จากโพสต์ของ Suchart Sawadsri ต่อข้อความที่ ‘ไมตรี’ เขียนเฟชบุ๊คว่าเป็น ‘ของชำร่วย’ วันนักเขียนปีนี้ จากอดีตนายก ‘สมาคมนักเขียนแห่งประเทศไทย’ ไม่อยากเขียนตอบให้หัวร้อน ฐานที่เป็น ‘คนอยู่วัด’ มาเช่นกัน ปล่อยให้ผู้อ่านวิจารณ์กันเองดีกว่า
หลายคนว่า “ผิด/เท็จ/มั่ว” เต็มไปหมด Harin Sukavat บอก “ถูกสองข้อแรก” เท่านั้น ที่เหลือผิดทั้งสิบ ซึ่งNithiwadee Ariyawong จี้จุดได้ตรงเผงว่า “เขาเขียนจากความกลัว คนรุ่นนี้กลัวการเปลี่ยนแปลง” ด้าน Naruepon Marseng เจาะประเด็น
“ข้อสี่ กองทัพเป็นรัฐซ้อนรัฐมีกฏของตัวเองมีศาลตัวเอง รัฐบาลไทยเคยคุมกองทัพได้ที่ไหน มีแต่กองทัพที่คุมรัฐบาล” เขายังบอกด้วยว่า “กลับกัน ก้าวไกลนี่แหละจะทำให้รัฐบาลพลเรือนคุมกองทัพได้” แล้วก็ ใช่สิอย่างที่ Pom Kanchanawatthana เสริม
“เอาแค่เรื่องข้อ ๙ เขาพูดหลายครั้งแล้วไม่มีความคิดยกเลิกบำนาญ แกไปเอามาจากไหน” นั่นสิ เป็นนิสัยรวมหมู่ของพวกนี้มั้ง ตะบี้ตะบันพูดซ้ำๆ อย่างเดิมๆ มิพักที่จะเงี่ยหูฟังข้อเท็จจริงที่เขาตอบกลับมาบ้างแม้แต่นิดเดียว
มาไล่เรียงกันดีกว่า ว่าไมตรีเขียนอะไร เขาคงตั้งใจ ‘เหน็บแนม’ เรื่องสโลแกนหาเสียงที่ว่า “กาก้าวไกล ประเทศไทยจะไม่เหมือนเดิม” แล้วสรุปว่า แต่ตนอยากให้เป็นไปอย่างเดิม “อะไรไม่ดีค่อยๆ แก้...ดีกว่าเปลี่ยนทันที” มิฉะนั้น “จะทำให้ประเทศวุ่นวาย”
กลับกลายเป็นว่าช่วยตอกย้ำ ทั้งกรณียกเลิกเกณฑ์ทหาร และ ปฏิรูปกองทัพให้มีทหารน้อยลง” ให้เข้าทางก้าวไกลอย่างต้องขอบใจ พอถึงข้อ ๓ เรื่อง “ใช้เรือประมงเป็นเรือรบ” นี่ใช้หัวแม่เท้าตรองหรือเปล่า จึงได้ตกขอบขนาดนี้
ข้อสี่กับห้าว่ารัฐบาลจะคุมกองทัพไม่ได้ และ “ยอมให้สหรัฐมาตั้งฐานทัพในไทย” นี่ถ้าพูดถึงตัวเองก็มโน พูดว่าคนอื่น ‘มุสา’ เต็มๆ ข้อหก ‘ความเท่าเทียม กับการเคารพผู้อาวุโส’ ไม่มีความสัมพันธ์กันในตัวของมันเอง เช่นเดียวกับข้อ ๖ เว้นแต่จะพาลหาเสี้ยน
ข้อ ๗ และ ๘ นี่ตรงตามนโยบายที่ก้าวไกลประกาศหาเสียง ข้อ ๑๐ การลดลงที่ว่า มันเป็นมาพักใหญ่แล้วนะ ‘มัย’ ไม่ใช่เพราะนโยบายใหม่ๆ อะไร แต่เกิดจากของเก่าๆ ที่เคยทำไว้เละเทะทั้งนั้นต่างหาก ส่วนข้อ ๑๑ อยู่ที่ใครมอง จะแตกแยกหรือหลากหลาย
(https://www.facebook.com/photo?fbid=3601402770136208&set=a.1385633111713196)
