บันทึกเยี่ยม: “ตะวัน” ยังคงอดอาหารต่อ กินน้ำหวานตามคำขอหมอ – “ปฏิมา” นอนไม่หลับมียาแก้แพ้เป็นตัวช่วย ฝันถึงแฟนหนุ่ม-บ้านแทบทุกคืน
2 พ.ค. 2565 ทนายความได้เข้าเยี่ยม “ปฏิมา” วัย 20 ปี หลังเธอถูกฝากขังและไม่ให้ประกันตัวในคดีที่ถูกกล่าวหากรณีปาระเบิดปิงปองใส่สนามหญ้าหน้ากรมทหารราบที่ 1 หลังการชุมนุมรำลึกเมษาเลือด #ยุติธรรมไม่มี12ปีเราไม่ลืม เมื่อวันที่ 10 เม.ย. 2565 และ “ตะวัน” ทานตะวัน ตัวตุลานนท์ นักกิจกรรมทางการเมืองที่ถูกศาลอาญาเพิกถอนประกันเมื่อวันที่ 20 เม.ย. 2565 ในคดีมาตรา 112 ที่ถูกกล่าวหาว่าไลฟ์สดก่อนมีขบวนเสด็จ
จนถึงวันนี้ (3 พ.ค. 2565) ปฏิมาถูกคุมขังอยู่ที่ทัณฑสถานหญิงกลางมาแล้ว 24 วัน ขณะที่ทานตะวันถูกคุมขังอยู่ที่เรือนจำเดียวกันมาแล้ว 14 วัน พร้อมดำเนินการ “อดอาหาร” ควบคู่ไปด้วย
“ปฏิมา” สดใสขึ้น แต่ยังคงนอนไม่หลับ ได้ ‘ยาแก้แพ้’ เป็นตัวช่วย
วันนี้ปฏิมาปรากฎตัวในชุดผู้ต้องขังสีน้ำตาลเช่นเคย ดวงตาเธอดูสดใสขึ้นเล็กน้อย หลังจากการเจอกันครั้งก่อนๆ ใบหน้าเธอเต็มไปด้วยความเศร้า กังวล และยังร้องไห้ในบางขณะของการสนทนา
เสาร์-อาทิตย์ที่ผ่านมาสบายดีไหม “สบายดีค่ะพี่ แต่ก็เหงาหน่อย เสาร์อาทิตย์ไม่มีใครมาเยี่ยมเลย ต้องขึ้นเรือนนอนเร็ว สี่โมงเย็นก็ต้องขึ้นไปแล้ว พอสามทุ่มก็ต้องปิดไฟนอน แต่หนูนอนไม่หลับ…”
“ตอนนี้หนูยังอยู่ในห้องกักตัวโควิดอยู่ ยังไม่ได้ย้ายลงแดนเลยค่ะ
“หนูยังไม่มีเพื่อนเลยสักคน อยู่ข้างในนี้หนูน่าจะอายุน้อยสุด มีแต่พี่ๆ ที่อายุมากกว่าทั้งนั้น ส่วน ‘ตะวัน’ หนูก็ยังไม่ได้เจอกันเลย หนูไม่ค่อยกล้าคุยกับพี่ๆ คนอื่นเท่าไร เพราะหนูเป็นคนเครียดง่าย พี่ๆ เขาชอบมาปรึกษาเรื่องคดี แล้วหนูก็ช่วยอะไรเขาไม่ได้เลย
“สภาพจิตใจ – โอเคขึ้นมาบ้างแล้ว แต่ก็ยังร้องไห้อยู่บ่อยๆ ถ้าไม่มีอะไรทำ เบื่อๆ หนูก็นอน ช่วงนอนกลางคืนหนูก็ฝันถึงบุ๊ค (แฟน) ฝันถึงที่บ้าน ฝันว่าได้กลับบ้าน บ่อยมาก …
“กลางคืนหนูนอนไม่ค่อยหลับ ชอบมาหลับตอนใกล้เช้า วันไหนนอนไม่หลับ หนูก็จะขอ ‘ยาแก้แพ้’ เพื่อให้นอนหลับได้
“ฝากบอกข้างนอกให้สู้ๆ นะคะ พวกหนูอยู่ข้างในนี้ก็ยังสู้อยู่ทุกวัน กำลังใจจากข้างนอกมันช่วยหนูได้มากจริงๆ ค่ะ หนูก็ยังเฝ้ารอวันที่จะได้กลับบ้านอยู่ทุกวัน…”
“ตะวัน” ยังคงอดอาหารต่อ ได้กำลังใจจากเพื่อนผู้ต้องขัง
ตะวันปรากฏตัวในชุดผู้ต้องขังสีน้ำตาลเช่นกัน แต่วันนี้เธอไม่ได้สวมเสื้อกันฝนและเฟซชิลด์อย่างครั้งก่อนๆ อีก เมื่อมาถึงเธอก็ทักทายอย่างสดใสตามสไตล์ แล้วรีบเล่าให้ฟังว่า “หนูได้ลงแดนแล้วนะ เพิ่งได้ลงไปเมื่อวันเสาร์นี้เอง (30 เม.ย. 2565) ห้องขังใหม่อยู่รวมกัน 40 คน แต่ลงแดนมาแล้ว หนูก็ต้องกักตัวอีก 7 วัน
“หนูต้องอาบน้ำ 15 วิ – ต้องทำทุกอย่างทั้งอาบน้ำ ล้างหน้า แปรงฟัน พี่คิดดู… มันก็สนุกดีนะพี่ (ยิ้ม) แล้วโชคร้ายมากเลยนะพี่ วันเสาร์ที่หนูลงแดน คือวันที่ประจำเดือนหนูมา พี่คิดดูสิ หนูจะทำอะไรทัน หนูก็เอาก็เอาวะ อะไรที่ไม่เคยทำ ก็ได้ทำ
“หนูยังไม่ได้กินข้าวนะ หนูยังไหวอยู่นะ ไม่ต้องห่วง ‘หนูขออดไปอีก จนกว่าจะไม่ไหวนะ’ ตอนนี้หมอก็ขอร้องให้กินพวก ‘ชาเขียว’ เพื่อไม่ให้ร่างกายทรุดไปกว่านี้ หนูก็กินอยู่ ไม่ต้องเป็นห่วงนะ หมอมาตรวจหนูตลอด
“ตอนนี้หนูเริ่มชินแล้วละพี่ เริ่มจะลืมแล้วว่าการใช้ชีวิตข้างนอกมันเป็นยังไง” เธอกล่าวติดตลก พร้อมอมยิ้มแล้วเผลอหัวเราะเบาๆ
“ฝากบอกเบนจาด้วยว่าตอนนี้หนูได้ ‘ชุดนอนเบนจา’ มาใส่ด้วย ส่วนหนังสือถ้าฝากได้ เอาหนังสืออะไรมาฝากก็ได้พี่ การ์ตูนก็ดี หนูชอบ (ยิ้ม) แต่จะดีกว่านี้ ถ้าได้ออกไปอ่านข้างนอก (หัวเราะ)
“ตอนหนูลงแดนใหม่ๆ ตอนเรือนจำเปิด ‘เพลงสรรเสริญ’ หนูก็ไม่ยืน พอพี่ๆ ผู้ต้องขังคนอื่นเขาเห็น เขาก็เข้ามาถามกันใหญ่เลย แล้วพอรู้ว่าหนูเป็นนักกิจกรรมเหมือนเบนจา – รุ้ง – เพนกวิน หลายๆ คนก็เข้ามาถามถึงรุ้ง เบนจากันว่า ‘ได้ออกหรือยัง’ มาบอกว่า ‘เป็นแฟนคลับพี่ไมค์-เพนกวิน’ อะไรแบบนี้ แล้วเขาก็ยังมาบอกอีกว่า ‘เขาเชียร์เราอยู่นะ’
“หนูดีใจนะ มันก็เหมือนมีเพื่อนให้กำลังใจเราอีกแรง
“เออๆ พอลงแดน มันก็จะมี ‘เวร’ ให้ผลัดกันเฝ้า หนูก็เก่งไง คืนแรกหนูก็อาสาเฝ้าเวรตอนตี 4-5 แทน ‘ผู้หญิงที่ท้อง’ อยู่ เราเห็นแล้วเราก็ทนไม่ไหว อยากเฝ้าแทนเขา คืนนั้นหนูก็ ‘ถ่างตา’ เข้าเวรจนเสร็จ แล้วหนูก็ค่อยมานอนตอนกลางวันแทน
“เมื่อคืนหนูก็ต้องเข้าเวรตอนตี 1 ถึง ตี 2 ก็ต้องนอนดึกหน่อย แต่ก็ดีที่ยังมีอะไรให้ทำ ดีกว่านอนอย่างเดียว
“ตอนนี้สภาพจิตใจหนูยังโอเคนะ มันก็ชินกับความเป็นอยู่ข้างในนี้มากขึ้น แต่หนูก็ยังรอวันที่ได้ออกไปแหละ อยู่ข้างนอกมันก็ดีกว่าข้างในอยู่แล้วพี่ หนูไม่อยากให้ใครต้องเข้ามาข้างในนี้ เหมือนกับหนูแล้ว”
“หนูฝากซื้อของให้เพื่อนหน่อยได้มั้ยคะ พวกสมุดรายงาน ปากกา ลิควิค แล้วก็ดินสอเขียนคิ้ว คอตตอนบัด ด้วยนะพี่ เอามาฝากเพื่อน” ทุกครั้งที่ทนายเข้าเยี่ยมตะวันจะคอยฝากซื้อของให้เพื่อนร่วมห้องขังเสมอ หรือถ้าจะซื้อของให้ ก็จะขอเผื่อให้เพื่อนตลอดแทบทุกครั้ง
“ขอบคุณทุกคนที่ยังสู้ในทุกรูปแบบนะคะ…” เธอพูดทิ้งท้ายก่อนจบบทสนทนาเข้าเยี่ยมในวันนี้
ทัณฑสถานหญิงกลาง
2 พฤษภาคม 2565
...
เรื่องที่เกี่ยวข้อง
บันทึกเยี่ยม “ตะวัน”: 24 ชั่วโมงแรกในเรือนจำ กับการประกาศเริ่มอดอาหาร
บันทึกเยี่ยมปฏิมา-ทานตะวัน: “หนูไม่รู้ว่าทำไมหนูถึงไม่ได้ประกัน”
เสียงจาก ‘ทานตะวัน’: “ขอบคุณคนภายนอกที่ยังไม่ลืมกัน ทำให้ยังมีกำลังใจจะสู้”
