงนใจกันว่าเมื่อไหรจะเป็นเวลาเหมาะสมที่ผู้พิพากษาสักคนจะทำหน้าที่อย่างตรงไปตรงมา การพิจารณาตามกฎหมายและให้สิทธิพื้นฐานแก่จำเลยในคดีอาญานั้นต้องรอเวลาหรือฤกษ์ยามอะไรไม่ทราบ แต่ทุกวินาทีคนที่ถูกจองจำนั้นนานเกินกว่าคนข้างนอกจะเข้าใจลึกซึ้ง เอาละ ยื่นไปตามสิทธิ ได้ไม่ได้ ศาลคือผู้ตัดสิน ปากกาอยู่ที่เขา
.
ถามไถ่สุขภาพรุ้ง น้องบอกว่าได้กินเกลือแร่ทำให้อาการชาดีขึ้น ได้ปรับย้ายตำแหน่งนอนไปอีกมุมที่กว้างกว่าเดิมหน่อยแล้ว การได้ลงแดน ทำให้ได้เจอคนอื่นๆ ตอนนี้เธอบอก “เราโหดอะพี่ เราสามารถนั่งข้างๆเพื่อนที่กินไข่ดาวราดข้าวร้อนๆ มีกลิ่นแม๊กกี้ด้วย เราบอกให้เพื่อนนั่งข้างนี่แหละ ให้เราได้กลิ่นไปด้วยก็พอ” เราบอกว่าโหดจริง ถ้าทนกลิ่นหอมไม่ไหวก็กินสิ รุ้งบอก “ไม่ละ เราโหดแล้วไง” เธอทำขำว่าตอนนี้น้ำหนักแตะเลข 9 ครั้งแรกในรอบไม่รู้กี่ปีถ้าออกไปได้ จะต้องรักษาน้ำหนักไว้ให้ได้ เธอหัวเราะ เราก็อดเอ็นดูไม่ได้ แต่เราก็ได้ย้ำกับรุ้งว่าถึงที่สุดขอให้รักษาชีวิตนะ เราเชื่อว่ารุ้งรู้ตัวเองดีที่สุด
.
เราเอาข้อความและภาพกิจกรรมข้างนอกให้รุ้งดู เธอชื่นชอบภาพไพ่ทาโร่สามพี่น้องมากๆ บอกว่าเดี๋ยวออกไปจะใช้เป็นแบคกราวด์มือถือ สุดท้ายเธอหวังจะได้ออกไปทันวันที่ 6 พ.ค. เพื่อจัดการเรื่องสอบ/เรียนก่อนที่เธอจะเรียนไม่จบ เพราะขาดเรียน ขาดวิจัย ขาดสอบ การอยู่ข้างในคุกไม่สามารถเรียนได้ และสถานการณ์โควิดยิ่งทำให้มาตรการควบคุมเคร่งครัดและน่ากังวลในทุกวัน
.
เจ้าหน้าที่มาตามเราว่าหมดเวลาแล้ว เราจำลา รุ้งบอกอีกครั้งว่า “อย่าติดโควิดนะ จริงๆนะ ไม่งั้นโกรธนะ กินเยอะๆนะ นอนเยอะๆด้วยนะ เค้าจะรอนะพรุ่งนี้ ม่าาา” เรายิ้มพยักหน้าและแปะมือไปที่กระจก รุ้งแปะมือที่กระจก เราย้ำว่า ดูแลตัวเองนะหนูรุ้งคนเก่ง เจอกันนะ
.
ระหว่างขับรถกลับบ้าน เราได้แต่คิดว่า พรุ่งนี้ผู้พิพากษาคนที่พิจารณาประกันตัวจะถึงเวลายืดตัวตรงกล้าทำตามกฎหมาย เพื่อความเป็นธรรมอย่างตรงไปตรงมาหรือไม่ หากเป็นเช่นนั้น เราและประชาชนผู้รักความยุติธรรมพร้อมที่จะเป็นกำแพงให้พิง ดั่งที่อาจารย์สมลักษณ์ จัดกระบวนพลพูดเตือนสติผู้พิพากษา หรืออาจจะเป็นไปในทางตรงข้ามและเชื้อเชิญให้ประชาชนสาปแช่งและหันหลังไร้ซึ่งศรัทธาต่อสถาบันตุลาการ
ผู้ถือปากกาตัดสินนั้นจะเลือกทางไหนกัน