.jpg)
way magazine
15h
จากฮอลลีวูดถึงชนพื้นเมืองอเมริกัน
คำขอโทษที่เดินทางล่าช้าครึ่งศตวรรษ
หลังจาก 50 ปีผ่านไป ในที่สุด The Academy ได้ออกมาแสดงการขอโทษต่อ Sacheen Littlefeather หลังจากที่เธอถูกผู้คนโห่ไล่บนเวทีออสการ์ และเกือบจะถูกทำร้ายร่างกายโดยนักแสดงรุ่นใหญ่ จอห์น เวย์น (John Wayne) ที่กำลังมึนเมา
เธอปรากฏตัวในรายการมอบรางวัล Academy Award แห่งปี 1973 เพื่อปฏิเสธรางวัลออสการ์ที่นักแสดง มาร์ลอน แบรนโด (Marlon Brando) ได้รับพิจารณาเป็นผู้ชนะรางวัลนักแสดงนำชายยอดเยี่ยมจากภาพยนตร์ The Godfather ซึ่งเป็นการถ่ายทอดสดทางทีวี
แบรนโดปฏิเสธรางวัลนั้น เขาอ้างว่าเนื่องจากอุตสาหกรรมภาพยนตร์ของสหรัฐอเมริกานำเสนอเรื่องของชนพื้นเมืองอเมริกันอินเดียนอย่างไม่ถูกต้อง แล้วส่งลิตเติลเฟเธอร์ซึ่งเป็นทั้งนักเคลื่อนไหวและนักแสดงสาวชาวอินเดียนเผ่าอะแพชีมาแทนตัวเขา นอกจากนั้นลิตเติลเฟเธอร์ก็ยังถูกข่มขู่โดยผู้จัดการเวทีก่อนเธอขึ้นอ่านคำปราศรัยตามร่างแถลงของแบรนโดว่า เธอมีเวลาเพียง 1 นาทีเท่านั้น ถ้าหากเกินเลยไปเขาจะส่งคนไปกระชากตัวเธอลงมาแน่นอน
The Academy ระบุว่า ลิตเติลเฟเธอร์ได้รับความทุกข์ทนต่อการล่วงละเมิดที่ ‘ไม่สมควรและไม่ยุติธรรม’ หลังจากที่เธอประกาศคำแถลงได้เพียงสั้นๆ
“ฉันรู้สึกทึ่งสุดขีด ฉันไม่เคยคิดว่าจะมีชีวิตอยู่จนถึงวันที่ฉันจะได้ยินเรื่องนี้ และประสบเข้ากับสิ่งนี้” ลิตเติลเฟเธอร์ วัย 75 ในปัจจุบัน บอกกับ Hollywood Reporter “ตอนที่ฉันขึ้นไปยังโพเดียมเมื่อปี 1973 นั้น ฉันยืนอยู่ที่นั่นเพียงลำพังคนเดียว”
ลิตเติลเฟเธอร์ ขณะวัย 26 ปี ถูกวงการบันเทิงล้อเลียนและรังเกียจ หลังจากที่เธอกล่าวสุนทรพจน์ในงานประกาศรางวัล เธอถูกดูหมิ่นจากคนทั้งในและนอกวงการ บ้างก็ว่าเธอเป็นอินเดียนปลอม หนังสือพิมพ์บางฉบับถึงขนาดออกถ้อยคำซุบซิบอันเป็นเท็จว่าเธอเป็นนางบำเรอของแบรนโด
คำประกาศของเธอคือคำปราศรัยทางการเมืองครั้งแรกในพิธีถ่ายทอดสดออสการ์ทางโทรทัศน์ ซึ่งเป็นจุดเริ่มต้นและเป็นเหมือนธรรมเนียมปฏิบัติที่ยังคงดำเนินต่อมาจนถึงทุกวันนี้
ในเหตุการณ์นั้น ลิตเติลเฟเธอร์กล่าวแนะนำตัวเองในนามของแบรนโด ผู้ที่ได้เขียน ‘สุนทรพจน์ที่ยาวมาก’ เธอบอกผู้ชมสั้นๆ ว่า “เขาเสียใจมากที่ไม่สามารถรับรางวัลนี้ได้”
แต่ต่อมาหลังจากนั้นเธอก็ได้อ่านสุนทรพจน์ทั้งหมดที่ด้านหลังเวทีออสการ์ต่อหน้านักข่าวจำนวนมาก
อนึ่ง งานมอบรางวัลออสการ์ปี 1973 จัดขึ้นขณะมีเหตุการณ์ผู้สืบเชื้อสายชนพื้นเมืองจำนวนหนึ่งระดมเข้ายึดครองสำนักงานชนเผ่าที่ วูนเด็ด นี มีการยิงต่อสู้กัน มีผู้เสียชีวิต อันเป็นผลจากความไม่พอใจในการปฏิบัติของทางการต่อชนพื้นเมืองหลายประการ
ผู้แปลหนังสือ ‘ฝังหัวใจข้าไว้ที่วูนเด็ดนี’ (Bury My Heart at Wounded Knee) ได้เล่าเรื่องนี้และเหตุการณ์บนเวทีออสการ์ดังกล่าวไว้บ้างเล็กน้อยในภาคผนวกของหนังสือ ในบท ‘หลังจากวูนเด็ดนี’ ในการพิมพ์ครั้งที่ 2 เมื่อปี 2555
text: ไพรัช แสนสวัสดิ์
---
สั่งซื้อหนังสือได้ที่ https://wayofbook.org/product/wounded-knee/
Marlon Brando's Oscar® win for "The Godfather"
Sacheen Littlefeather refuses to accept the Best Actor Oscar® on behalf of Marlon Brando for his performance in "The Godfather" at the 45th annual Academy Awards® in 1973. Liv Ullmann and Roger Moore presented the award.
Sacheen Littlefeather reads the Oscar's speech for Marlon Brando she wasn't allowed to give
At the 1973 Academy Awards, Native American actress stepped in to turn down the Oscar for Marlon Brando. She only had 60 seconds and was not able to read her entire speech. Until this day on Native Trailblazers radio. FULL TRANSCRIPT HERE:
"For 200 years we have said to the Indian people who are fighting for their land, their life, their families and their right to be free: ''Lay down your arms, my friends, and then we will remain together. Only if you lay down your arms, my friends, can we then talk of peace and come to an agreement which will be good for you.''
When they laid down their arms, we murdered them. We lied to them. We cheated them out of their lands. We starved them into signing fraudulent agreements that we called treaties which we never kept. We turned them into beggars on a continent that gave life for as long as life can remember. And by any interpretation of history, however twisted, we did not do right. We were not lawful nor were we just in what we did. For them, we do not have to restore these people, we do not have to live up to some agreements, because it is given to us by virtue of our power to attack the rights of others, to take their property, to take their lives when they are trying to defend their land and liberty, and to make their virtues a crime and our own vices virtues.
But there is one thing which is beyond the reach of this perversity and that is the tremendous verdict of history. And history will surely judge us. But do we care? What kind of moral schizophrenia is it that allows us to shout at the top of our national voice for all the world to hear that we live up to our commitment when every page of history and when all the thirsty, starving, humiliating days and nights of the last 100 years in the lives of the American Indian contradict that voice?
It would seem that the respect for principle and the love of one's neighbor have become dysfunctional in this country of ours, and that all we have done, all that we have succeeded in accomplishing with our power is simply annihilating the hopes of the newborn countries in this world, as well as friends and enemies alike, that we're not humane, and that we do not live up to our agreements.
Perhaps at this moment you are saying to yourself what the hell has all this got to do with the Academy Awards? Why is this woman standing up here, ruining our evening, invading our lives with things that don't concern us, and that we don't care about? Wasting our time and money and intruding in our homes.
I think the answer to those unspoken questions is that the motion picture community has been as responsible as any for degrading the Indian and making a mockery of his character, describing his as savage, hostile and evil. It's hard enough for children to grow up in this world. When Indian children watch television, and they watch films, and when they see their race depicted as they are in films, their minds become injured in ways we can never know.
Recently there have been a few faltering steps to correct this situation, but too faltering and too few, so I, as a member in this profession, do not feel that I can as a citizen of the United States accept an award here tonight. I think awards in this country at this time are inappropriate to be received or given until the condition of the American Indian is drastically altered. If we are not our brother's keeper, at least let us not be his executioner.
I would have been here tonight to speak to you directly, but I felt that perhaps I could be of better use if I went to Wounded Knee to help forestall in whatever way I can the establishment of a peace which would be dishonorable as long as the rivers shall run and the grass shall grow.
I would hope that those who are listening would not look upon this as a rude intrusion, but as an earnest effort to focus attention on an issue that might very well determine whether or not this country has the right to say from this point forward we believe in the inalienable rights of all people to remain free and independent on lands that have supported their life beyond living memory.
(Thank you for your kindness and your courtesy to Miss Littlefeather.) Thank you and good night.
