Yingcheep Atchanont
Yesterday at 12:49 AM ·
ตั้งแต่เห็นการชุมนุมเรียกคนมาได้น้อยลง ก็เชื่อมาตลอดว่า ม็อบไม่ได้แผ่ว คนที่คิดได้แล้ว คนที่เคยรู้สึกแล้ว คนที่เคยมาลงถนนแล้ว ไม่เคยหายไปไหน ทุกคนยังอยู่ตรงนั้นที่เดิม รอการเรียก แต่ชีวิตทุกคนก็มีเรื่องอื่นต้องรับผิดชอบต้องไปจัดการ ไม่ได้จะว่างแบบกดปุ่มแล้วออกได้เลยทันทีทุกวัน
คนจะยังคงไปลงถนน หากมีปัจจัยที่เขาพอรู้กำหนดนัดหมายล่วงหน้าและวางแผนชีวิตตัวเองได้ หากเขาเชื่อมั่นว่าคนจัดมีเป้าหมายเดียวกัน แม้จะยังไม่ชนะในเร็ววัน และรู้สึกว่าต้นทุนความเสี่ยงในการออกไปร่วม ทั้งความปลอดภัยทางร่างกายและคดีความเขาจะแบกรับไหว
การที่คนมาน้อยลงมีหลายปัจจัย ทั้งโควิดทำให้คนกลัว สถานศึกษายังไม่ให้กลับมารวมกันเรียน ไม่ทราบนัดหมายเพราะประกาศบ่ายไปเย็น ไม่รู้ใครนัดเพราะมีหลายเพจกระจายกันทำ คนไม่ได้ตามใกล้ชิดก็ไม่รู้ว่าครั้งไหนจะรุนแรงบ้าง เตรียมตัวไม่ถูก
จนถึงนาทีก่อนเมื่อวานนี้ แทบจะเป็นที่รู้กันแล้วว่ามีความเสี่ยงรุนแรงทุกครั้ง คนที่ไม่พร้อมก็ไม่ไป และการกำหนดวันล่วงหน้านานกว่าสัปดาห์ก็ทำให้คนที่พร้อมจะเสี่ยงบ้าง ก็มีโอกาสวางแผนชีวิตให้ว่างพอจะไปร่วม และคนไปร่วมที่สนามหลวงก็ไม่น้อย หน้าศาลอาญาก็ไม่น้อย หน้าราบ1ก็ไม่น้อย ในอัตราส่วนที่มากก็เป็นคนชั้นกลางในเมือง
ม็อบคนน้อยลงมีหลายปัจจัย
แต่ความตื่นตัวทางการเมืองยังเหมือนเดิม
แน่นอนว่า เมื่อคนที่มีคาริสมาที่เคยนำปราศรัยหลายคนอยู่ในเรือนจำ บรรยากาศก็เปลี่ยนไป จังหวะการเมืองและยุทธศาสตร์มันก็งงๆ เป๋ๆ ไป ในสายตาของคนที่ไม่ได้รู้เบื้องลึกเบื้องหลัง พวกเขาก็เลยต้องเลือกเอาเวลาไปทำอย่างอื่นในชีวิตบ้าง สักช่วงหนึ่ง รอความชัดเจน รอจังหวะมา ก็จะกลับมาอีก
.
การจัดชุมนุมตอนนี้ เท่าที่เห็นด้วยตา Redem นัดหมายในรูปแบบ “ไม่มีปราศรัย และไม่มีการจัดการ” เป็นอะไรที่สวยงามดี และอาจนำไปสู่มิติใหม่ทางการเมืองที่ไม่เคยเห็นมาก่อนได้
และผมก็เชื่อมาตลอดตั้งแต่ต้นปี 2563 ว่า สภาพสังคมการเมืองไทยได้เปลี่ยนแปลงไปมากแล้ว คนที่ออกมาชุมนุมนั้นต้องการเห็นการเปลี่ยนแปลง เขาไม่ได้มาเพราะชอบแกนนำ เชียร์นักการเมือง หรือมาเที่ยวเล่นกินอาหารดีฟังดนตรีไพเราะ เขามาเพราะเขา “ทนไม่ได้” ดังนั้น ถ้าคนที่เคยโดดเด่นจะไม่อยู่สักช่วงหนึ่ง โดยธรรมชาติก็จะเปิดพื้นที่ให้คนหน้าใหม่ๆ โดดเด่นขึ้นมาแทน ตอนนี้บรรยากาศก็กำลังเดินไปทางนั้น และการชุมนุมแบบไม่เน้นคนปราศรัยก็ยังส่งเสริมให้คนหน้าใหม่ๆ มีพื้นที่ทำอะไรในแบบของตัวเองขึ้นเรื่อยๆ
ในเวลาเดียวกันกับช่วงที่ความสวยงามกำลังเบ่งบาน เราก็ทราบว่า การชุมนุมในบ้านเราไม่ได้ถูกปฏิบัติในฐานะเสรีภาพขั้นพื้นฐาน แต่เป็นเรื่องที่ต้องต่อสู้ให้ได้มา และด้วยสถานการณ์วันนี้ มีองค์ประกอบมากมายที่ต้องคำนึงถึง
1. ข้อเรียกร้องของผู้ชุมนุม รื้อถอนอำนาจที่สั่งสมมานาน ต้องสู้กับอำนาจขนาดใหญ่ที่ไม่ยอมเปลี่ยนแปลงแน่นอน มันจึงไม่ได้มาง่ายๆ เพียงด้วยการชุมนุมของคนเยอะๆ หลายๆ ครั้งเท่านั้น แถมยังมีประชาชนจำนวนมากที่อยู่ภายใต้ “ความเชื่อ” ชุดเดิมที่ไม่เห็นด้วยกับข้อเรียกร้อง รู้สึกเกลียดชัง โกรธแค้น เป็นปฏิปักษ์กับข้อเรียกร้องเหล่านี้
2. ตำรวจ ทหาร และองคาพยพต่างๆของรัฐ มีกฎหมายจำนวนมากในมือพร้อมจะใช้กับผู้ชุมนุมไม่เลือกรูปแบบเพื่อหยุดการชุมนุมให้ได้ รัฐยังจ้องหาจังหวะที่จะใช้กำลัง ใช้ความรุนแรง ตี กระทืบ ยิงกระสุนยาง และรออยู่แล้วว่าเมื่อไรจะได้ยิงกระสุนจริง โดยไม่ไว้หน้า ไม่สนทีมแพทย์ ไม่สนนักข่าว ไม่สนคนนั่งกินเหล้า แถมยังมีคนที่ทำตัวเหมือนประชาชนฝ่ายตรงข้ามมาดักตี ทำร้าย เล็งเห็นได้ว่ามีอันตรายถึงชีวิต
3. ผู้ชุมนุมจำนวนไม่น้อยอยู่ในภาวะโกรธแค้น เกลียดชัง และสิ้นหวัง ต้องการยกระดับไปสู่การเห็นผลที่เร็วขึ้น พร้อมที่จะแสดงออกด้วยการใช้กำลัง เตรียมตัวและอุปกรณ์สำหรับปฏิบัติการต่างๆ หน้างาน แต่ขาดการประสานงาน การจัดการ การรักษาความปลอดภัย การกันคนที่ไม่พร้อมออก
.
การจะเดินไปข้างหน้าโดยมองเห็นเป้าหมายท่ามกลางปัจจัยรอบด้านเช่นนี้ การชุมนุมแต่ละครั้งจึงจำเป็นมากกว่าแต่ก่อนที่ต้องการการออกแบบที่แหลมคมมากยิ่งขึ้น ต้องการการสื่อสารเนื้อหาไปยังคนที่เห็นด้วยให้ตัดสินใจเข้าร่วม และไปยังคนเห็นต่างให้ตัดสินใจรับฟัง ต้องการการจัดการประสานงานที่เป็นระบบระเบียบชั้นยอดเพื่อให้คนรู้สึกปลอดภัยมากกว่าครั้งไหนๆ ต้องการยุทธศาสตร์ที่สร้างความหวังหล่อเลี้ยงกันได้ในระยะยาว
ระหว่างที่ผู้ชุมนุมทยอยติดคุก ไม่ได้ประกัน และคนในสภากำลังทยอยปิดประตูโอกาสไปสู่ความเปลี่ยนแปลงทีละบานๆ สภาวะที่กำลังตึงเครียดและบีบคั้นเช่นนี้ การชุมนุมแบบไม่มีการจัดการจึง “ไม่เหมาะสมกับเวลา”
การเลื่อนตู้คอนเทนเนอน์ออกไม่ใช่สิ่งที่ผิด การปะทะแต่ละจุดผิดไม่ผิดต้องว่ากันไปทีละเรื่อง แต่ทั้งหมดต้องการยุทธศาสตร์ว่า ทำไปทำไม ทำเสร็จแล้วยังไงต่อ มีความสัมพันธ์กับเป้าหมายอย่างไร ต้องการคำอธิบายทั้งทางกฎหมายและทางการเมือง เรากำลังต้องการการชุมนุมที่มีการออกแบบอย่างดีที่สุด เพื่อเรียนรู้สะสมผู้คน สะสมประเด็น ปิดช่องโหว่ของการเคลื่อนไหว หล่อเลี้ยงความหวังในระยะยาว
การชุมนุมแบบไร้ที่ติไม่มี แต่มีแบบดีที่สุดเท่าที่กำลังกายและสมองจะทำได้ โดยมีคนพร้อมจะทำต่อมากมาย
ยังเชื่อเสมอว่า คนที่พร้อมเข้าร่วมจำนวนมากยังรอจังหวะ รอปัจจัยที่เหมาะสม ส่วนใจนั้นพร้อมเข้าร่วมเสมอ คนที่พร้อมจะลุกขึ้นมาออกแบบจัดการการเคลื่อนไหวก็ยังมีอยู่อีกมาก ซึ่งยังรอคอยจังหวะและโอกาสขึ้นมาทดแทนและทดลองกันในก้าวต่อๆ ไป ใครทำไม่ไหวแบกรับไม่ไหวก็แค่พักไป ด้วยความเชื่อมั่นในประชาชน
ที่ผ่านมาแล้วก็เรียนรู้กันไป สะสมเป็นต้นทุนไว้ต่อยอด ยังไงความเปลี่ยนแปลงก็จะมาถึง ไม่รู้ว่าเมื่อไร เร็วช้าไม่สำคัญเท่าเมื่อเปลี่ยนแล้วจะกลายเป็นอะไร ซึ่งเราออกแบบมันได้ในทุกจังหวะก้าววันนี้ของเรา
.....
Atukkit Sawangsuk
Yesterday at 10:21 AM ·
ยิ่งชีพเขียนสมบูรณ์ทั้งสองด้าน
การชุมนุมแบบไม่มีปราศรัยไม่มีการจัดการมีความสวยงามในตัวเอง
แต่ในสถานการณ์นี้การชุมนุมต้องการการออกแบบจัดการที่เป็นระบบ
:
คือเพจเยาวชนปลดแอก ม็อบ REDEM ก็มีปัญหาจริงเรื่องออร์แกไนซ์
แต่ก็ไม่ควรด่าว่ารับชอบแต่ไม่รับผิด (มีอะไรรับชอบ มีแต่ติดคุกกันหมด)
ด้านที่ต้องชมคือ ในสภาพที่ม็อบแผ่ว แกนนำถูกจับเกือบหมด
เพจเยาวชนปลดแอกที่ทำกันแค่ 2-3 คนสามารถออกไอเดียปลุกม็อบ REDEM จนเป็นม็อบที่มีคนเข้าร่วมมากที่สุดตั้งแต่ต้นปี
แต่การไม่มีออร์แกไนซ์ก็ทำให้เกิดความเสี่ยงจนจำกัดคนที่จะเข้าร่วมไปในตัว จึงต้องปรับตรงนี้
.....
ศิลปะปลดแอก - FreeArts
20h ·
lllllll
#Day7 “ความทุกข์ทรมานที่เกิดขึ้นจะเป็นประจักษ์พยานแห่งความชั่วร้ายที่เกิดขึ้นในสังคม” เพนกวิน - พริษฐ์ ชิวารักษ์
.
หนึ่งสัปดาห์แล้วที่เพนกวินอดอาหาร ประทังชีพเพียงน้ำ น้ำหวาน และนม เพื่อประท้วงกระบวนการยุติธรรมที่ไม่มีความยุติธรรม หวังกระตุ้นสำนึกของบรรดาผู้บังคับใช้กฎหมายรวมถึงผู้ที่ชักใยคนเหล่านั้นเพื่อรักษาอำนาจที่กดขี่ผู้อื่นอย่างไม่ลดละ ซึ่งขอย้ำตรงนี้อีกครั้งว่า ‘สิทธิในการประกันตัวควรจะพิจารณาให้ทุกคนได้อย่างเท่าเทียม’ และไม่ควรมีใครต้องสูญสิ้นเสรีภาพและความเป็นมนุษย์เพียงเพราะพูดความจริง!!
.
พวกเรายังคงตั้งมั่น รอคอยวันที่ความยุติธรรมไหลกลับคืนสู่หนทางตามที่ควรจะเป็น..
.
#ได้โปรดช่วยชีวิตพวกเราด้วย
#ปล่อยนักโทษการเมืองทุกคน
#ปล่อยเพื่อนเรา
#ยกเลิก112
