Folk Saharat
11h
ลักษณะหนึ่งของศาสนาที่เป็นยาฟิ่น
คือตัวองค์กรของสนักบวชคือสอนคำสอนตามสถานะของผู้ฟัง
หากพระสงฆ์สอนชนชั้นแรงงาน เขาก็จะสอนให้อดออมประหยัดซื่อสัตย์อดทน ดื่มสุรา กินอาหารไร้ประโยชน์ นักบวชก็โทษมันไม่ใช่ทางที่ดี เหมือนประดั่งคำว่า “คนกินเหล้านั้นโง่ยิ่งกว่าหมา เพราะให้หมาเลือกกินเหล้ากับข้าวหมามันเลือกกินข้าว”
หากพระสงฆ์เจอชนชั้นกลางเขาก็จะสอนอีกแบบเป็นธรรมะที่ละเอียดมากขึ้น สอนมงคลสูตร ไม่คบคนพาลคบแต่บัณฑิต สอนให้สนิทมีคอนเน็คชั่น แต่เขาจะไม่สอนเรื่องการกินเหล้าหรืออะไร
หากสอนชนชั้นสูงธรรมะก็จะสูงขึ้น ละเอียดมากขึ้น เช่นเรื่อง ทศพิศราชธรรม, ทิศ 6, และยกให้คนพวกนี้เป็นจำพวกเทวดาที่มาปกครองตามอัคคัญญสูตร ว่าเป็นคนที่ถูกเลือกมา มีบุญวาสนากว่าใครอื่น เป็นที่พึ่งของสรรพสัตว์
หากสอนชนชั้นสูงธรรมะก็จะสูงขึ้น ละเอียดมากขึ้น เช่นเรื่อง ทศพิศราชธรรม, ทิศ 6, และยกให้คนพวกนี้เป็นจำพวกเทวดาที่มาปกครองตามอัคคัญญสูตร ว่าเป็นคนที่ถูกเลือกมา มีบุญวาสนากว่าใครอื่น เป็นที่พึ่งของสรรพสัตว์
คำสอนเสมือนยาฝิ่นที่ละเอียดมากขึ้นเรื่อยๆ ตามราคาฐานะของผู้ฟัง ทำให้เคลิ้มและมอมเมาคนทุกชนชั้น
ถ้าหากคิดกลับกันว่า ชนชั้นแรงงานนั้นเชื่อตามคำสอนเหล่านี้มันก็น่าสงสารไม่ใช่น้อย เพราะทั้งชีวิตเขาอาจจะไม่ได้ดื่มเหล้า กิน KFC อีกเลย ทั้งๆที่เขาเกิดมาชีวิตหนึ่ง ก็ควรได้กินสิ่งเหล่านี้เหมือนใครๆ เขา
แต่สิ่งที่มันลำบากใจมากที่สุดโครงสร้างทั้งสังคมพร้อมจะจับผิดและเหยียดหยามกัน เพราะสำเร็จความใคร่ทางศีลธรรม ไม่ได้มีใครมองเรื่องปัญหาทางชนชั้น (ถ้าผมเป็นสลิ่มพุทธแท้คงฟินน่าดูสาธุ 99)
