รู้ทันจีน News
8 hours ago
·
คนหนุ่มสาวจีนติด “ปันผลมืด”: จากยุคเติบโตเร็วสู่ยุคหดตัว โครงสร้างกดทับข้ามรุ่นกำลังทำงาน
จีนกำลังเปลี่ยนผ่านจากยุค “ปันผลการเติบโต” ไปสู่ “ปันผลมืด” — เมื่อเศรษฐกิจชะลอ หนี้บวม ประชากรวัยแรงงานหาย และความเชื่อมั่นถดถอย คนรุ่นใหม่ไม่ได้แค่พลาดผลประโยชน์จากยุคทอง แต่ยังถูกบังคับให้ “จ่ายคืน” ความรุ่งเรืองที่รุ่นก่อนหน้าใช้ล่วงหน้าไปแล้ว รายงานคลิปวิเคราะห์ชิ้นนี้ชี้ว่า คนที่เกิดยุค รุ่น 80, รุ่น 90 และรุ่น 2000 กำลังยืนคนละ “รอยแยกชะตากรรม” บนเส้นโค้งเศรษฐกิจจีนที่หักหัวลง
3 ยุคใหญ่ของเศรษฐกิจจีน และรอยแยกของ 3 รุ่น
• 1978–2008 ยุคทองปฏิรูป–เปิดประเทศ: เมืองโต โซ่อุปทานครบ อสังหาฯ–โครงสร้างพื้นฐานบูม “บันไดเลื่อนทั้งประเทศ” เปิดกว้าง
• 2008–2020 โลกาภิวัตน์ถอย ระบบภายในเริ่มล้า หนี้ท้องถิ่นพอก กำลังการผลิตไหลออก
• หลัง 2020 เข้าสู่วงจรเงินฝืด–ว่างงานเชิงโครงสร้างยืดเยื้อ อุปสงค์ใหม่หาย แรงกดด้านนโยบาย–เทคโนโลยีถี่ขึ้น
รุ่น 80 ทัน “หาง” ของปันผลเปิดประเทศ เข้าสังคมช่วงต้นทศวรรษ 2000 ได้อานิสงส์อสังหาฯ และการขยายมหาวิทยาลัยระยะแรก แต่ถูก “ล็อก” ด้วยสองช็อก: วิกฤตปี 2008 และการพึ่งอสังหาฯ หนัก ทำให้หลายคนกลายเป็น “ทาสบ้าน–จำนอง”
รุ่น 90 เข้าทำงานตอนปันผลโลกถดถอย ระบบล้า การศึกษาขยายเร็วทำให้ “เงินเฟ้อปริญญา” แข่งขันงานดุ (“เน่ยจฺวี่ยน”) เอกชน–เทคโนโลยีปรับลด คนจำนวนมากกลายเป็น “ปริญญาชนรายได้น้อย”
รุ่น 2000 เริ่มต้นในยุค “เค้กไม่โต—บางครั้งหด” อัตราว่างงานวัย 16–24 สูง โอกาสงานน้อย–ไม่มั่นคง เจอวงจร “สูงไปไม่ถึง ต่ำไปไม่เอา” เลือกงานยืดหยุ่นหรือ “นอนราบ” มากขึ้น ความรู้สึกหลักคือ “ทางข้างหน้าถูกล็อก”
ใจความสำคัญ: โอกาสของแต่ละรุ่นไม่ได้มาจาก “ขยันส่วนตัว” อย่างเดียว แต่คือ “เส้นโค้งโอกาส” ที่สถาบันและโครงสร้างเศรษฐกิจจัดสรร
กลไกดูดซับความมั่งคั่งข้ามรุ่น: อสังหาฯ–หนี้–การศึกษา
• อสังหาฯ เป็นคันโยกวรรณะ: รุ่น 80 ซื้อบ้านได้ตอนราคายังต่ำ ก่อนพุ่งแรง เกิด “ความมั่งคั่งกระดาษ” ที่บังปัญหาลึก เมื่อรอบถัดมา รุ่น 90 ต้อง “กัดฟัน”ซื้อราคาแพง กลายเป็น “ผู้รับไม้ต่อรอบสุดท้าย” พอตลาดอ่อน ทรัพย์สินหด แต่ความเสี่ยงหนี้สาธารณะ–ธนาคารกลับให้ “ทั้งสังคม” ช่วยอุ้ม
• หนี้ครัวเรือน–สินเชื่อบริโภค: รุ่น 90 เข้าถึงเครดิตง่าย หนี้บัตร–ผ่อนชิ้นใหญ่พุ่ง สะท้อนความเครียด ไม่ใช่ความมั่งคั่ง
• เงินเฟ้อการศึกษา: มหาวิทยาลัยขยายไว บัณฑิตล้น คุณค่าปริญญาเจือจาง ไม่ตรงทักษะตลาด บัณฑิตใหม่แข่งขันสอบข้าราชการทุบสถิติ แต่ตำแหน่งมั่นคงน้อยลง
ภูมิทัศน์สังคม: ความกังวลเป็นฐาน และ “การเมืองของความหมดหวัง”
• รุ่น 90 เติบโตกับ “ความกังวลถาวร” ถูกสอนสูตรสำเร็จแต่เจอสนามจริงที่เปลี่ยนไป
• รุ่น 2000 โตในสังคมดิจิทัล ควบคุมคำพูดเข้ม พื้นที่ถกเถียงสาธารณะหด การมีส่วนร่วมทางสังคมต่ำ เมื่อชนความจริงเจ็บปวด บางส่วนเลือก “ไหลออก” (หาที่ไปต่างประเทศ) หรือ “นอนราบ” ลดความต้องการพื้นฐานเพื่ออยู่รอด
ทำไมไม่ใช่ “ใครโชคร้ายสุด” แต่คือ “ระบบล็อกหลายชั้น”
ปัญหาไม่ได้อยู่ที่รุ่นไหน “ไม่สู้” แต่อยู่ที่ ระบบที่ใช้คนหนุ่มสาวเป็นเชื้อเพลิง:
• การคลังท้องถิ่นพึ่งขายที่ดิน
• ธนาคาร–ผู้พัฒนาได้อานิสงส์จำนอง
• สถาบันการศึกษาเป็นอุตสาหกรรมบริการขนาดใหญ่
เมื่อรอบเติบโตใหม่ไม่มี ก็เร้าให้ “กู้–ซื้อ–ลงทุน” ต่อ โครงสร้างจึงกดทับและโอนต้นทุนไปยังรุ่นถัดไปอย่างยืดเยื้อ
เสียงและเรื่องเล่าจากสนามจริง (สรุปจากคลิป)
• ครอบครัวรุ่น 80 ในเมืองใหญ่หลายบ้าน “มีทรัพย์บนกระดาษ แต่เงินสดตึง” ค่าผ่อนไม่ลด รายได้เสริมแผ่ว
• บัณฑิตรุ่น 90–2000 หลายคน “เรียนต่อเพื่อเลื่อนหางาน” สุดท้ายก็ยังกลับมาเจอการแข่งขันเดิม
• ผู้ทำงานแพลตฟอร์ม (ไรเดอร์/คนขับ) รายได้จริงลดจากอัลกอริทึม–ค่าธรรมเนียม ขณะที่สวัสดิการบางลง
สรุปเชิงเปรียบเทียบ
• ถ้าวัด “ความฝันแตก” ชัดสุด: รุ่น 90 เพราะถูกสัญญาแล้วเห็นพังต่อหน้า
• ถ้าวัด “ไร้หวังตั้งต้น”: รุ่น 2000 เพราะเค้กไม่โตตั้งแต่เริ่ม
• รุ่น 80 ไม่แย่สุด แต่เป็นบทเปิดของละครขม—ได้ลิ้มหวานก่อน รับเจ็บก่อน
ทางออก (จากกรอบคิดในคลิป)
ต้องแก้ “ที่ราก” — ปฏิรูปเชิงสถาบัน เปิดพื้นที่สาธารณะ ปรับระบบการคลัง–ที่ดิน ลดพึ่งพาอสังหาฯ ยกระดับการแข่งขันเป็นธรรม และทำให้การศึกษาเชื่อมตลาดจริง หากไม่ทำ ประเทศจะเดินต่อด้วยการ “เบียดอนาคตของคนหนุ่มสาว” ซึ่งไม่มีชาติใดรุ่งเรืองได้ยั่งยืน
แหล่งที่มา: Vexilla เฉา สือ อู๋ ซั่ว
https://youtu.be/9wx2fKz9mHA?si=sISTGKGI6HYwOoSa
#คนหนุ่มสาวจีน
#เศรษฐกิจจีน
#ปันผลมืด
#รุ่น80รุ่น90รุ่น2000
#เน่ยจฺวี่ยน
#อสังหาฯจีน
https://www.facebook.com/permalink.php?story_fbid=122130272258955990&id=61578679706188
·
คนหนุ่มสาวจีนติด “ปันผลมืด”: จากยุคเติบโตเร็วสู่ยุคหดตัว โครงสร้างกดทับข้ามรุ่นกำลังทำงาน
จีนกำลังเปลี่ยนผ่านจากยุค “ปันผลการเติบโต” ไปสู่ “ปันผลมืด” — เมื่อเศรษฐกิจชะลอ หนี้บวม ประชากรวัยแรงงานหาย และความเชื่อมั่นถดถอย คนรุ่นใหม่ไม่ได้แค่พลาดผลประโยชน์จากยุคทอง แต่ยังถูกบังคับให้ “จ่ายคืน” ความรุ่งเรืองที่รุ่นก่อนหน้าใช้ล่วงหน้าไปแล้ว รายงานคลิปวิเคราะห์ชิ้นนี้ชี้ว่า คนที่เกิดยุค รุ่น 80, รุ่น 90 และรุ่น 2000 กำลังยืนคนละ “รอยแยกชะตากรรม” บนเส้นโค้งเศรษฐกิจจีนที่หักหัวลง
3 ยุคใหญ่ของเศรษฐกิจจีน และรอยแยกของ 3 รุ่น
• 1978–2008 ยุคทองปฏิรูป–เปิดประเทศ: เมืองโต โซ่อุปทานครบ อสังหาฯ–โครงสร้างพื้นฐานบูม “บันไดเลื่อนทั้งประเทศ” เปิดกว้าง
• 2008–2020 โลกาภิวัตน์ถอย ระบบภายในเริ่มล้า หนี้ท้องถิ่นพอก กำลังการผลิตไหลออก
• หลัง 2020 เข้าสู่วงจรเงินฝืด–ว่างงานเชิงโครงสร้างยืดเยื้อ อุปสงค์ใหม่หาย แรงกดด้านนโยบาย–เทคโนโลยีถี่ขึ้น
รุ่น 80 ทัน “หาง” ของปันผลเปิดประเทศ เข้าสังคมช่วงต้นทศวรรษ 2000 ได้อานิสงส์อสังหาฯ และการขยายมหาวิทยาลัยระยะแรก แต่ถูก “ล็อก” ด้วยสองช็อก: วิกฤตปี 2008 และการพึ่งอสังหาฯ หนัก ทำให้หลายคนกลายเป็น “ทาสบ้าน–จำนอง”
รุ่น 90 เข้าทำงานตอนปันผลโลกถดถอย ระบบล้า การศึกษาขยายเร็วทำให้ “เงินเฟ้อปริญญา” แข่งขันงานดุ (“เน่ยจฺวี่ยน”) เอกชน–เทคโนโลยีปรับลด คนจำนวนมากกลายเป็น “ปริญญาชนรายได้น้อย”
รุ่น 2000 เริ่มต้นในยุค “เค้กไม่โต—บางครั้งหด” อัตราว่างงานวัย 16–24 สูง โอกาสงานน้อย–ไม่มั่นคง เจอวงจร “สูงไปไม่ถึง ต่ำไปไม่เอา” เลือกงานยืดหยุ่นหรือ “นอนราบ” มากขึ้น ความรู้สึกหลักคือ “ทางข้างหน้าถูกล็อก”
ใจความสำคัญ: โอกาสของแต่ละรุ่นไม่ได้มาจาก “ขยันส่วนตัว” อย่างเดียว แต่คือ “เส้นโค้งโอกาส” ที่สถาบันและโครงสร้างเศรษฐกิจจัดสรร
กลไกดูดซับความมั่งคั่งข้ามรุ่น: อสังหาฯ–หนี้–การศึกษา
• อสังหาฯ เป็นคันโยกวรรณะ: รุ่น 80 ซื้อบ้านได้ตอนราคายังต่ำ ก่อนพุ่งแรง เกิด “ความมั่งคั่งกระดาษ” ที่บังปัญหาลึก เมื่อรอบถัดมา รุ่น 90 ต้อง “กัดฟัน”ซื้อราคาแพง กลายเป็น “ผู้รับไม้ต่อรอบสุดท้าย” พอตลาดอ่อน ทรัพย์สินหด แต่ความเสี่ยงหนี้สาธารณะ–ธนาคารกลับให้ “ทั้งสังคม” ช่วยอุ้ม
• หนี้ครัวเรือน–สินเชื่อบริโภค: รุ่น 90 เข้าถึงเครดิตง่าย หนี้บัตร–ผ่อนชิ้นใหญ่พุ่ง สะท้อนความเครียด ไม่ใช่ความมั่งคั่ง
• เงินเฟ้อการศึกษา: มหาวิทยาลัยขยายไว บัณฑิตล้น คุณค่าปริญญาเจือจาง ไม่ตรงทักษะตลาด บัณฑิตใหม่แข่งขันสอบข้าราชการทุบสถิติ แต่ตำแหน่งมั่นคงน้อยลง
ภูมิทัศน์สังคม: ความกังวลเป็นฐาน และ “การเมืองของความหมดหวัง”
• รุ่น 90 เติบโตกับ “ความกังวลถาวร” ถูกสอนสูตรสำเร็จแต่เจอสนามจริงที่เปลี่ยนไป
• รุ่น 2000 โตในสังคมดิจิทัล ควบคุมคำพูดเข้ม พื้นที่ถกเถียงสาธารณะหด การมีส่วนร่วมทางสังคมต่ำ เมื่อชนความจริงเจ็บปวด บางส่วนเลือก “ไหลออก” (หาที่ไปต่างประเทศ) หรือ “นอนราบ” ลดความต้องการพื้นฐานเพื่ออยู่รอด
ทำไมไม่ใช่ “ใครโชคร้ายสุด” แต่คือ “ระบบล็อกหลายชั้น”
ปัญหาไม่ได้อยู่ที่รุ่นไหน “ไม่สู้” แต่อยู่ที่ ระบบที่ใช้คนหนุ่มสาวเป็นเชื้อเพลิง:
• การคลังท้องถิ่นพึ่งขายที่ดิน
• ธนาคาร–ผู้พัฒนาได้อานิสงส์จำนอง
• สถาบันการศึกษาเป็นอุตสาหกรรมบริการขนาดใหญ่
เมื่อรอบเติบโตใหม่ไม่มี ก็เร้าให้ “กู้–ซื้อ–ลงทุน” ต่อ โครงสร้างจึงกดทับและโอนต้นทุนไปยังรุ่นถัดไปอย่างยืดเยื้อ
เสียงและเรื่องเล่าจากสนามจริง (สรุปจากคลิป)
• ครอบครัวรุ่น 80 ในเมืองใหญ่หลายบ้าน “มีทรัพย์บนกระดาษ แต่เงินสดตึง” ค่าผ่อนไม่ลด รายได้เสริมแผ่ว
• บัณฑิตรุ่น 90–2000 หลายคน “เรียนต่อเพื่อเลื่อนหางาน” สุดท้ายก็ยังกลับมาเจอการแข่งขันเดิม
• ผู้ทำงานแพลตฟอร์ม (ไรเดอร์/คนขับ) รายได้จริงลดจากอัลกอริทึม–ค่าธรรมเนียม ขณะที่สวัสดิการบางลง
สรุปเชิงเปรียบเทียบ
• ถ้าวัด “ความฝันแตก” ชัดสุด: รุ่น 90 เพราะถูกสัญญาแล้วเห็นพังต่อหน้า
• ถ้าวัด “ไร้หวังตั้งต้น”: รุ่น 2000 เพราะเค้กไม่โตตั้งแต่เริ่ม
• รุ่น 80 ไม่แย่สุด แต่เป็นบทเปิดของละครขม—ได้ลิ้มหวานก่อน รับเจ็บก่อน
ทางออก (จากกรอบคิดในคลิป)
ต้องแก้ “ที่ราก” — ปฏิรูปเชิงสถาบัน เปิดพื้นที่สาธารณะ ปรับระบบการคลัง–ที่ดิน ลดพึ่งพาอสังหาฯ ยกระดับการแข่งขันเป็นธรรม และทำให้การศึกษาเชื่อมตลาดจริง หากไม่ทำ ประเทศจะเดินต่อด้วยการ “เบียดอนาคตของคนหนุ่มสาว” ซึ่งไม่มีชาติใดรุ่งเรืองได้ยั่งยืน
แหล่งที่มา: Vexilla เฉา สือ อู๋ ซั่ว
https://youtu.be/9wx2fKz9mHA?si=sISTGKGI6HYwOoSa
#คนหนุ่มสาวจีน
#เศรษฐกิจจีน
#ปันผลมืด
#รุ่น80รุ่น90รุ่น2000
#เน่ยจฺวี่ยน
#อสังหาฯจีน
https://www.facebook.com/permalink.php?story_fbid=122130272258955990&id=61578679706188
