วันจันทร์, ธันวาคม 30, 2567

ในยุคที่เสียงดังที่สุดคือเสียงของความไร้สาระ ความสกปรกกลายเป็นสิ่งที่สังคมยกย่อง

https://www.facebook.com/61555026261500/videos/919504753604841/
เสรีภาพ เสรีชน
December 26
·
ในยุคที่เสียงดังที่สุดคือเสียงของความไร้สาระ ความสกปรกกลายเป็นสิ่งที่สังคมยกย่อง คอนเทนต์ขยะถูกผลิตซ้ำ ไร้แก่นสาร บดบังแสงแห่งปัญญาและความจริง
ที่น่าเศร้ายิ่งกว่าคือเราไม่ได้แค่ยอมรับมัน แต่กลับยกย่องมันราวกับมีค่า ปรบมือให้กับความบันเทิงราคาถูกที่กัดกร่อนศีลธรรม เพียงเพราะมันทำให้เราขำหรือสะใจในชั่วขณะ
สิ่งเหล่านี้ไม่ต่างจากเศษแก้วที่บาดจิตใจเราทีละเล็กทีละน้อย จนสุดท้ายเราแทบไม่รู้ตัวว่าเลือดไหลมาจากไหน สังคมของเราจึงค่อยๆ กลายเป็นสิ่งหยาบกร้าน
การทำเรื่องไม่ดีนั้นง่ายดาย มันไม่ต้องการเหตุผล ไม่ต้องไตร่ตรองใดๆ ต้องการเพียงแค่แรงกระตุ้นและจิตสันดาน และความหลงใหลในสิ่งเหล่านี้คือการหลีกเลี่ยงความซับซ้อนของชีวิต เราเลือกหัวเราะกับคอนเทนต์ขยะ เพราะการเผชิญหน้ากับความจริงมันเจ็บปวดเกินไป
เราเคยยืนหยัดเพื่อสิ่งที่ถูกต้อง แต่วันนี้เราหลับตาต่อความเลวร้ายเพราะไม่อยากเสียเวลากับการต่อต้าน เราปรบมือให้กับสิ่งที่บั่นทอนจิตวิญญาณ เพียงเพราะมันช่วยเบี่ยงเบนเราจากความโหดร้ายในชีวิต จนลืมไปว่ามันกำลังทำลายใครบางคนอยู่ เราไม่กล้ามองให้ลึกกว่าผิวเผิน
ถึงเวลาแล้วที่สังคมต้องกล้าพูดว่า พอแล้ว
พอแล้วกับการยกย่องคนที่ทำลายความหวัง
พอแล้วกับการเสพสิ่งที่ทำให้เรารู้สึกว่างเปล่า
พอแล้วกับการยอมรับความเลว เพียงเพราะมันง่ายดาย
ในความเงียบของเรา มีคำตอบซ่อนอยู่เสมอ ว่าเราจะยอมแพ้ให้กับขยะ หรือเลือกสร้างสิ่งที่มีความหมาย เพราะความเลวจะมีอำนาจได้ ก็เพียงเพราะเรายอมให้มันยืนอยู่ในชีวิตเรา
อย่าปรบมือให้กับความว่างเปล่า
อย่ายกย่องสิ่งที่ทำให้สังคมเสื่อมถอย
เพราะมนุษย์เกิดมาเพื่อค้นหาความหมาย
ไม่ใช่เพื่อจมอยู่ในขยะของความไร้สาระ
ขอไว้อาลัยให้กับการจากไปของเหยื่อคอนเทนท์
ขยะ และอย่าลืมว่าหากคนทำคอนเทนท์นั้นขยะ คนที่ชอบดูก็ขยะไม่ต่างกัน
I’m from Andromeda
https://www.facebook.com/share/p/183cxNts2f/?mibextid=qi2Omg
เห็นข้อความนี้จากเพจเพื่อน
จอมไฟเย็น ปฏิกษัตริย์นิยม
กูเจ็บปวดกับความดิบเถื่อนนี้เหลือเกิน