Fah Borkan
20h ·
พิราบขาวจักโบยบิน : รุ้ง
ปนัสยา สิทธิจิรวัฒนกุล
07.28. Wed 14 Apr
ทุกเช้า นอกจากลุงจะมีความสุขกับการเดินยามเช้า
เรียบเรียงความคิด ความรู้สึกนานาที่ลุงนึกถึงรุ้ง
ในทุกๆย่างก้าว มันให้รู้สึกถึงความอัดอั้นตันใจ
ที่นับวันฝังลึกลงทุกทีกับพฤติกรรมอธรรม
การได้เขียนถึงหนูจึงเป็นอีกความสุขอย่างหนึ่ง
ของลุง …
รุ้งคะ
ลุงมาจากโรงเรียนที่สอนให้ ทำงานศิลปะ
คำสั่งสอนของครูมักพูดว่า “นายรักฉัน นายทำงาน”
เราเชื่อใน “ศิลปะยืนยาว ชีวิตสั้น”
เราจึงเชื่ออย่างหมดใจว่า “พรุ่งนี้ก็สายเสียแล้ว” ค่ะ
ลุงอยากบอกว่า รุ้งคะ …
ทุกสิ่งที่หนูและเพื่อนๆได้ต่อสู้และบอกกล่าวมา
มันดีที่สุดแล้ว หมดจดที่สุดแล้ว
ที่เด็กในวัย 22-25 อย่างพวกหนูได้กระทำมา
นับจากนี้ จึงขึ้นอยู่กับกาลเวลา
และจิตสำนึกของคนในแผ่นดินนี้
รุ้งจ๋า
นรชาติวางวาย มลายสิ้นทั้งอินทรีย์
สถิตทั่วแต่ชั่วดี ประดับไว้ในโลกา…
มันยังเป็นสัจธรรมจนทุกวันนี้
โครงสร้างของประเทศนี้ ปลวกมันแดกจนเกลี้ยงแล้วค่ะ
ตลอด 10 กว่าปีมานี้ สลิ่มปลวกมันออกมาเพ่นพ่าน
แดกไปทั่วปริมณฑล ขื่อ คาน ช่อฟ้า ใบระกา
ไม่เหลือสาระอันใด รอแค่เอาตีนสะกิด
ก็พังภิณฑ์กองลงพื้นสิ้น
ความดักดานมันจะดับสูญไปกับคนรุ่นลุง
และอ้ายคนบีทวีนวัย 40-50 มันจะเริ่มมีความกล้า
จากที่พวกหนูได้แสดงให้คนเหล่านี้มุดออกจากเซฟโซน
มันจะค่อยๆปลดถ่ายสิ่งสงสัยที่ครอบมันไว้
ทีละนิด ทีละนิด อย่างเร่งรีบ
ในคอนเสปต์ ความจริงคือความจริง
และความกลัว ไม่ได้ทำให้สิ่งที่กลัวหายไป
และ พรุ่งนี้ ก็สายเกินไปที่จะเริ่มต้น
รุ้ง ฟังลุงนะ
สิ่งที่พวกหนูต้องทำต่อไปนี้คือ
รักษาลมหายใจ รักษาชีวิต รักษาสุขภาพ
เพื่อแบกรับการส่งต่อในการดูแลประเทศนี้ต่อไป
จัดการกับประเทศนี้ ในแบบที่เราฝัน
รื้อถอน ปรับปรุงมันตามสิ่งเราคิด
อย่าไปรอฟ้าสีทองผ่องอำไพ
อย่าไปรอให้ประชาชนมาเป็นใหญ่
แต่จงเริ่มขยับปีกผีเสื้อขึ้นพร้อมๆกัน
ให้ปฐพีนี้มันสะเทือนเลื่อนลั่น
ในยุคสมัยของหนู
ลุงเชื่ออย่างหมดใจจริงๆ
ว่าหมู่มวลพิราบขาวฝูงนี้ จักโบยบิน
ด้วยรัก
ลุง Fah Borkan
……
#ปลดปล่อยหมู่มวลพิราบขาวกันเถิด
#ยกเลิก112
……
