แนวคิดของสมคิดที่เชิญชวนให้ร่วมบริจาคเพื่อสวัสดิการคนจน เป็นแนวคิดแบบสังคมสงเคราะห์ที่มองคนจนว่า เป็นภาระของสังคม เป็นภาระที่สังคมต้องมีส่วนร่วมจุนเจือ
การแบ่งชนชั้นด้วยฐานะเช่นนี้ จะทำให้ชนชั้นกลางในเมือง มองคนจนเป็นภาระของตนตามไปด้วย เหมือนที่มองว่า การช่วยชาวนาหรือการอุดหนุนสินค้าเกษตร หรือ จำนำข้าวทำให้ชาติเสียหายนั่นแหละ
ลองไปทบทวนการใช้งบประมาณ ลำดับความสำคัญการใช้เงินของรัฐใหม่ มาใช้เงินเพื่อสวัสดิการของคนที่โอกาสน้อยกว่าคนอื่นในสังคมให้มากขึ้น ไม่ใช่มีเงินซื้ออาวุธโครมๆ แต่เงินสำหรับค่ารักษาพยาบาลไม่มี แบบที่เป็นอยู่
ไม่ลองเอางบประมาณมาเป็นสวัสดิการ มาเป็นค่าเรียนฟรี มาเป็นทุนประกอบอาชีพ แล้วไปขอบริจาคเงินสำหรับซื้ออาวุธดีไหม
นายกฯทักษิณเคยบอกว่า หากคนๆหนึ่งมีความสามารถและทักษะเท่ากัน ทำอาชีพเดียวกัน อยู่ในสังคมหนึ่งแล้วมีคุณภาพชีวิตที่ไม่ดี ยากจน แต่สามารถไปมีคุณภาพชีวิตที่ดีได้ในสังคมอีกประเทศหนึ่ง ทั้งที่มีทักษะเท่าเดิม ทำงานอาชีพเดิม
แสดงว่า สังคมหนึ่งต้องมีปัญหา
อย่างอยู่ไทยเป็นแม่บ้านทำความสะอาด รายได้ไม่พอกิน คุณภาพชีวิตไม่ดี ลูกเต้าไม่ได้เรียนสูง
แต่คนๆเดิม ไปทำอาชีพเดียวกันที่เยอรมัน กลับมีรายได้และคุณภาพชีวิตที่ดี ลูกได้เรียนตามที่ต้องการ ไม่ได้เป็นคนจน คนอื่นๆในสังคมก็ไม่ต้องไปบริจาคช่วย ไม่มองเขาเป็นภาระของสังคม
ไปแก้การเอาเปรียบเชิงระบบ เพิ่มศักยภาพของประชาชน กระจายโอกาสเขาให้มากขึ้น
ไม่ใช่บอนไซไม่ให้ตาย แต่ไม่ให้โต เพื่อหล่อเลี้ยงความแตกต่างทางชนชั้น คงความได้เปรียบเชิงระบบ เลี้ยงความจนไว้ทำบุญ เหมือนเลี้ยงสัตว์ไว้ดูเล่นไปแบบนี้
Thuethan Prasobchoke