วันศุกร์, ธันวาคม 19, 2568

ความเป็นจริงที่พวกโลกสวยต้องรับให้ได้คือ ในความสัมพันธ์ระหว่างประเทศ การเจรจาเป็น30-40ปีเป็นเรื่องปกติ ในโลกใบนี้มีอยู่ 195 ประเทศ ข้อพิพาททางเขตแดนคือเรื่องที่เกิดขึ้นเสมอ และส่วนใหญ่ไม่ได้เกิดเป็นสงครามเบ็ดเสร็จ


ภาพจากไทยรัฐ

Chayata Sripanich 
17 hours ago
·
ความเป็นจริงที่พวกโลกสวยต้องรับให้ได้คือ ในความสัมพันธ์ระหว่างประเทศ การเจรจาเป็น30-40ปีเป็นเรื่องปกติ
ในโลกใบนี้มีอยู่ 195 ประเทศ ข้อพิพาททางเขตแดนคือเรื่องที่เกิดขึ้นเสมอ และส่วนใหญ่ไม่ได้เกิดเป็นสงครามเบ็ดเสร็จ
เวลาคุณอ้างสงครามโลก จบปี1945 ระหว่างนั้นคนทั้งโลกรักกันดี คุมบายา ไม่ เขาทะเลาะ เขาพิพาทกันตลอด เขาแค่ไม่อยากกลับไปแก้แบบนั้นแล้ว
กาตาร์ – บาห์เรน (2001) จบICJ
จีน – คาซัคสถาน (1994) จบเจรจา ปักเขตแดนชัด
อียิปต์ – อิสราเอล (1978–1988) Mediator ผู้นำคุยนอกประเทศ คืนพื้นทีให้อียิปต์
อินเดีย – บังกลาเทศ (2015) ทะเลาะกันมา40ปี จบแบบไม่ใช้กำลัง
อาร์เจนตินา – ชิลี (1984) วาติกันเป็นผู้ใกล่เกลี่ย
มาเลเซีย – สิงคโปร์ (2008) จบ ICJ
รัสเซีย – นอร์เวย์ (2010) มหาอำนาจ ทำไมไม่ยิงตู้มต้ามๆๆๆ เพราะมันไม่คุ้มไงพี่ อันนี้จบเจรจา
ติมอร์-เลสเต – ออสเตรเลีย (2018) จบที่อนุญาโตตุลาการ
ฟิลิปปินส์-อินโด (2015) คุยมา20กว่าปี เจรจาลากเส้นEEZตามหลัก UNCLOS
คุณไม่รู้จักข้อพิพาทหลายบนนี้ใช่ไหม
ดีแล้ว
เพราะความสูญเสียไม่ได้เกิด หรือเกิดมาก
เป็นเรื่องธรรมดาที่ประเทศจะขัดแย้งกัน 'แต่คุณไม่แก้ความระแวงและเกลียดชัง' ได้ด้วยการทำให้เขากลัว เพราะความกลัวของอีกประเทศคือบ่อเกิดของสงครามอีกครั้งเมื่อเขาฟื้นจากความ 'สิ้นสภาพ' แล้ว
คุณไม่มีอะไรการันตี ว่าสงครามจะไม่ยืด
แล้วแม้ว่าคุณจะไม่ชอบมัน มีหลายประเทศมากที่ไม่ได้รักกัน แต่ทำไงได้ แผ่นดินมันอยู่ตรงนั้น หน้าที่ของรัฐในระเบียบโลกใหม่ คือทำให้คนอยู่อย่างปลอดภัยผ่านผลประโยชน์ร่วมทางเศรษฐกิจ ความสัมพันธ์ทางการทูค ฯลฯ ไม่ใช่ความกลัว เพราะมันไม่เคยยั่งยืน
คุณเสียเอสี่เต็มคันรถดีกว่าศพทหารแค่ศพเดียว

https://www.facebook.com/chayata.sripanich/posts/3901762696796080