‘ปรัชญาการตุ๋นไข่พะโล้’ กับ ‘ปรัชญาซิกู้’ พระราชทานโดยรัชกาลที่ ๑๐

Rises to the occasion. ท่ามกลางความอื้ออึงของการ ‘ธำรงวินัย’ โรงเรียนเตรียมทหาร ซึ่งมีอันให้นักเรียนชั้นปีหนึ่งคนหนึ่งเสียชีวิต หลังจากถูกรุ่นพี่ ‘ซ่อม’ หนักติดต่อกันหลายครั้งหลายหน

ได้มีคำสั่ง ‘ด่วนมาก’ จาก กพ.ทหาร ให้ส่วนราชการในกองบัญชาการกองทัพไทย ทั้งหน่วยฝึก หน่วยการศึกษา และหน่วยขึ้นตรง บก.ทท. ทำการฝึกทหารใหม่ นักเรียนทหาร และกำลังพลประจำการ ตาม ‘คู่มือการฝึก/แบบฝึก’ พระราชทานจากสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวมหาวชิราลกงรณ์ บดินทรเทพยวรางกูร ตั้งแต่ผลัด ๒/๖๐ เป็นต้นไป

คู่มือเหล่านั้นประกอบด้วย หลักปรัชญาของพระเจ้าอยู่หัวองค์ใหม่ กับ ‘คู่มือการฝึกพระราชทาน ว่าด้วยแบบฝึกบุคคลท่ามือเปล่า’ และ ‘คู่มือการฝึกพระราชทาน ว่าด้วยแบบฝึกบุคคลท่าอาวุธ’

สำหรับสองคู่มือหลังนั้นจะขอละเว้นไม่กล่าวถึง ทิ้งไว้ให้ท่านทั้งหลายที่มีความสนใจเป็นพิเศษ และ/หรือช่ำชองเรื่องทำนองนั้น ดาวน์โหลดเพื่อศึกษาหรือชื่นชมรายละเอียดกันได้จาก ที่นี่ http://j1.rtarf.mi.th/new/download/hand.pdf และที่นี่ http://j1.rtarf.mi.th/new/download/armor.pdf ตามลำดับ

การนี้ขอขอบคุณ Somsak Jeamteerasakul นักประวัติศาสตร์ผู้เชี่ยวชาญเรื่องกิจแห่งราชวงศ์ ที่นำมาเล่าสู่กันให้พสกนิกรได้ซาบซึ้งความเป็นไปในต้นสมัยแห่งรัชกาลที่ ๑๐ นี้ โดยเฉพาะเกี่ยวกับหลัก ‘ปรัชญาพระราชทาน’ อันเกิดจาก “พระราชวิริยะอุตสาหะในการฝึกฝนพระองค์เอง จนเกิดเป็นความรู้อย่างแท้จริง”

(https://www.facebook.com/somsakjeam/posts/1484384988281442)

ในเอกสารพระราชประวัติ และพระราโชบายด้านการฝึก นั้นกล่าวถึงหลักปรัชญาของพระเจ้าอยู่หัวองค์ใหม่ไว้ ๕ อย่างซึ่งจะได้รับความนิยมชมชอบในหมู่พสกนิกรท่วมท้นจนมาแทน ‘ปรัชญาเศรษฐกิจพอเพียง’ ของพระราชบิดาดังที่ สศจ. ตั้งปุจฉาไว้ไหม ต้องดูต่อไปในภายภาคหน้า

ในบรรดาปรัชญาทั้งห้าของพระมหากษัตริย์รัชกาลที่ ๑๐ ดูเหมือนว่ามีสองอย่างที่โดดเด่น น่าที่จะได้ทำความรู้จักกันไว้โดยถ้วนหน้า นั่นคือ ‘ปรัชญาการตุ๋นไข่พะโล้’ กับ ‘ปรัชญาซิกู้’

กรณีหลังนี้ปรับปรุงมาจากพระราชกรณีกิจที่ทรงปฏิบัติต่อรถ SIKU อันเป็นยี่ห้อรถยนต์ของเล่นจำลองขนาดเล็กที่สมเด็จพระเจ้าอยู่หัวฯ โปรดตั้งแต่ครั้งยังทรงพระเยาว์

ส่วนกรณี ‘ปรัชญาการตุ๋นไข่พะโล้’ หรือ การ Simmer นั้น “ทรงเปรียบเทียบลักษณะการฝึกอบรมทหารเหมือนกับการตุ๋นไข่พะโล้ให้มีรสชาติอร่อย” นั่นคือ “ใช้ความร้อนและเวลาที่เหมาะสม น้ำพะโล้จึงจะค่อยๆ แทรกซึมเข้าไปยังเนื้อไข่

เปรียบเสมือนกับการฝึก หากฝึกอบรมแบบไม่จริงจัง ปฏิบัติแบบยวบยาบ เน้นแต่ภาพลักษณ์ที่ดูสวยงาม แต่ไม่เน้นเนื้อหาสาระ ไม่เคี่ยว ไม่อบ ไม่กลั่นให้ผู้รับการฝึกได้มีความรู้อย่างแท้จริง ก็จะไม่สามารถนำความรู้ไปใช้ให้เกิดประโยชน์ได้”

ทางด้าน ‘ปรัชญารถซิกู้’ นั้นเกิดจากเมื่อยังทรงพระเยาว์ ได้ทรง “ทดสอบทุกคันด้วยพระองค์เอง หากรถ SIKU คันใดมิได้มาตรฐาน ระบบขับเคลื่อนยังไม่ดี เข็นรถแล้ววิ่งไม่ตรงทิศทาง เอียงซ้ายเอียงขวา ก็จะทรงถอดชิ้นส่วนนำมาปรับแต่ง”

คู่มือพระราชทานระบุว่า “เปรียบเสมือนการที่ครูผู้ฝึกสอนจะต้องหมั่นสังเกตุ ให้คำแนะนำเคี่ยวเข็ญ ให้ผู้รับการฝึกสามารถเรียนรู้และปฏิบัติได้อย่างถูกต้อง”

ปรัชญาอื่นๆ อีกสามอย่างที่พระราชทานลงมาให้บุคคลากรในแวดวงทหารทุกหน่วยเหล่าถือปฏิบัติ นั่นก็แสดงถึงความเป็นอัจฉริยะของพระองค์ในกิจการทหารอย่างแม่นมั่น ดังที่ระบุในอีกตอนของปรัชญาพระราชทานว่า

“จะไม่ทรงโปรดความหย่อนยาน ความยวบยาบ หรือความไร้ระเบียบวินัย” ดังเช่นเรื่อง ‘ปรัชญาทหารมหาดเล็กฯ’ กล่าวถึงการตั้งเป้าหมาย หรือ objective ในการฝึก ทรงโปรดให้ตั้งมาตรฐาน “เพิ่มขึ้นไปเสมอ เกินกว่า ๑๐๐%”

ในด้านปรัชญามาตรฐานหน่วย ทม.รอ. (มหาดเล็กราชวัลลภรักษาพระองค์) กำหนดให้ต้องรักษามาตรฐานระดับสูงไว้เสมอ ประดุจดังสินค้าแบรนด์เนมฉันนั้น

ปรัชญา ร.๑๐ ประการสุดท้ายเรียกว่า ‘ปรัชญารากหญ้า’ พระเจ้าอยู่หัววชิราลงกรณ์ฯ ทรงกำชับข้าราชบริพารให้เรียนรู้อย่างลึกซึ้งในรายละเอียดเกี่ยวกับ “ระดับพื้นฐานหรือระดับล่าง ที่ทรงเปรียบเทียบกับคำว่ารากหญ้า”

เพื่อที่เมื่อได้เป็นใหญ่เป็นโตแล้วจะได้เข้าใจผู้ใต้บังคับบัญชา สามารถให้คำแนะนำและให้ความช่วยเหลือ “ร่วมทุกข์ร่วมสุข พร้อมทั้งดำรงตนเป็นแบบอย่างที่ดี เป็นที่เลื่อมใสศรัทธา” ต่อไป

หลังจากได้อ่านเนื้อหาปรัชญาพระราชทานของรัชกาลที่ ๑๐ เหล่านี้แล้ว บ่องตงว่าสามารถทำความเข้าใจได้โดยง่าย ไม่ต้องขบมาก ไม่ซับซ้อนหลากหลายความหมายจนต้องตั้งเป็นหลักสูตรการศึกษาระดับอุดมก็ได้

ทรงมีพระราชประสงค์ให้ข้าราชบริพารปฏิบัติการให้ “เป็นไปตามพระราชประเพณี พระราโชบาย และพระราชนิยม” อย่างเคร่งครัดและเกินกว่าที่มุ่งหวังเสมอ 

และหากทรงทอดพระเนตรเห็นข้าราชบริพารผู้ใดประพฤติไม่เหมาะสม ก็จะมิทรงนิ่งเฉยเป็นเด็ดขาด

ณ บัดนี้พระราชปรัชญาดังกล่าวมาได้ถูกประกาศบังคับใช้แต่ในแวดวงทหารผู้พิทักษ์ราชบัลลังก์ และหากคณะทหารที่ยึดอำนาจแล้วทำการปกครองประเทศมาเป็นเวลาเกือบจะสี่ปี ยังคงอำนาจกว้างขวางต่อไปอีก ๕-๒๐ ปีตามยุทธศาสตร์ชาติแล้วไซร้

Going forward ในระยะเวลาอันไม่ไกลนัก พสกนิกรโดยทั่วไปอาจได้สัมผัสผลแห่งปรัชญาพระราชทานอันแข็งแกร่งเหล่านั้นด้วยบ้างก็ได้