.jpg)
https://www.facebook.com/pravit.rojanaphruk.5/posts/4287746071453211
Pravit Rojanaphruk
11 hours ago
·
(English below)
รัฐไทยมิใช่พระเอกเสมอไป!
เมื่อวานพอกองทัพไทยโพสต์ ‘ทวงบุญคุณ’ เรื่องเปิดค่ายให้ชาวกัมพูชากว่า 160,000 คนลี้ภัยเขมรแดง ชาวกัมพูชาในไทยเมื่อสามสิบกว่าปีที่แล้ว ชาวกัมพูชาจำนวนหนึ่งใน X จึงโพสต์โต้ บอกให้คนไทยระลึกถึงเรื่องที่พวกเขาเรียกว่า "เหตุการณ์สังงหารหมู่พนมดงรัก" ด้วย ซึ่งชาวเขมรเรียกว่า "Dangrek genocide"
นี่เป็นอีกหนึ่งด้านมืดของรัฐไทย ทน่าอับอาย และคนไทยยุคปัจจุบัน โดยเฉพาะคนรุ่นใหม่ รู้น้อยกว่ากรณี ฆ่ายัด #ถ้งแดง เหตุการ์สังหารหมู่ 6 ตุลา เหตุการณ์ พฤษาคม 2535 หรือกรือเซะ ตากใบ
เหตุการณ์ที่ผมขอเรียกว่า "เหตุการการเสียชีวิตหมู่ที่เทือกเขาพนมดงรัก" ซึ่งน่าจะตรงและถูกต้องกว่า ว่าเป็นอย่างไร เรามาฟังเจมิไน (ที่ปรดิษฐ์จากประเทศที่ขาย F-16 ให้ไทย) สรุปกันข้างล่างนี้เลย:
—
คำว่า "Dangrek genocide" (การฆ่าล้างเผ่าพันธุ์ดงรัก) นั้นเป็นชื่อเรียกเหตุการณ์หนึ่งที่เกิดขึ้นในช่วงหลังการล่มสลายของระบอบเขมรแดงในปี พ.ศ. 2522 (ค.ศ. 1979) เหตุการณ์นี้เป็นส่วนหนึ่งของวิกฤตการณ์ผู้ลี้ภัยชาวกัมพูชา ซึ่งมีรายละเอียดดังนี้
ความเป็นมาของเหตุการณ์
หลังจากการที่กองทัพเวียดนามบุกเข้ากัมพูชาและโค่นล้มระบอบเขมรแดงของ พล พต ในช่วงต้นปี 2522 ทำให้มีชาวกัมพูชาจำนวนมากที่ทั้งเป็นพลเรือนและทหารเขมรแดงที่หนีตายจากสงคราม ได้พากันหลบหนีมายังชายแดนไทย-กัมพูชา ตามแนว ทิวเขาพนมดงรัก เพื่อขอความช่วยเหลือและที่พักพิง
การผลักดันผู้ลี้ภัย
ในช่วงเดือนมิถุนายน พ.ศ. 2522 ทางการไทยได้ตัดสินใจผลักดันผู้ลี้ภัยชาวกัมพูชาประมาณ 42,000 คนที่เข้ามาในพื้นที่บริเวณเขาพระวิหารกลับเข้าไปในกัมพูชา โดยอ้างเหตุผลด้านความมั่นคงและปัญหาการจัดการผู้ลี้ภัยจำนวนมหาศาล แต่การผลักดันนี้ทำในลักษณะที่ถูกมองว่าโหดร้าย เนื่องจากผู้ลี้ภัยถูกบังคับให้เดินกลับไปในเส้นทางที่เต็มไปด้วยกับระเบิดที่เขมรแดงวางไว้ก่อนหน้านี้ เพื่อขัดขวางการรุกคืบของทหารเวียดนาม
เหตุการณ์นี้ส่งผลให้มีผู้เสียชีวิตและบาดเจ็บจำนวนมากจากการเหยียบกับระเบิด การอดอยาก และการถูกผลักดันอย่างรุนแรง ซึ่งเหตุการณ์นี้เองที่ถูกเรียกว่า "Dangrek genocide" หรือ "Preah Vihear pushback" และได้รับการประณามอย่างกว้างขวางจากนานาชาติในฐานะการละเมิดสิทธิมนุษยชน
ผลกระทบและความทรงจำ
เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นได้สร้างรอยบาดหมางและความขัดแย้งระหว่างไทยกับกัมพูชาในเรื่องการจัดการผู้ลี้ภัยและพรมแดนอย่างต่อเนื่อง โดยเฉพาะในความทรงจำของชาวกัมพูชาบางส่วน ซึ่งเหตุการณ์นี้ได้กลายเป็นส่วนหนึ่งของความรู้สึกต่อต้านไทย (anti-Siamese sentiment) และถูกนำไปกล่าวอ้างถึงในความขัดแย้งในยุคต่อมา
สรุปแล้ว "Dangrek genocide" คือเหตุการณ์ที่ทางการไทยผลักดันผู้ลี้ภัยชาวกัมพูชาจำนวนมากกลับสู่พื้นที่อันตรายตามแนวชายแดนพนมดงรัก ซึ่งเป็นเหตุให้มีผู้เสียชีวิตและบาดเจ็บจำนวนมาก ถือเป็นเหตุการณ์สะเทือนขวัญที่เกิดขึ้นในช่วงวิกฤตการณ์ผู้ลี้ภัยในอินโดจีน
—
ผมหวังว่าเราจะเรียนรู้และจดจำ เพื่อมิให้รัฐไทยปฎิบัติกับเพื่อนบ้านแบบนี้อีก
ปล. หลังจากผมโพสต์ไปได้ไม่นาน พี่ จำลอง บุญสอง อดีตหัวหน้าช่างภาพ นสพ. The Nation ที่ผมรู้จักและเคารพนับถือ โพสต์บอกว่าอยู่ในเหตุการณ์นั้น ผมจึงขอให้พี่แกโพสต์เล่า และนี่คือความทรงจำของพี่จำลอง ต่อเหตุการณ์ประวัติศาสตร์ที่นักเรียนไทยไม่ได้เรียนครับ:
---
ขอเล่าในฐานะที่เป็นผู้สื่อข่าวที่อยู่ในสถานการณ์ในขณะนั้นดังนี้ครับ
ช่วงที่เขมรแตกเข้ามา ช่วงนั้นยังไม่มีหน่วยงานใดหรือองค์กรระหว่างประเทศใดมาให้ความช่วยเหลือบรรดาผู้อพยพเลย ทั้งองค์กรท้องถิ่น ชาวบ้านรวมทั้งรัฐบาลไทยก็รับภาระไม่ไหว เพราะผู้คนอพยพหนีการกวาดล้างของกองกำลัง
เวียตนามมาจนล้นชายแดน ตลอดแนวก็คงเป็นล้านคน หนักสุดก็คงแถวหนองเสม็ด หนองจาน ตาพระยา ทับพริกและบ่อไร่ เพราะเป็นที่อพยพมาง่าย
พวกเขาไม่มีอะไรจะกิน แถมเป็นโรคไข้มาลาเรียกันงอมแงม ขนาดเดินๆยังล้มลงตาย
รัฐบาลพล.อเปรมโดยมีพล.อ,อสิทธิ เศวตศิลา เป็นรมว.ต่างประเทศ เรียกร้องไปยังสหประชาชาติเพื่อให้เข้ามาดูแลผู้คนนับล้านคนที่หนีตายเหล่านั้น แต่สหประชาชาติก็อืดอาดทั้งๆที่ผู้อพยพก็ทุกข์แสนสาหัส คนไทยเอาข้าวไปให้เท่าไหร่ก็ไม่พอ
ท้ายสุดรัฐบาลไทยก็ต้องใช้วิธีการประชดด้วยการผลักดันผู้อพยพกลับที่ช่องตาเฒ่า ใกล้เขาพระวิหาร
บางคนก็ได้กลับมาที่อพยพหนองจาน-หนองเสม็ดและอื่นๆ บางคนก็ไม่ได้กลับเพราะเจอกับระเบิด
พอสหประชาชาติเห็นไทยเอาจริงนั่นแหละ สหประชาชาติจึงยื่นมือเข้ามาช่วยเหลือตั้งแคมป์ตามที่ต่างๆ
ถ้าไม่มีการผลักดันในช่วงนั้น เขมรก็ต้องเข้ามาปล้นจี้และสร้างปัญหาให้ชายแดนไทยอยู่ดี เพราะพวกเขาไม่มีจะกิน ข้าวของอะไรก็ขโมย ก็ลัก ก็ปล้นเพื่อยังชีวิต
ทางรัฐบาลไทย ทหารไทย ป้องกันไม่ไหวหรอก เพราะปริมาณผู้อพยพมากมายเหลือเกิน
การผลักดันดูเหมือนจะโหดร้ายต่อผู้อพยพ แต่กลับกลายเป็นผลดีที่ทำให้สหประชาชาติหันกลับมาใส่ใจกับผู้อพยพและตั้งแคมป์ สนับสนุนทางการเงินให้เต็มที่
หนังสือพิมพ์ภาษาอังกฤษอย่างบางกอกโพสต์และเดอะเนชั่นช่วยให้คนต่างประเทศใส่ใจกับปัญหานี้มาก สถานทูตตะวันตกที่อยู่ในไทยก็ช่วยเต็มที่
ขอพี่น้องชาวกัมพูชาอย่าตำหนิรัฐบาลไทยในเวลานั้นที่ใช้แท็คติคนี้เลยนะครับ รัฐบาลไทยทำเพราะจำเป็นและช่วยให้สหประชาชาติเข้ามาช่วยเหลือพี่น้องกัมพูชาจริงๆ
โดยส่วนตัวที่ผูกพันกับสงครามในกัมพูชามา มีความรักและความผูกพันกับพี่น้องกัมพูชามาตลอด รู้ดีว่าพี่น้องชาวกัมพูชาทุกข์ยากอย่างไร สมัยเขมรแดงภายใต้เหมาเจ๋อตงชาวกัมพูชาทุกข์ยากอย่างไร
การเริ่มต้นจากศูนย์มาถึงวันนี้ได้ก็ดีใจด้วยแล้ว พี่น้องกัมพูชากับพี่น้องไทยก็มีเลือดสีแดงสีเดียวกัน เจ็บปวดเหมือนๆกัน
ประชาชนกัมพูชาทุกข์ยากมาจากสงครามฝรั่งเศส สงครามกับอเมริกา สงครามกับคอมมิวนิสต์ สงครามเขมรสามฝ่าย สงครามกับไทย มันทุกข์มันยากเกินพอแล้ว
เหตุการณ์ต่างๆที่เกิดขึ้นผมรู้และเข้าใจ
ยุติสงครามกันก่อน ก่อนที่มหาอำนาจจะเอาเราเป็นปัจจัยในการสู้กันบนดินแดนของเราทั้งสอง
นั่นจะทำให้เราสูญเสียมากกว่าทุกสงครามที่ผ่านมาเสียอีก
----
#ป #ไทย #ไทยกัมพูชา
The Thai state isn't always the protagonist.
Yesterday, after the Thai army posted a 'debt of gratitude' message and photos about opening up camps for over 160,000 Cambodian refugees fleeing the Khmer Rouge three decades ago, some Cambodians on X responded. They told Thais to remember what they called “the Dangrek genocide”.
This is another dark and shameful chapter in the history of the Thai statet. Many Thais today, especially the younger generation do not know about it, or know much less about this than about the tragic events of the so-called'red barrels killings Thai communists, the October 6, 1976, massacre, the May 1992 bloody crackdown of pro-emocracy deminstrators, or the Krue Seh and Tak Bai incidents in Narathiwaf and Pattani provinces.
.
So what is the “Dangrek massacre”? Let's hear Gemini's summary below:
The term 'Dangrek genocide' refers to a tragic event that occurred after the fall of the Khmer Rouge regime in 1979. This event was part of the wider Cambodian refugee crisis, and here are the details:
The Background
After the Vietnamese army invaded Cambodia and toppled Pol Pot's Khmer Rouge regime in early 1979, a large number of Cambodians—both civilians and Khmer Rouge soldiers—fled the war. They sought refuge and shelter along the Thai-Cambodian border, near the Dangrek Mountains.
The Forced Repatriation
In June 1979, Thai authorities decided to push back approximately 42,000 Cambodian refugees who had entered the area near Preah Vihear Temple. The Thai government cited security concerns and the difficulty of managing such a large number of refugees. However, the pushback was seen as cruel because the refugees were forced to walk back through a route filled with landmines that the Khmer Rouge had planted earlier to block the Vietnamese army's advance.
This event resulted in a large number of deaths and injuries from stepping on landmines, starvation, and the brutal nature of the forced pushback. This is the event that came to be known as the 'Dangrek genocide' or the 'Preah Vihear pushback,' and it was widely condemned by the international community as a human rights violation.
Consequences and Memory
The incident created lasting resentment and conflict between Thailand and Cambodia over refugee management and border issues. It remains a painful memory for some Cambodians and has become part of the anti-Siamese sentiment, often cited during later conflicts.
In summary, the 'Dangrek genocide' was an event where Thai authorities pushed a large number of Cambodian refugees back into a dangerous area along the Dangrek Mountains. This led to many deaths and injuries and is considered a horrific event from the Indochina refugee crisis."
—
Lest we forget!
---
Note, after I posted this status, Mr Chamlong Boonsomg, a retired but very well respected news photographer and former chief photographer at The Nation newspaper in Bangkok told me he was there.
This is his recollections, translated from Thai language:
---
As a journalist who was on the scene at the time, this is what I saw:
When the Cambodians started pouring in, no organizations or international agencies were providing assistance to the refugees. Local organizations, villagers, and even the Thai government couldn't handle the burden. People were fleeing the Vietnamese forces' sweep, and they overflowed the border, with millions along the entire length. The situation was worst in areas like Nong Samet, Nong Chan, Ta Phraya, Thap Phrik, and Borai because they were easy places for refugees to reach.
They had nothing to eat and were suffering from severe malaria. People were literally collapsing and dying while walking.
The government of General Prem Tinsulanonda, with General Siddhi Savetsila as the Minister of Foreign Affairs, appealed to the United Nations to help manage the millions of people who were fleeing for their lives. However, the UN was slow to act, despite the refugees' extreme suffering. No matter how much rice the Thai people provided, it was never enough.
Finally, the Thai government resorted to a drastic measure: they pushed the refugees back across the border at Chong Ta Thao, near Preah Vihear temple, as a way to show their seriousness. Some were able to return to camps like Nong Chan and Nong Samet, but others never made it back because they encountered landmines. It was only when the UN saw that Thailand was serious that they finally stepped in to help, setting up camps in various locations.
If Thailand hadn't pushed them back at that time, the Cambodians would have continued to raid and create problems along the Thai border anyway, because they had nothing to eat. They would have stolen, looted, and robbed to survive. The Thai government and military simply couldn't have defended against such a massive number of refugees.
The pushback seemed brutal to the refugees, but it ultimately had a positive effect. It forced the United Nations to pay attention to the crisis, set up camps, and provide full financial support. English-language newspapers like the Bangkok Post and The Nation also helped raise international awareness, and Western embassies in Thailand provided full support.
To my Cambodian brothers and sisters, please do not blame the Thai government of that time for using this tactic. The Thai government did what was necessary, and it genuinely helped the UN step in to assist our Cambodian brothers and sisters.
I have a personal connection to the Cambodian war and have always felt love and affection for the Cambodian people. I know how much they have suffered, especially during the Khmer Rouge era under Mao Zedong's influence. I am so glad to see you start from nothing and get to where you are today. Cambodian and Thai people share the same red blood; we feel the same pain.
The Cambodian people have suffered enough from the French war, the American war, the war with the communists, the war between the three Khmer factions, and the war with Thailand. It's more than enough. I understand everything that has happened.
Let's end the war before the superpowers use our lands as a proxy battlefield. That would cause us to lose even more than we have in all the wars before.
#Thailand #Cambodia #ThailandCambodia
