Thasnai Sethaseree
Yesterday
ถึงผู้หลักผู้ใหญ่ในบ้านเมืองนี้
พวกท่านอยากกินเมื่อหิว ไม่อยากกินเพราะอาหารไม่ถูกปาก การที่พวกท่านจะกินหรือไม่กินอะไรนั้นวางบนฐานของความตะกละ แค่กินข้าวเที่ยงช้าไปสักชั่วโมง สองชั่วโมง คงจะหงุดหงุดกันแล้ว แค่อาหารเย็นชืดไม่ถูกปากไปหน่อยพวกท่านก็อาจเรียกพนักงานบริการมาทำโทษกันแล้ว
เด็กตะวัน อดข้าวมาเดือนกว่า เธอไม่ได้อดข้าวเพราะไม่อยากกิน และไม่มีใครไปบังคับเธอให้กิน เพราะความเป็นห่วงว่าเธอจะหิวมากได้ด้วย การกินหรือไม่กินข้าวของเธอไม่ใช่มาจากความตะกละเหมือนพวกท่าน แต่มาจากเสรีภาพที่เธอทำให้ผม เรา และพวกท่านด้วย ได้เห็นว่าการมีชีวิตอยู่บนโลกใบนี้ที่ปราศจากความฝันเห็นสังคมอันดีงามนั้น เป็นสิ่งไร้ค่า
ข้อเรียกร้องของเธอไม่ได้ไปก่อความวุ่นวายหรือทำให้ใครได้รับอันตราย แต่มันออกมาจากหัวใจของเธอและเพื่อนร่วมสังคมของเธอด้วยอีกเป็นจำนวนมาก ที่อยากให้ประเทศนี้น่าอยู่น่าอาศัยโดยบริสุทธิ์ใจ ไม่ได้มีความคิดร้ายใดเป็นเดิมทุนโดยทั้งสิ้น แต่พวกท่านจับเธอและเพื่อนร่วมฝันของเธอไปขังคุก
สิ่งเดียวที่เธอจะทำให้พวกผู้ใหญ่อย่างท่านคิดได้ คือความกล้า ความกล้าที่แม้ชีวิตของเธอเองก็ไม่เสียดาย ความหิว ความอ่อนล้าของเธอก็ไม่อาจฉุดรั้งเจตจำนงอันแน่วแน่ที่จะทำให้พวกท่านมองเห็นถึงความตะกละของตัวเอง ความขลาดกลัวของตัวเองและความไร้ค่าของตัวพวกท่านเองด้วย
ผมไม่คิดว่าการเดิมพันชีวิตของเธอคุ้มค่าที่จะไปปลุกเร้าความไร้มนุษยธรรมอำมหิตในตัวพวกท่านเลยแม้แต่นิดเดียว
ปล่อยตะวัน
ทัศนัย เศรษฐเสรี
Atukkit Sawangsuk
19h
ไร้มนุษยธรรม อำมหิต ขลาดกลัว และไร้ค่า
