วันอังคาร, พฤษภาคม 16, 2566

ขอบพระคุณพลเมืองทุกคนที่ทำหน้าที่ปกป้องสิทธิของตนเองและผู้อื่น


ภาพจาก เยาวลักษณ์ วงษ์ประภารัตน์
.....
Puangthong Pawakapan
16
ขอบพระคุณพลเมืองทุกคนที่ทำหน้าที่ปกป้องสิทธิของตนเองและผู้อื่นค่ะ

Yingcheep Atchanont
17h
·
ตลอดหลายเดือนที่ผ่านมา พูดเรื่องปัญหาการรายงานคะแนนในปี62 ความน่ากังวลของปี66 ประสิทธิภาพของ #กกต วนไปวนมาหลายร้อยครั้ง ส่วนใหญ่ก็ให้สัมภาษณ์สื่อวนครบทุกสำนัก แต่ไม่รู้เลยว่าใครได้ยินบ้าง ใครเข้าใจบ้าง และใครคิดยังไงกับมัน สิ่งที่ทำให้ภูมิใจได้ คือ เรายังพอมีหน้าถือไมค์มาบอกคนอื่นๆ ออกไปได้ว่าในภาวะวิกฤตินั้นจะต้องทำอะไร
คิดมาตลอดว่า ถ้ามีคนเห็นด้วยเยอะ มันจะกลายเป็นชัยชนะที่ “มองไม่เห็น”
หลังเมื่อคืนวุ่นวายกับระบบคะแนนมากมาย ตื่นเช้ามาด้วยอาการเหนื่อยล้าก็เลยไถติ๊กต่อก อยากจะหาหนังดูหรืออะไรที่มันบันเทิง แต่ไอ้แอปนี้มันก็ช่างรู้ใจ มันก็เอามาให้ดูแต่คลิปที่มีคนออกไปยืนดูการนับคะแนนหน้าหน่วย
มีทั้งคนที่ไลฟ์ คนที่ถ่ายเป็นคลิป ถ่ายเป็นภาพ มีคนแก่ที่ไปยืนจับๆ จ้องๆ มีเด็กวัยรุ่นไปออกันหน้าเชือกกั้น มีคนเมื่อยจนลงไปนอนดูกับพื้น มีคนถือข้าวไปนั่งกินตาจ้องไม่กระพริบ มีคนยืนกางร่มตากฝนดูเจ้าหน้าที่นับอยู่ในเต้นท์ มีคนเตรียมไฟฉายไปช่วยกันส่องตอนไฟดับ มีคนเตรียมเก้าอี้ไปนั่งพร้อมปากกากระดาษจดมันทุกแต้ม มีคนยืนปักหลักคนเดียวในหน่วยไกลๆ ที่เหงาๆ ไม่มีใครมา และยังมีหน่วยที่คนไปรุมกันเยอะๆ ตั้งคำถามจนกรรมการยอมเปลี่ยน คำวินิจฉัย ยอมเริ่มนับใหม่ หรือแก้ไขสิ่งที่ผิดพลาดเล็กๆน้อยๆ ไม่รู้กี่คะแนนที่รักษาไว้ได้จากความผิดพลาดหละหลวม หรือความไม่รู้
ยังมีคนที่ไปยืนอธิบายเปิดไอแพด เปิดกราฟฟิก เปิดกฎหมาย เจ้าหน้าที่หลายคนก็หยิบคู่มือ หยิบคำอธิบายออกมายืนคุยกัน ซึ่งเจ้าหน้าที่ส่วนใหญ่นิสัยดี เปิดให้ถามให้ถ่าย มีบางคนตั้งอกตั้งใจอธิบายทำทีละขั้นตอนให้คนเข้าใจไปพร้อมกัน นับไปพร้อมๆ กันให้ดูไปด้วยกัน ส่วนคนที่ยังห่วยๆตามโลกไม่ทันก็มีบ้าง แต่คนในกล้องเหล่านั้นก็ต้องยืนหยัดกันสุดใจ
ภาพเหล่านี้วนไปวนมาในติ๊กต่อกเต็มไปหมด ชอบก็กดหัวใจ ยิ่งกดหัวใจให้มันยิ่งมา ไถผ่านไปอันใหม่มันก็มา มาจากทุกที่ ทุกมุม ทุกหัวถนน
จากที่เคยคิดว่ามันมองไม่เห็น
แต่ปรากฏว่า มันมองเห็นได้ มองเห็นแล้ว
สังคมเรากำลังเปลี่ยนไปแล้วแบบที่มองเห็นได้ด้วยสองตาอย่างเป็นรูปธรรม
ผมยังจำได้ วันที่ไปเลือกตั้งปี2557 แล้วคะแนนไม่ถูกนับ
ยังจำความรู้สึกได้ ตอนเดินไปคูหาหน้าปากซอยคนเดียวในปี 2559 แล้วเจอบัตรเห็นชอบเพียบ
ยังอยู่ในความทรงจำทุกอณู ที่คะแนนปี 2562 ผิดพลาดล่าช้า เปลี่ยนแปลง อธิบายไม่ได้ และส่งประยุทธ์อยู่ต่อไปแบบเฉียดฉิว โดยเราไม่มีหลักฐานคะแนนรายหน่วย ซึ่งสะสมเอาไว้เป็นความคับแค้น
วันนี้พวกเราไม่เหมือนเดิม
มันเปลี่ยนไปไม่ใช่โดยใครคนใดคนหนึ่ง แต่มันเปลี่ยนไปแล้ว วัฒนธรรมการไปเฝ้าดูการนับคะแนนหน้าหน่วยมันได้เกิดขึ้นและจะฝังอยู่ในรากฐานของสังคมเราทุกครั้งที่มีการเลือกตั้ง เจ้าหน้าที่รัฐจะค่อยๆ เรียนรู้ ปรับตัวให้โปร่งใส ไม่เบ่งพลังบ้าอำนาจ และทำงานร่วมกัน
นอนไถติ๊กต่อกอยู่บนเตียง ดูไปเรื่อยๆ แล้วก็ร้องไห้ติดต่อกันเป็นเวลาสองชั่วโมงด้วยความซาบซึ้งใจกับภาพแล้วภาพเล่า คนแล้วคนเล่า คลิปแล้วคลิปเล่า ยิ่งดูมันก็ยิ่งขึ้นมาเพิ่มๆๆ
คิดแต่ว่า ใกล้หมดเวลาทำงานของผมแล้ว
เรามาไกลเกินกว่าที่จะคาดหมายได้จากเมื่อหลายปีก่อน ไกลเกินกว่าที่จะคิดออกว่าจะต้องทำอะไรในวันพรุ่งนี้
แล้วเพลงประกอบของโลโมโซนิก มันก็ดังลอยไปลอยมา
“วันที่ตัวฉันจะตื่น วันที่จะยืนอีกครั้ง
จุดไฟให้ฟ้าสว่าง จะไม่ยอมมองกลับหลัง พอแล้วคำว่าพ่ายแพ้ พอแล้วความอ่อนแอที่เคย ได้ผ่าน”


 


Sirikan June Charoensiri
17h
·
ขอยกย่อง ชื่นชม และขอบคุณมากๆค่ะ ทีม iLaw, VOTE62, We Watch และอีกหลายกลุ่มหลายคนเบื้องหลังปฏิบัติการพลังประชาชนตรวจสอบและปกป้องเสียงประชาชนในการเลือกตั้งครั้งนี้
อยากชวนสังคมให้ร่วมกันสนับสนุนการทำงานของภาคประชาชนกันเยอะ เพราะเราคือฝั่งประชาชนแบบนี้เอง
และที่ขาดไม่ได้ “คุณ” ทุกคน ประชาชนคนธรรมดาที่ร่วมเป็นอาสา และตื่นตัวออกมาช่วยกัน ตั้งแต่ออกมาใช้สิทธิตนเอง รวมถึงช่วยกันจับตาความผิดปกติ เฝ้าหน่วยคูหา ร่วมนับคะแนน รายงานผล นี่คือ people power ที่ those in power ต้องกลัวไม่กล้าจะโกง ประชาชนตรวจสอบและไม่ยอมให้คนมีอำนาจกดหัวง่ายๆอีกต่อไป
สู่ประชาธิปไตยเท่านั้น
and there is always Spring.