ราคาของการลาป่วย ชวนมารู้จัก “เบี้ยขยัน” หรือเงินจูงใจให้คนทำงาน ไม่ขาดลามาสาย ไม่เจ็บไม่ป่วย ไม่มีสังคมใดๆ ซึ่งนายจ้างมักจะชอบ และจะเสนอให้เอง คนงานก็ชอบ แต่นักสหภาพแรงงานไม่ชอบ เพราะรู้ว่ามันเป็นข้อตกลงที่คนงานเสียหาย ในด้านสุขภาพ สังคม

.....

Jittra Cotchadet
13 hours ago
·
ว่ากันด้วยเรื่องตามรูปภาพ!!!

ข้อตกลงสภาพการจ้างแบบนี้ เขาเรียกว่า “เบี้ยขยัน” หรือเงินจูงใจให้คนทำงาน ไม่ขาดลามาสาย ไม่เจ็บไม่ป่วย ไม่มีสังคมใดๆ ใครบวช ใครแต่ง ใครตาย ทำได้เฉพาะวันหยุดเท่านั้น
เพราะค่าตอบแทนสูงขึ้นยิ่งสะสมเวลา

ซึ่งปกติ นายจ้างมักจะเสนอให้เอง เจรจาข้อเรียกร้องข้อนี้ แบบหมูมาก เพราะคนงานก็ชอบ นายจ้างก็ชอบ
แต่นักสหภาพแรงงานไม่ชอบ เพราะรู้ว่ามันเป็นข้อตกลงที่คนงานเสียหาย ในด้านสุขภาพ สังคม

ตอนทำงานโรงงาน มีเรื่องเล่ามากมายเกี่ยวกับคนที่ตั้งเป้าจะเอาเบี้ยขยัน
เพราะมันมีเบี้ยขยันรายเดือน รายปี และสะสมเป็นหลายปี มูลค่าจะเพิ่มไปเรื่อยๆ

ที่เจอบ่อยๆวันสิ้นเดือน คนงานนั่งแท็กซี่มาทำงานตั้งแต่ตีสี่ เพราะดูนาฬิกาผิดเวลา คิดว่าตกรถโรงงาน แต่ออกมาก่อนด้วยความร้อนใจกลัวจะไม่ได้เบี้ยขยัน มาถึงโรงงานตีสี่ เข้างานเจ็ดโมงเข้า

อีกกรณีนึง ที่จำไม่ลืม มีพี่คนนึงแกตั้งเป้าจะเอาเบี้ยปี ในวันทำงานวันสุดท้ายปี แกมาทำงานแบบว่าเหนื่อยมาก พอมาถึงโรงอาหารในตอนเข้า แกก็เป็นลมหมดสติที่โรงอาหาร และก็จากไป
เพื่อนๆแกเล่าว่าแกบ่นเหนื่อยมาเป็นอาทิตย์แล้ว แต่บอกว่าจะอดทนเพราะจะสิ้นปีจะได้เบี้ยปี
สหภาพแรงงานไทรอัมพ์เคยยื่นข้อเรียกร้องให้ตัดข้อตกลงสภาพการจ้างเรื่องเบี้ยขยันออก นายจ้างไม่ยอม และยังเสนอเพิ่มอีกด้วย
เพราะมันเป็นการควบคุมการลาป่วยทางอ้อมได้
การทำงานในโรงงานขนาดใหญ่ มีเรื่องราวมากมาย มีกฎข้อบังคับการทำงานที่ทำหน้าที่ถือว่าเป็นข้อตกลงสภาพการจ้าง ที่ทั้งสองฝ่ายยอมรับ
กรณีคนงานไดกิ้น ที่มีการให้ทองอยู่ในข้อบังคับบริษัท บริษัทต้องทำตาม นี่ยังมีสหภาพแรงงานใจดีที่เสนอรับน้อยกว่า แทนที่จะขอบคุณ ยังหาเรื่องปิดงาน

ทางที่ดีเพื่อบรรยากาศการทำงานที่ดี สินค้ามีคุณภาพ นายจ้างควรเปิดการเจรจาและยุติการปิดงาน
ถ้าติดกันแค่เรื่องโบนัสกับเบี้ยขยัน
กางตัวเลขกัน แม่งง่ายมากถ้าเจรจาเรื่องตัวเลข
พวกที่เจรจายากๆคือเรื่องสิทธิของสหภาพแรงงาน เรื่องเงินค่าชดเชยมากกว่ากฎหมายกำหนด

หวังว่าจะทำข้อตกลงกันได้ก่อนสิ้นปีนี้!!!

https://www.facebook.com/photo/?fbid=10162237926197895&set=a.494684692894
.....



เรื่องเล่าจากโรงพยาบาล
Yesterday
·
กรณี พนักงานของบริษัทไดกิ้น

เป็นเรื่องที่เกินความรู้/ประสบการณ์ ของตัวเอง
เพราะมีหลายแง่มุม เรื่องค่าตอบแทน
เรื่องสวัสดิการ ไปจนถึงเรื่องโบนัส
ทั้งแง่มุมเรื่องกฎหมาย เรื่องเศรษฐกิจ

แต่มีจุดที่อ่านเจอแล้ว กระทบใจตัวเองมาก
คือ ในเอกสารคู่มือพนักงาน
ระบุไว้ว่า พนักงานจะได้ "รางวัล"
เป็นเงินและทองคำ ตามระยะเวลา
การทำงานที่สะสมไว้
โดย ไม่ลาป่วย ลากิจ
(เพิ่มเติม คือ ไม่มาสายด้วย)

ที่มีการพูดถึง คือ ระยะเวลา 10 ปี
ได้ทอง 3 บาท กับเงิน 10,000 บาท

(ผมลองถาม Google ดู ปี 2558
ทองคำราคาเฉลี่ย บาทละ 19,000
ขณะที่ล่าสุด วันนี้ 63,000)

คนที่ตั้งใจทำงานมา 10 ปี โดยไม่ลาเลย
ก็คงตั้งความหวังว่า จะได้ "รางวัล"
ที่เพียรพยายามมาแสนนาน

เรื่องนี้ ทำให้ผมนึกถึง คนไข้ผมหลาย ๆ คน
สมัยจบใหม่ ๆ ผมสงสัยมากว่า
หลายคน ปฏิเสธ ไม่เอาใบรับรองแพทย์
เพื่อไปลาป่วยเด็ดขาด

พอทำงานมาสักพัก ก็เริ่มเข้าใจว่า
มันมีผลกับประวัติ
มีผลกับเงินพิเศษ เงินโบนัส

มาเห็นข่าวนี้ เห็นข้อมูลพวกนี้แล้ว
ต้องบอกว่า ที่เคยคิดว่า เข้าใจ
จริง ๆ เข้าใจผิวเผินมาก
เคยคิดว่า มันจะสักเท่าไหร่เชียว
ไอ้เงินพิเศษ ไอ้เบี้ยขยันอะไรเนี่ย

หลายคนยอมลากสังขารไปทำงาน

หลายคนผมตื๊อแล้วตื๊ออีกว่า
เอาใบรับรองแพทย์ไปลางานเถอะ ก็ไม่ยอม

เวลาใครพูดว่า คนใช้สิทธิประกันสังคม
ชอบมา รพ. เพื่อจะขอใบรับรองแพทย์ไปลาป่วย
ผมมักนึกถึงคนไข้ของผมกลุ่มนี้
ที่ ผมต่างหากที่ต้องเป็นฝ่ายขอร้อง
ขออนุญาต ให้คนไข้หยุดทำงานเถอะ

(โดยส่วนใหญ่จะเป็นพนักงานระดับล่าง
หรือ ตำแหน่งที่เงินเดือนไม่สูงนัก)

ข่าวนี้ ทำให้ผมเข้าใจมากขึ้น
มันไม่ใช่เงินเล็กน้อย นั่นก็ส่วนหนึ่ง
แต่อีกส่วนคือ การอดทน มีวินัยอย่างยาวนาน
10 ปี เลยนะ

.

ส่วนเรื่องที่เกิดขึ้น ขอให้จบลงด้วยดี
ส่วนตัวผมคิดว่า
บริษัทน่าจะมีวิธีจัดการได้ดีกว่านี้

 
https://www.facebook.com/photo?fbid=1171150228550122&set=a.415379120793907