ที่มา มิตรสหายท่านหนึ่ง
16 พ.ย. 2564
แคมเปญ "ไม่เอาระบอบสมบูรณาญาสิทธิราชย์" ที่ถูกรณรงค์โดยผู้ประท้วงเมื่อสัปดาห์ที่แล้วนั้น ทั้งใหญ่ เสี่ยง และถูกคอนเส็ปท์
ที่ถูกคอนเส็ปท์เพราะเราอยู่ในระบอบประชาธิปไตย เป็นที่รับรู้กันทั่วไป และตรงตามคติของประเทศพัฒนาแล้วทุกประการ
การพูดว่า "ไม่เอาระบอบสมบูรณาญาสิทธิราชย์" จึงมีความถูกต้องในตัวของมันเอง ทั้งนักวิชาการ นักการเมือง และสลิ่มชนย่อมปฏิเสธไม่ได้
แต่ที่มันใหญ่คือนัยยะของมันอีกประการหนึ่งที่ "มันมีความเป็น negative ต่อสถาบันฯ" ซึ่งเป็นการพูดที่ไม่ตั้งใจให้กระทบชิ่งแต่หลีกเลี่ยงไม่ได้ ทั้งเป็นการพูดโต้ลูกหาบคือตุลาการศาลรัฐธรรมนูญที่ทะลึ่งผลักเอาสถาบันฯมานำหน้าขบวน
ศาลรัฐธรรมนูญไม่รู้ตัวว่าการประกาศว่า "กษัตริย์มีอำนาจสูงสุด" นั้นมันจะตามมาด้วยความรับผิดชอบที่ตัวสถาบันฯเองจะอุ้มความรับผิดชอบไว้ไม่ได้ เพราะอำนาจนั้นมันมาพร้อมๆกับความรับผิดชอบ
อิฐ หิน ขวด จะถูกปาไปตรงนั้นเต็มๆ และแท้ที่จริงพระมหากษัตริย์ในรัชกาลก่อนๆเขาจำต้องไม่สำแดงสถานะอำนาจนี้ไว้ก็เพราะพระองค์ทรงทราบถึงผลลัพธ์ของมันที่จะเกิดขึ้นต่อไป
ส่วนที่ว่าเสี่ยงก็คือ การตามล้างตามเช็ดจากฝ่ายเผด็จการนั่นเอง ทั้งการยัดคดี ส่งเข้าคุกตาราง และแจกกระสุนปืน ซึ่งถึงจุดนี้แล้วประชาชนคงไม่มีใครกลัว
โลกาภิวัตน์บีบเข้ามาตามการคาดการณ์ แม้ว่าทหารคงอยากจะเอ็กเซอร์ไซส์เต็มแก่ ทั้งเพื่อกระชับอำนาจ ทั้งเพื่อปราบปรามพวกเรา
ในขณะที่พวกตุลาการก็วางแผนยุบพรรคทั้งสองอีกระลอก หรือไม่งั้นก็อ้างไม่ให้เลือกตั้ง
สถานะความเป็นอีลิตมันหอมหวน เงินตรามันหาง่ายเมื่ออยู่ในอำนาจ แต่พวกเค้า "trade off" กับบารมีที่สะสมมาไว้หมดแล้ว
