🙁 อย่าถวายความจงรักภักดี ด้วยชีวิตและอิสรภาพของประชาชนอีกเลย.. เพราะมันเป็นความโหดร้ายและป่าเถื่อนเกินไป!

อย่าถวายความจงรักภักดี ด้วยชีวิตและอิสรภาพของประชาชนอีกเลย.. เพราะมันเป็นความโหดร้ายและป่าเถื่อนเกินไป!
มิตรท่านหนึ่ง

.....

Sasinan Thamnithinan
8h ·

กระบวนการวันนี้ ไม่มีใครรู้มาก่อนว่า
ตร.จะนำตัวไปฝากขังในเวลาสี่โมงเย็น
#ศาลไม่ให้ประกันในชั้นสอบสวน
#เราเสื่อมศรัทธาในกระบวนการยุติธรรม
.....
ศูนย์ทนายความเพื่อสิทธิมนุษยชน
6h ·

17 มี.ค. 64 ที่สถานีตำรวจภูธรธัญบุรี จังหวัดปทุมธานี นายพรหมศร วีระธรรมจารี หรือ “ฟ้า” จากกลุ่มราษฎรมูเตลู อายุ 30 ปี ได้เดินทางเข้ารับทราบข้อกล่าวหามาตรา 112 ตามหมายเรียก กรณีปราศรัยที่หน้าศาลจังหวัดธัญบุรี ระหว่างติดตามการจับกุมตัว “นิว สิริชัย” เมื่อวันที่ 14 ม.ค. 64 แต่พรหมศรกลับถูกตำรวจพาตัวไปขอศาลฝากขัง และศาลไม่อนุญาตให้ประกันตัว
.
ก่อนหน้านี้เมื่อวันที่ 12 มี.ค. 64 พรหมศรได้เดินทางเข้ารับทราบข้อกล่าวหามาตรา 112 ที่สภ.คลองหลวง ในคดีปาอาหารสุนัขเรียกร้องให้ปล่อยตัว “นิว” สิริชัย นาถึง และได้มี พ.ต.ท.ภุมเรศ อินทร์คง พนักงานสอบสวนจาก สภ.ธัญบุรี เข้าแจ้งว่าจะแจ้งข้อกล่าวหาเพิ่มเติมในอีกคดีหนึ่ง จากกรณีที่พรหมศรไปปราศรัยที่หน้าศาลจังหวัดธัญบุรี ขณะศาลให้ปล่อยตัว “นิว สิริชัย”
.
ต่อมาตำรวจแจ้งว่าเอกสารที่จะแจ้งข้อกล่าวหายังไม่ครบ จึงได้เปลี่ยนเป็นการส่งหมายเรียกผู้ต้องหาให้พรหมศรเข้ารับทราบข้อกล่าวหาในวันอื่นแทน
.
หมายเรียกที่พรหมศรได้รับระบุว่ามี พ.ต.ท.ศราวุฒิ ทองภู่ รองผู้กำกับสืบสวนสภ.ธัญบุรี เป็นผู้กล่าวหา ในข้อหาตามประมวลกฎหมายอาญามาตรา 112, ฝ่าฝืนข้อกำหนดตาม พ.ร.ก.ฉุกเฉิน, ฝ่าฝืน พ.ร.บ.โรคติดต่อฯ มาตรา 34 (6) และใช้เครื่องเสียงโดยไม่ได้รับอนุญาต โดยกำหนดไว้กว้างๆ ว่าให้ไปรับทราบข้อหาในวันที่ 15-17 มี.ค 64 เวลา 9.00-16.00 น.
.
ในวันนี้ เวลา 13.00 น. พรหมศร พร้อมทนายความ ได้เดินทางเข้ารับทราบข้อกล่าวหาตามหมายเรียก โดยทางตำรวจได้มีการกั้นรั้วเหล็กรอบอาคารสถานีตำรวจ และนำกำลังชุดควบคุมฝูงชนมาประจำการจำนวนหนึ่งด้วย
.
พ.ต.ท.ภุมเรศ อินทร์คง พนักงานสอบสวน ได้เป็นผู้แจ้ง 4 ข้อกล่าวหาตามหมายเรียกต่อพรหมศร พฤติการณ์ข้อกล่าวหาระบุว่าเมื่อวันที่ 13 ม.ค. 64 พ.ต.ท.ศราวุฒิ ทองภู่ ได้รับคำสั่งจากผู้บังคับบัญชาให้ทำการสืบสวนหาข่าวกลุ่มผู้ชุมนุมเคลื่อนไหวทางการเมืองในเขตพื้นที่รับผิดชอบ เนื่องจากตำรวจได้ทำการจับกุมตัวนายสิริชัย นาถึง นักศึกษามหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ และพบว่าได้มีการประกาศผ่านเฟซบุ๊กเพจ “แนวร่วมธรรมศาสตร์และการชุมนุม” นัดรวมตัวกันที่ศาลจังหวัดธัญบุรี เนื่องจากทางตำรวจจะนำตัวนายสิริชัย ไปขอฝากขังต่อศาลในวันรุ่งขึ้น
.
วันที่ 14 ม.ค. 64 เวลาประมาณ 5.30 น. สภ.ธัญบุรี ได้จัดกำลังเจ้าหน้าที่ตำรวจเพื่อรักษาความปลอดภัยและอำนวยความสะดวกการจราจร บริเวณศาลจังหวัดธัญบุรี และให้เจ้าหน้าที่ตำรวจฝ่ายสืบสวนบันทึกภาพนิ่ง ภาพเคลื่อนไหว และเสียงไว้หากมีการฝ่าฝืนกฎหมาย
.
เวลา 8.30 น. ได้มีกลุ่มมวลชน นำโดยนายพรหมศร วีระธรรมจารี และนายไชยอมร แก้ววิบูลย์พันธุ์ (แอมมี่) มารวมกลุ่มที่หน้าศาล ต่อมานายพรหมศรได้ใช้เครื่องขยายเสียงกล่าวปราศรัย กล่าวถึงการปฏิบัติหน้าที่ของตำรวจสภ.คลองหลวง การจับกุมในยามวิกาล และยังกล่าวถึงการปิดการจราจรหากไม่ปล่อยตัวนายสิริชัย
.
ผู้กล่าวหาอ้างว่าจากพฤติการณ์ของแกนนำมวลชนทั้งสองคน มีการใช้เครื่องขยายเสียงเรียกร้องกดดันให้ศาลปล่อยตัวนายสิริชัย โดยขณะที่ชุมนุมไม่มีมาตรการป้องกันตามมาตรการควบคุมโรคติดเชื้อไวรัสโคโรน่า ซึ่งบางคนก็สวมใส่หน้ากาก บางคนก็ไม่สวมใส่ ทำให้เสี่ยงต่อการแพร่เชื้อโรค เป็นการขัดต่อข้อกำหนดตาม พ.ร.ก.ฉุกเฉินฯ และคำสั่งจังหวัดปทุมธานีที่ 9/2564 ลงวันที่ 4 ม.ค. 64 และ พ.ร.บ.โรคติดต่อ พ.ศ. 2558 และได้ใช้เครื่องขยายเสียงโดยไม่ได้ขออนุญาตจากเจ้าพนักงาน
.
ผู้กล่าวหาระบุว่าพรหมศรได้ปราศรัยเนื้อหาที่เข้าข่ายหมิ่นประมาทกษัตริย์ โดยมีการเปิดเพลง “สดุดีมหาราชา” “ต้นไม้ของพ่อ” “ในหลวงของแผ่นดิน” และแปลงเนื้อเพลงในลักษณะเป็นการดูหมิ่น จาบจ้วง ใส่ร้าย ทำให้เสื่อมเสียพระเกียรติยศต่อองค์พระมหากษัตริย์ อีกทั้งยังทำให้เป็นที่ระคายเคืองเบื้องยุคลบาท ทำให้สถาบันพระมหากษัตริย์ซึ่งเป็นที่เคารพเทิดทูนของปวงชนชาวไทยเสื่อมเสียอีกด้วย
.
หลังรับทราบพฤติการณ์ พรหมศรได้ให้การปฏิเสธตลอดข้อกล่าวหา โดยจะขอให้การเพิ่มเติมเป็นหนังสือต่อไป
.
แต่จากนั้นเวลา 15.13 น. ทางตำรวจระบุว่าจะนำตัวพรหมศรไปขอฝากขังที่ศาลจังหวัดธัญบุรี โดยไม่ได้มีการแจ้งล่วงหน้ามาก่อน แต่เพิ่งทราบหลังรับทราบข้อกล่าวหา และเตรียมเดินทางกลับบ้านแล้ว ทางทนายความได้ขอเวลาตำรวจ พูดคุยกับพรหมศรก่อน แต่ พ.ต.อ.วิวัฒน์ อัศวะวิบูลย์ ผู้กำกับสภ.ธัญบุรี ไม่อนุญาตและยืนยันให้นำตัวไปศาลทันที โดยมีเจ้าหน้าที่ตำรวจกว่า 10 นาย ล้อมผู้ต้องหาและทนายความไว้ด้วย
.
พ.ต.ท.บุญยิ่ง บัณฑิตไทย รองผู้กำกับสอบสวน พร้อม พ.ต.ท.ภุมเรศ อินทร์คง ได้เป็นผู้นำตัวพรหมศรไปขอศาลฝากขัง โดยระบุว่าผู้ต้องหากระทำผิดต่อองค์พระมหากษัตริย์ ซึ่งเป็นที่เทิดทูนของปวงชนชาวไทย โดยไม่เกรงกลัวแต่อย่างใด ได้กระทำความผิดซ้ำซาก หากปล่อยตัวไปเกรงว่าจะหลบหนี แล้วไปกระทำความผิดในลักษณะดังกล่าวซ้ำอีก พนักงานสอบสวนจึงเห็นว่ามีเหตุจำเป็นที่จะขอศาลออกหมายขังผู้ต้องหา
.
ตำรวจยังอ้างถึงเหตุจำเป็นในการสอบสวนพยานเพิ่มเติมอีก 5 ปาก และรอผลการตรวจประวัติอาชญากร จึงขอฝากขังเป็นระยะเวลา 12 วัน พร้อมกับคัดค้านการประกันตัว เพราะคดีมีอัตราโทษสูง เกรงว่าผู้ต้องหาจะหลบหนี และไปยุ่งเหยิงกับพยานหลักฐาน และจะไปกระทำความผิดในลักษณะเดียวกันอีก
.
ทางทนายความได้ยื่นคำร้องขอคัดค้านฝากขังผู้ต้องหา โดยยืนยันว่าผู้ต้องหามาพบตามหมายเรียก รวมทั้งมีที่อยู่เป็นหลักแหล่ง ไม่ได้มีพฤติการณ์จะหลบหนี หรือไปยุ่งเหยิงกับพยานหลักฐาน
.
เวลา 17.24 น. ศาลจังหวัดธัญบุรีอนุญาตให้ฝากขังพรหมศรในชั้นสอบสวน ตามคำร้องของพนักงานสอบสวน ทางทนายความจึงได้ยื่นขอปล่อยตัวชั่วคราว โดยวางหลักทรัพย์จำนวน 150,000 บาท จากกองทุนช่วยเหลือคดีการเมือง
.
ต่อมาเวลา 18.00 น. ศาลจังหวัดธัญบุรี ได้มีคำสั่งไม่ให้ประกันพรหมศร โดยระบุว่าพิเคราะห์พฤติการณ์แห่งคดีตามคำร้องฝากขังครั้งที่ 1 ประกอบคำร้องขอปล่อยตัวชั่วคราวของผู้ต้องหาแล้ว เห็นว่าตามคดีมีอัตราโทษสูง ตามพฤติการณ์คดีและลักษณะการกระทำเกรงว่าจะหลบหนีและไปกระทำความผิดซ้ำในลักษณะเดียวกันอีก จึงเป็นการไม่เหมาะสมที่จะให้ปล่อยชั่วคราว ให้ยกคำร้อง คำสั่งไม่ได้มีการลงชื่อผู้พิพากษาไว้แต่อย่างใด
.
ผลของคำสั่งดังกล่าว ทำให้พรหมศรถูกนำตัวไปคุมขังที่เรือนจำอำเภอธัญบุรี
.
ทั้งนี้ พรหมศรเพิ่งประสบอุบัติเหตุรถจักรยานต์ล้มเมื่อ 2 วันที่ผ่านมา โดยถูกเย็บ 15 เข็มและได้รับบาดเจ็บหนัก ทำให้เขามีบาดแผลตามร่างกายจำนวนมาก ขณะเดินทางมารับทราบข้อหาในวันนี้
.
จากการติดตามสถานการณ์การดำเนินคดีมาตรา 112 ของศูนย์ทนายความเพื่อสิทธิมนุษยชนตั้งแต่เดือนพฤศจิกายน 2563 เป็นต้นมา กรณีของพรหมศรนับเป็นกรณีแรก ที่ผู้ถูกออกหมายเรียกเดินทางมาพบพนักงานสอบสวนตามหมาย แต่กลับถูกนำตัวไปขอฝากขังที่ศาล และศาลยังไม่อนุญาตให้ประกันตัวอีกด้วย โดยสถานการณ์ก่อนหน้านี้มีเพียงกรณีการถูกจับกุมและนำตัวไปขอฝากขัง
.
พรหมศรถูกกล่าวหาในคดีมาตรา 112 คดีนี้นับเป็นคดีที่ 4 หลังจากถูกกล่าวหาในคดีการชุมนุม #ม็อบ25พฤศจิกาไปscb หน้าธนาคารไทยพาณิชย์สำนักงานใหญ่, คดีการชุมนุม #ม็อบ29พฤศจิกา หน้ากรมทหารราบที่ 11 และคดีทำกิจกรรมหน้าสภ.คลองหลวง ระหว่างการจับกุมนิว สิริชัย มาก่อนหน้านี้
.
.
อ่านเนื้อหาฉบับเว็บไซต์: https://tlhr2014.com/archives/27104

.....

ศูนย์ทนายความเพื่อสิทธิมนุษยชน
8h ·

ในวาระที่มาตรา 112 ถูกปลุกขึ้นมาอีกครั้งเพื่อสร้างความหวาดกลัวให้กับเหล่าผู้ตื่นรู้ ศูนย์ทนายฯ ชวนอ่านซีรีส์บทสัมภาษณ์สะท้อนหลากหลายเรื่องราวชีวิตของผู้อ่านแถลงการณ์ 3 ภาษา ที่การชุมนุมหน้าสถานทูตเยอรมันเมื่อวันที่ 26 ตุลาคม 2563 – ผู้ชุมนุมกลุ่มแรกสุดของขบวนที่ไม่ได้ขึ้นปราศรัยหรือเป็นแกนนำ ทว่ากลับถูกตั้งข้อหาร้ายแรงอย่าง มาตรา 112 คู่กับมาตรา 116
ชวนสำรวจความฝัน ความหวัง และภาพสะท้อนความกล้าหาญของเหล่าคนธรรมดาสามัญที่ถูกตั้งข้อหาเพียงเพราะอาสาเป็นตัวกลางเพื่อสื่อสารกับฟากฟ้า ในวันที่ต้องเดินบนถนนสาย 112 โดยมีอนาคตข้างหน้าเป็นเดิมพัน
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
.
โจเซฟ: “ความโหดร้ายของมาตรา 112 ในวันที่รัฐต้องการสร้างความหวาดกลัวอีกครั้ง”
.
ก่อนหน้าการชุมนุมของกลุ่ม #คณะราษฎร63 ที่ด้านหน้าของสถานทูตเยอรมันเมื่อวันที่ 26 ตุลาคม 2563 “โจเซฟ” เป็นเพียงแค่พนักงานบริษัทด้านความงามทั่วไป อาจเคยเข้าร่วมชุมนุมทางการเมืองบ้างสมัยปี 2553 ในวันที่กลุ่มคนเสื้อแดงยังคงครองพื้นที่ทั้งบนท้องถนนและสนามการเมืองของประเทศไทย แต่ก็เป็นเพียงแค่มวลชนที่ไม่ได้มีบทบาทอะไรมากไปกว่านั้น จนเมื่อกระแสการตื่นรู้ระลอกที่ 2 เดินทางมาถึงในปี 2563 พร้อมกับข้อเสนอท้าทายยุคสมัยอย่างการ #ปฏิรูปสถาบันกษัตริย์ เมื่อมวลชนไม่อาจทนเก็บความอัดอั้นที่จะสื่อสารต่อฟากฟ้า โจเซฟที่อยู่ด้านหน้าใกล้กับเวทีปราศรัยของ #ม็อบ26ตุลา จึงขออาสาออกมาเป็นตัวแทนผู้อ่านแถลงการณ์ภาษาอังกฤษ ผลจากการตัดสินใจโดยไม่ได้เตรียมการใดๆ ล่วงหน้าส่งผลให้เขากลายเป็นหนึ่งในกลุ่มผู้ชุมนุมชุดแรกสุดของขบวนที่ถูกตั้งข้อร้ายแรงอย่างการ “หมิ่นประมาทกษัตริย์” ตามประมวลกฎหมายอาญามาตรา 112
.
กว่าจะมาถึงจุดนี้ โจเซฟเล่าย้อนไปว่า สิ่งที่ทำให้เขาตัดสินใจเข้าร่วมกับมวลชนเสื้อแดง ส่วนหนึ่งก็เพราะอยากที่จะเห็นความเสมอภาคเกิดขึ้นในสังคม รู้สึกว่าตัวเองมีอุดมการณ์เช่นเดียวกับกลุ่มมวลชน คิดแบบเดียวกัน แต่ด้วยความที่เพิ่งย้ายกลับมาจากประเทศนิวซีแลนด์ไม่นานหลังจากเรียนจบปริญญาตรีที่นั่น บวกกับการงาน ชีวิตในเมืองไทยที่เพิ่งเริ่มต้น ทำให้เขายังไม่กล้าแสดงจุดยืนทางการเมืองอย่างเต็มตัว
.
“แม่ผมพาย้ายไปอยู่ที่นิวซีแลนด์ตั้งแต่ยังเด็กเพราะอยากให้เรามีอนาคตที่ต่างประเทศ ด้วยความที่แม่เป็นแม่เลี้ยงเดี่ยว เราเห็นความยากลำบากของแม่มาโดยตลอดในการเลี้ยงดูเราขึ้นมา จุดนี้มันเลยหล่อหลอมความคิดทางการเมืองของเราในแง่หนึ่ง”
.
หลังจากถูกล้อมปราบด้วยความรุนแรงในช่วงเดือนพฤษภาคม 2553 เรื่องราวการเคลื่อนไหวของผู้ตื่นรู้ระลอกแรกค่อยๆ เลือนจางไปตามยุคสมัยที่ผันผ่าน จนเมื่อประเทศไทยกลับสู่วังวนของการรัฐประหารอีกครั้งในปี 2557 ภายใต้การชี้นำของ #คสช ต่อเนื่องยาวนานถึงในสมัยรัฐบาลเลือกตั้งที่ คสช. ยังคงกุมอำนาจบริหารไว้เช่นเดิม ความฝันถึงประชาธิปไตยและความเสมอภาคยิ่งถอยห่างจากความเป็นไปได้ เหล่าเยาวชนคนรุ่นใหม่ที่ไม่อาจทนต่อสถานภาพดังกล่าวของสังคมจึงเลือกที่จะก้าวออกมาต่อสู้เพื่ออนาคตของตัวเอง ปรากฏการณ์การตื่นรู้ระลอกที่ 2 จึงได้เริ่มขึ้น
.
นับตั้งแต่วันที่ #กลุ่มเยาวชนปลดแอก ประกาศจัดการชุมนุมใหญ่เมื่อวันที่ 18 กรกฎาคม 2563 จนถึงการชุมนุมต่อๆ มาหลังจากนั้น โจเซฟหวนคืนสู่พื้นที่ชุมนุมพร้อมกับความหวังที่ยังไม่มอดดับ กระทั่งจุดเปลี่ยนมาถึงเมื่อวันที่ 26 ตุลาคม ส่งผลให้ทั้งเขาและผู้ชุมนุมรายอื่นรวมทั้งหมด 13 ราย ถูกตั้งข้อหาด้านความมั่นคง กลายเป็นคดีความคดีแรกในชีวิตของชายที่ไม่เคยคิดมาก่อนว่าตัวเองจะต้องกลายมาเป็นผู้ต้องหาในคดีที่อาจพรากอิสรภาพนานนับ 10 ปี ทว่าที่หนักหนายิ่งไปกว่านั้น นั่นคือการต้องรับมือกับความรู้สึกของคนรอบข้าง โดยเฉพาะครอบครัวที่ฝากความหวังไว้กับตัวเขา
.
“เนื่องจากว่าวันนั้น เราอยู่ข้างหน้าใกล้กับเวทีปราศรัย ด้วยความที่เราเป็นแฟนคลับของ ‘ครูใหญ่’ อรรถพล คอยเดินตามเขามาตั้งแต่สามย่าน เขาก็ประกาศว่า จะมีการอ่านแถลงการณ์ 3 ภาษานะ ตัวเราเองก็เคยคิดอยากที่จะมีส่วนร่วมในขบวนอย่างที่ชอบพูดกันว่า ‘เราทุกคนคือแกนนำ’ เรารู้ว่าเราคงปราศรัยเก่งสู้น้อง ๆ ไม่ได้ แต่มีเรื่องของภาษาอังกฤษที่เรามั่นใจ ณ ตอนนั้น เราคิดว่า คนรู้ภาษาอังกฤษอาจจะมีเยอะในม็อบ แต่จะมีซักกี่คนที่กล้าที่จะออกไปยืนพูดตรงนั้น เราก็เลยขออาสาไปอ่านแถลงการณ์ ผู้จัดเขาก็แบ่งแต่ละท่อนของแถลงการณ์ให้แต่ละคน วันนั้นมีคนอ่านภาษาอังกฤษกันทั้งหมด 3 คน ซึ่งก็โดน 112 กันทั้งหมด 3 คนเลย ปัจจุบันนี้ก็เลยกลายเป็นเพื่อนกันไปแล้ว (หัวเราะ)”
.
“เราอาจจะไร้เดียงสาไปหน่อยเกี่ยวกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น เราคิดแค่ว่า สิ่งที่พวกเรากำลังเรียกร้องนั่นก็คือเรื่องการปฏิรูปสถาบัน ไม่ใช่การล้มล้าง คิดว่าอย่างแย่ที่สุดเราอาจจะโดน พ.ร.บ. ชุมนุมฯ หรือกฎหมายที่เกี่ยวกับเรื่องการใช้พื้นที่โดยไม่ได้ขออนุญาตชุมนุม มาตรา 112 มันไกลไปจากจินตนาการของเรามากๆ ในเวลานั้น ไม่คิดมาก่อนว่าจะโดน ไม่ได้คาดคิดว่าเราจะตกเป็นเป้าหมายของรัฐ เพราะเราคิดว่า เราแค่อยากมีส่วนร่วม อีกทั้งไม่ใช่แกนนำหลัก ไม่ได้พูดอะไรที่รู้สึกว่าน่าจะเข้าข่ายมาตรา 112 ไม่ได้มีการด่าหรืออาฆาตมาดร้ายตามนิยามของตัว กฎหมาย เราแค่ตั้งคำถามเท่านั้นเอง”
.
“ตอนแรกหมายเรียกมาตรา 116 มาก่อน ตำรวจไปถึงที่คอนโดเราเพื่อให้หมาย แต่เราบังเอิญไม่อยู่วันนั้น เขาเลยไม่ได้ทิ้งหมายไว้ให้ เราเลยไม่รู้ว่าเราได้หมาย 116 จนเมื่อทาง สน. ทุ่งมหาเมฆติดต่อมา พอให้ทางทนายความติดต่อกลับไป มารู้ทีหลังว่าเราโดนมาตรา 112 ด้วย เรื่องมันเกิดหลังจากที่นายกประกาศจะใช้กฎหมายทุกมาตราเพื่อจัดการผู้ชุมนุมเพื่อสกัดกั้นการเคลื่อนไหวทางการเมือง”
.
“สิ่งที่ยากที่สุดในการโดนดำเนินคดีครั้งนี้คือทางหลายคนในบ้านของเราเขาก็ไม่ได้เข้าใจ เพราะมีมุมมองทางการเมือง ทัศนคติ อีกแบบที่ต่างกันกับเรา สำหรับเพื่อนหรือคนรัก เรายังพอกล้าบอกเขา แต่กับแม่ที่อยู่ต่างประเทศ เราไม่กล้าให้เขารู้ ยังปิดไว้อยู่ คิดว่า ถ้าเรารักใครสักคน การให้เขารับรู้อะไรบางอย่างมันก็อาจทำให้เขาเสียใจ และการบอกไปมันก็ไม่ได้ช่วยให้สถานการณ์มันดีขึ้น เราเลยยังไม่ให้เขารู้ดีกว่า”
.
“ตอนแรกเราพยายามจะปิด ไม่บอกเรื่องนี้กับใครเลย แต่คุยไปคุยมามันก็ปิดไม่อยู่ ที่ปิดไม่ใช่เพราะอาย แต่แค่กลัวคนที่เรารักจะเป็นห่วง มันมีหลายความรู้สึกในนั้น เรากลัวจะทำให้แม่รู้สึกว่าเราไม่สามารถเป็นที่พึ่งให้กับเขาได้ เรากลัวเขากังวล กลัวเขาเสียใจ … เราก็เลยขอเก็บไว้กับตัวเอง”
.
ในฐานะคนที่เติบโตขึ้นมาโดยเห็นประจักษ์พยานเป็นความอยุติธรรมนานับประการที่ผู้ต้องหาคดีมาตรา 112 ต้องพบเจอ โจเซฟยอมรับว่าตัวเขายังกังวลกับเรื่องทิศทางกระบวนการของคดี กระบวนการใช้กฎหมายที่ปราศจากหลักเหตุและผล ยิ่งในภาวะเช่นนี้ที่ผู้ต้องหาคดีมาตรา 112 เริ่มถูกฝากขังระหว่างพิจารณาคดี อย่างไรก็ตาม สิ่งหนึ่งที่ยังยึดเหนี่ยวให้เขาสามารถก้าวต่อไปได้โดยไม่บอบช้ำจนเกินไป นั่นก็คือการได้พูดคุยและสะท้อนความรู้สึกร่วมกันกับผู้ต้องหารายอื่นในคดีเดียวกันนี้
.
“ครั้งแรกตอนที่รู้ว่าโดน 112 เราช็อค ถึงขั้นมือสั่น เราไม่ได้เหมือนกับน้อง ๆ รุ่นนี้ เพราะเราโตมากับการรับรู้ความชั่วร้ายของมาตรา 112 การที่คนโดนไม่สามารถประกันตัวได้ การได้เห็นคนที่ต้องถูกจองจำเป็นสิบๆ ปีเพียงเพราะสเตตัสบนเฟซบุ๊ค มันเป็นตัวกฎหมายที่ลิดรอนสิทธิ พอรู้ว่าโดนก็ค่อนข้างจะเสียใจและกลัว หากจะต้องสูญเสียอิสระ ความกลัวของเรามันยังเชื่อมโยงกับความกลัวว่าจะต้องเข้าสู่กระบวนการที่ไม่ยุติธรรมด้วย”
.
“ในอดีต กฎหมายนี้เป็นเครื่องมือที่ใช้กลั่นแกล้งกันทางการเมือง หลายๆ กรณี มันไม่ได้อยู่บนฐานของเหตุผล อย่างกรณีของไผ่ แค่แชร์ข่าว BBC ก็โดนแล้ว อีกทั้งข้อหานี้มันก็ไม่ได้มีประเทศไหนที่ใช้ เราก็เลยรู้สึกกลัวการถูกพรากอิสรภาพเพียงเพราะแสดงออกทางการเมืองในรูปแบบที่ถูกต้องตามหลักการประชาธิปไตย”
.
“ย้อนไปเมื่อปี 53 หลังจากที่มีการเคลื่อนไหวของคนเสื้อแดง ช่วงนั้นมีคนที่ต้องลี้ภัยเป็นสิบๆ คน จากกรณี 112 หลายคนพอได้พูดคุยกับเขา เขาไม่ได้คิดว่าสิ่งที่เขาทำมันเป็นเรื่องที่ผิด ตราบใดที่ยังไม่มีคำพิพากษา แต่เขารู้ว่าการโดน 112 มันไม่สามารถพาเขาเข้าไปสู่กระบวนการยุติธรรมที่อยู่บนพื้นฐานของความยุติธรรมจริงๆ เขารู้ว่าการโดน 112 ยังไงก็คือต้องติดคุกอย่างเดียว ต้องรับสารภาพอย่างเดียว เพราะคุณไม่สามารถประกันตัวออกมาสู้คดีได้”
.
“หลังจากที่โดนคดี ผมจะมีเพื่อนคนหนึ่งอายุไล่เลี่ยกันที่โดน 112 เหมือนกัน เราจะคุยกับเขาแล้วก็แชร์ความรู้สึกนึกคิด ความกลัว ความรู้สึกที่ขึ้นๆ ลงๆ เป็นการพึ่งพากัน เพราะต่างคนต่างเข้าใจสิ่งที่แต่ละคนกำลังเผชิญ การได้ไปคุยกับน้อง ๆ ก็ช่วยในเรื่องของความรู้สึก เรามองว่าเขาเป็นฮีโร่ของเรา โดยเฉพาะการที่ยังมีความกล้าหาญและไม่ได้หวาดกลัวมาตรา 112 แง่หนึ่งมันช่วยสร้างแรงบันดาลใจ สร้างพลังในการฝ่าวิกฤตครั้งนี้”
.
เมื่อจะจบบทสนทนา โจเซฟได้ทิ้งท้ายด้วยความรู้สึกของเขาต่อประเด็นเรื่องที่รัฐหันกลับมาใช้มาตรา 112 อีกครั้งเพื่อสร้างความหวาดกลัวให้เกิดขึ้นในสังคมไทย ความรู้สึกขอบคุณที่มีต่อนักสู้ที่กล้าออกมาสื่อสารในจุดยืน แม้ในวันที่สังคมยังไม่พร้อมที่จะรับฟัง และความต้องการสำคัญ นั่นคือการได้เห็นประเทศไทยในวันที่ปราศจากการใช้กฎหมายที่กดทับเสรีภาพของประชาชน
.
“ก่อนหน้าที่เราจะโดน 112 เอง เราเคยมองว่าพวกผู้ลี้ภัยทางการเมืองเขาเป็นฮีโร่ และเราก็เห็นใจและขอบคุณในสิ่งที่เขายอมเสียสละให้กับคนรุ่นต่อไป ยิ่งวันนี้ที่เราต้องมาเจอกับตัวเอง เรายิ่งเข้าใจคนพวกนี้มากกว่าเดิม เราคงไม่สามารถเทียบตัวเองกับพวกเขาได้ เพราะเรายังไม่ถึงขั้นต้องลี้ภัย แต่ก็เข้าใจในความยากลำบากที่ต้องเจอ เราก็เลยอยากให้การใช้มาตรา 112 มันหยุดที่รุ่นของผม เพื่อที่ในอนาคต คนรุ่นลูกรุ่นหลานเราจะไม่ต้องหันมามองแล้วคิดว่า ประเทศเราปล่อยให้มีการใช้กฎหมายป่าเถื่อนอย่างนี้ได้อย่างไร เชื่อว่าวันนั้นจะต้องมาถึงไม่ช้าก็เร็ว”
.
https://tlhr2014.com/archives/24286