ยิ่งการต่อสู้ของคณะราษฎร 2563 ผ่านกาลเวลามาสักระยะ เปิดโอกาสให้มีการถกเถียงและขบคิด ให้เห็นภาพจริง ยิ่งพิสูจน์ว่าข้อเสนอทั้ง 10 ข้อที่ประกาศที่ลานพญานาค มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ เป็นเหตุเป็นผลมากขึ้น และยากที่ฝ่ายอนุรักษ์นิยมจะโต้แย้งได้
เอาเฉพาะข้อเรียกร้องให้ยกเลิก ม.112 ของกฎหมายอาญาและ ม.6 ของรัฐธรรมนูญที่ห้ามฟ้องร้องกษัตริย์
ขออนุญาตยกตัวอย่าง สมมุติว่ากษัตริย์ขับรถไปชนคนตายกลางสีแยกราชประสงค์แล้วหนีไป ถ้าเอาตามกฎหมายและการตีความปัจจุบัน พอตำรวจมาถึงที่เกิดเหตุแล้วถามพยานในที่เกิดเหตุว่าใครเป็นคนขับรถชนคนตาย หากคนเห็นเหตุการณ์ตอบว่ากษัตริย์ ก็ต้องโดนฟ้องด้วย ม.112 เพราะปัจบันแม้พูดความจริงก็เป็นความผิด และถ้าคนที่เห็นเหตุการณ์โดนฟ้องต่อศาลด้วย ม.112 หากคนที่โดนฟ้องจะขอให้ศาลเรียกกล้องวงจรปิดที่สี่แยกราชประสงค์มาพิสูจน์ความจริงก็จะถูกศาลปฏิเสธไม่ออกหมายเรียกให้ โดยศาลจะให้เหตุผลว่าเป็นหลักฐานที่ไม่เกี่ยวกับคดีและจะทำให้สถาบันกษัตริย์เสียหาย คนเห็นเหตุการณ์ก็ต้องติดคุกไป 3-15 ปี ส่วนญาติคนตายจะไม่สามารถฟ้องร้องกษัตริย์ได้เลยทั้งทางแพ่งและทางอาญาเพราะรัฐธรรมนูญห้ามไว้ตามมาตรา 6
ในทางกลับกัน ถ้าเรายกเลิกกฎหมายอาญามาตรา 112 คนที่เห็นเหตุการณ์และบอกกับตำรวจไปก็ไม่มีความผิด และถึงแม้โดนกษัตริย์ฟ้องว่าหมิ่นประมาท เขาก็มีสิทธิพิสูจน์ความจริงว่าพูดไปโดยสุจริตและเพื่อประโยชน์สาธารณะ ส่วนญาติผู้ตายเอาผิดกษัตริย์ได้เพื่อความยุติธรรม
ทุกการต่อสู้และทุกข้อเรียกร้องของพวกเรา มันมีเหตุมีผลเป็นการสร้างความเสมอภาคและความยุติธรรมทางกฎหมาย สอดคล้องกับระบอบประชาธิปไตย ติดตรงที่ชนชั้นนำไทยและคนที่มีอำนาจไม่ยอมให้คนรุ่นใหม่คิด และกลับขังคนรุ่นใหม่ที่ออกมาเสนอแนวทางการปฏิรูปสถาบันกษัตริย์
น่าเสียดายเป็นอย่างยิ่ง
