ประเทศที่หลับตาให้กับอำนาจ ปากเก่งกับทฤษฎี แต่ปฏิบัติไม่เป็น

Kowit Phothisan
15h ·

สวัสดีครับอาจารย์ทุกท่าน พวกคุณตื่นกันแล้วใช่ไหม
ต่อให้ปรอทวัดอุณหภูมิสถานการณ์ทางการเมืองจะสูงปานใด ก็เป็นอีกครั้งที่พวกคุณยังหลับใหลราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น ผมขอโทษที่อาจกล่าวอย่างเหมารวม แต่ภาพรวมของพวกคุณที่เพิกเฉยต่อการคุกคามสื่อทั้งทางตรงและทางอ้อม ครั้งแล้วครั้งเล่า ไม่อาจทำให้ผมมองพวกคุณเป็นอย่างอื่นได้ นั่นนำมาสู่การเขียนจดหมายถึงพวกคุณ ทั้งคุณที่ผมรู้จักและไม่เคยพบหน้า
ผมเรียนสื่อสารมวลชน และทำงานด้านสื่อสารมวลชนมาแทบทั้งชีวิต ฉะนั้นผมย่อมพูดอะไรถึงพวกคุณได้บ้าง ไม่มากก็น้อย
ในห้องเรียนสื่อสารมวลชน พวกคุณพร่ำสอนเรื่องสิทธิเสรีภาพสื่อที่สอดคล้องกับอุดมการณ์เสรีประชาธิปไตย หลักคิดเหล่านี้แทรกซึมอยู่ในแทบทุกรายวิชา ทั้งแบบเข้มข้นและเจือจาง แต่คำถามก็คือ มันเป็นหลักการที่ถูกขังเอาไว้ในห้องเรียนและจบเพียงกระดาษคำตอบของข้อสอบปลายภาคเท่านั้น หรือจำเป็นต้องยกมาปฏิบัติในสถานการณ์จริง
จริงอยู่ สิทธิเสรีภาพของสื่อมวลชนในทางปฏิบัติย่อมมีกรอบที่ต้องคำนึงถึงอย่างน้อย 4 ประการ ไม่ว่าจะเป็นหลักความมั่นคงของรัฐ หลักสิทธิส่วนบุคคล หลักศีลธรรมอันดี และหลักแห่งการระงับความเสื่อมทรามทางจิตใจ แต่คุณเคยสงสัยหรือไม่ว่า หลักการเหล่านี้มิได้ตั้งอยู่บนนิยามเดียวกันกับคนในชาติ และบ่อยครั้งมันถูกตีความบังคับใช้ตามอำเภอใจ ขึ้นอยู่กับใครเป็นผู้ถือธงนำแห่งการปกครอง
นั่นจึงเป็นหลักใหญ่อันนำไปสู่การอ้างเหตุผลเพื่อคุกคามสื่อตลอดหลายปีที่ผ่านมา และแน่นอน พวกคุณรวมถึงสมาคมวิชาชีพ "นิ่งเงียบ" โดยเฉพาะหากการปฏิบัติหน้าที่ของสื่อเหล่านั้นไม่สอดคล้องกับอุดมการณ์ทางการเมืองของคุณ พวกคุณพร้อมที่เมินหน้าหนีอย่างไม่ใยดี
ผมกำลังสงสัยว่า พวกคุณมีชีวิตอยู่ในบรรยากาศเดียวกันกับสถานการณ์บ้านเมืองบ้างไหม พวกคุณเอาอะไรไปสอนนิสิตนักศึกษาหน้าชั้นเรียน พวกคุณเคยละอายแก่ใจบ้างหรือไม่ที่เที่ยวเปิดสไลด์บรรยายเรื่องสิทธิเสรีภาพและจริยธรรมสื่อสารมวลชนให้กับผู้เรียนฟัง แต่ในความเป็นจริงปรากฏว่าพวกคุณเพียงจำขี้ปากในตำรามา แล้วกล่าวโฆษณาราวกับว่าคุณเชื่อเช่นนั้นจริงๆ
ผมย้ำว่า ที่กล่าวเช่นนี้ไม่ได้เพราะต้องการดูแคลนความรู้ความสามารถ "ของจริง" ในด้านวิชาการและวิชาชีพของคุณ แต่ผมดูถูกพวกคุณแน่ๆ ในแง่ของการเป็น "ของปลอม" ในหลักการเสรีภาพสื่อเสรีภาพประชาชน
ผมจะไม่วิงวอนใดๆ กับคุณว่าให้แสดงจุดยืนต่อการคุกคามสื่อทั้งต่อเหตุการณ์วานนี้ ครั้งก่อนหน้า หรือครั้งต่อไป เพราะผมเชื่ออย่างสุดใจว่า การลอยตัวเหนือปัญหาของพวกคุณจะนำไปสู่การฝังกลบความกล้าหาญด้วยความกลัวและอคติของพวกคุณจนจมดินไปเองในสักวัน
หวังว่าคุณจะกล้าสบตาคนที่คุณกำลังพร่ำสอนอย่างเต็มภาคภูมิ แม้จะหลอกตัวเองบ้าง ก็ขอให้มีความสุขกับมัน
โกวิท โพธิสาร
13 กุมภาพันธ์ 2567