อดีตส.ว. เตือนสติพวกเล่นปาหี่ชายแดน แทนที่จะป้องชาติด้วยปัญญา งงทำไมหน่วยงานรัฐ ได้แต่ยืนดู
13 ตุลาคม 2568
มติชนออนไลน์
เมื่อวันที่ 13 ตุลาคม 2568 สิงห์ชัย ทุ่งทอง อดีตสมาชิกวุฒิสภาจังหวัดอุทัยธานี เผยแพร่ข้อเขียน เรื่อง “ปาหี่ชายแดน” รัฐไร้ระบบ กับคนหิวแสง แสดงความคิดเห็นถึงในพื้นที่บ้านหนองจาน บ้านหนองหญ้าแก้ว จ.สระแก้ว ว่า
ชายแดนไทยในยามนี้ ไม่ได้มีแต่รั้วลวดหนาม หากแต่เต็มไปด้วย “รั้วอวิชชา” ของผู้คนที่หิวแสง และระบบราชการที่หิวอำนาจ แต่ขาดสมอง
เราเห็นภาพ “ชาติไทย” ถูกแปรสภาพจากรัฐที่มีอารยธรรม เป็นสนามปาหี่ของนักการเมืองมือสมัครเล่น คนที่ไม่เข้าใจเลยว่า “เรื่องชายแดน” ไม่ใช่เรื่องอารมณ์ หากแต่คือ “ความมั่นคงแห่งรัฐ” และ “ศักดิ์ศรีระหว่างประเทศ”
ทุกวันนี้ สื่อบางสำนักกับกลุ่มหิวแสงบางก๊ก กำลังแข่งกัน “ขายชาติในราคาแบกะดิน”
เปิดไมค์ด่ากันข้ามรั้ว
เอาคลิปบ้าบอลงไลฟ์
อ้างรักชาติ
แต่ไม่รู้แม้แต่โครงสร้างอำนาจในภูมิภาคว่า “ใครเล่นอยู่เบื้องหลัง”
รักชาติไม่ใช่เรื่องตะโกน
แต่คือการรู้เท่าทัน
และปกป้องผลประโยชน์ของชาติด้วยปัญญา ไม่ใช่ด้วยโซเชียล
ที่น่าขมขื่นกว่านั้น หน่วยงานรัฐที่กินภาษีประชาชนเป็นพันล้าน กลับทำได้เพียง “ยืนดู” เหมือนคนถือแฟ้มอยู่ชายแดน มองพวกหิวแสงวิ่งวุ่นถ่ายคลิปอย่างเงียบงัน เหมือนกลัวว่าหากออกหน้า จะโดนการเมืองเหยียบ “ตีน”
ระบบราชการไทยที่บริหารเรื่องความมั่นคงชายแดนในวันนี้ ดูเหมือน “ใหญ่แต่ไร้ระบบ และขาดการจัดการ”
มีตำแหน่งแต่ไร้น้ำยา
มีเครื่องแบบแต่ไร้เกียรติ
ความขัดแย้งที่ชายแดนไม่ได้เริ่มจาก “ทหารรบ” แต่มันเริ่มจาก “ระบบบริหารและข้าราชการนิ่ง” ที่ไม่รู้ว่าหน้าที่ของตนคือ “การรักษาศักดิ์ศรีของประเทศ” ไม่ใช่ “รักษาเก้าอี้”
เมื่อไม่มีคนกล้ากำกับ
เมื่อไม่มีระบบที่ชัด
ชายแดนไทยจึงกลายเป็น “ชายแดนของข่าวลือ”
เต็มไปด้วย “นักรบคีย์บอร์ด” ที่สร้างความแตกแยกมากกว่าความเข้าใจ
โลกทั้งโลกกำลังมองเรา
แต่เรากลับทำตัวเหมือนประเทศด้อยพัฒนา ที่ให้ความขัดแย้งเป็นไวรัล
แทนที่จะให้ “วุฒิภาวะของรัฐ” เป็นคำตอบ
และนั่นคือความน่าอับอายที่สุดของ “รัฐที่ไร้การบริหารจัดการ”
บ้านเมืองที่คนหิวแสงดังได้ง่าย
แต่คนมีสมองพูดได้ยาก
บ้านเมืองนั้น จะไม่เจริญ
เพราะรั้วที่เราต้องสร้าง ไม่ใช่รั้วเหล็ก
แต่คือ “รั้วสติ”
รั้วแห่งระบบ
รั้วแห่งผู้นำที่ต้องการ “ความนิ่ง สติ และความรู้”
มากกว่าความดัง!
อ่านข่าวต้นฉบับได้ที่ : https://www.matichon.co.th/politics/news_5410015
มติชนออนไลน์
เมื่อวันที่ 13 ตุลาคม 2568 สิงห์ชัย ทุ่งทอง อดีตสมาชิกวุฒิสภาจังหวัดอุทัยธานี เผยแพร่ข้อเขียน เรื่อง “ปาหี่ชายแดน” รัฐไร้ระบบ กับคนหิวแสง แสดงความคิดเห็นถึงในพื้นที่บ้านหนองจาน บ้านหนองหญ้าแก้ว จ.สระแก้ว ว่า
ชายแดนไทยในยามนี้ ไม่ได้มีแต่รั้วลวดหนาม หากแต่เต็มไปด้วย “รั้วอวิชชา” ของผู้คนที่หิวแสง และระบบราชการที่หิวอำนาจ แต่ขาดสมอง
เราเห็นภาพ “ชาติไทย” ถูกแปรสภาพจากรัฐที่มีอารยธรรม เป็นสนามปาหี่ของนักการเมืองมือสมัครเล่น คนที่ไม่เข้าใจเลยว่า “เรื่องชายแดน” ไม่ใช่เรื่องอารมณ์ หากแต่คือ “ความมั่นคงแห่งรัฐ” และ “ศักดิ์ศรีระหว่างประเทศ”
ทุกวันนี้ สื่อบางสำนักกับกลุ่มหิวแสงบางก๊ก กำลังแข่งกัน “ขายชาติในราคาแบกะดิน”
เปิดไมค์ด่ากันข้ามรั้ว
เอาคลิปบ้าบอลงไลฟ์
อ้างรักชาติ
แต่ไม่รู้แม้แต่โครงสร้างอำนาจในภูมิภาคว่า “ใครเล่นอยู่เบื้องหลัง”
รักชาติไม่ใช่เรื่องตะโกน
แต่คือการรู้เท่าทัน
และปกป้องผลประโยชน์ของชาติด้วยปัญญา ไม่ใช่ด้วยโซเชียล
ที่น่าขมขื่นกว่านั้น หน่วยงานรัฐที่กินภาษีประชาชนเป็นพันล้าน กลับทำได้เพียง “ยืนดู” เหมือนคนถือแฟ้มอยู่ชายแดน มองพวกหิวแสงวิ่งวุ่นถ่ายคลิปอย่างเงียบงัน เหมือนกลัวว่าหากออกหน้า จะโดนการเมืองเหยียบ “ตีน”
ระบบราชการไทยที่บริหารเรื่องความมั่นคงชายแดนในวันนี้ ดูเหมือน “ใหญ่แต่ไร้ระบบ และขาดการจัดการ”
มีตำแหน่งแต่ไร้น้ำยา
มีเครื่องแบบแต่ไร้เกียรติ
ความขัดแย้งที่ชายแดนไม่ได้เริ่มจาก “ทหารรบ” แต่มันเริ่มจาก “ระบบบริหารและข้าราชการนิ่ง” ที่ไม่รู้ว่าหน้าที่ของตนคือ “การรักษาศักดิ์ศรีของประเทศ” ไม่ใช่ “รักษาเก้าอี้”
เมื่อไม่มีคนกล้ากำกับ
เมื่อไม่มีระบบที่ชัด
ชายแดนไทยจึงกลายเป็น “ชายแดนของข่าวลือ”
เต็มไปด้วย “นักรบคีย์บอร์ด” ที่สร้างความแตกแยกมากกว่าความเข้าใจ
โลกทั้งโลกกำลังมองเรา
แต่เรากลับทำตัวเหมือนประเทศด้อยพัฒนา ที่ให้ความขัดแย้งเป็นไวรัล
แทนที่จะให้ “วุฒิภาวะของรัฐ” เป็นคำตอบ
และนั่นคือความน่าอับอายที่สุดของ “รัฐที่ไร้การบริหารจัดการ”
บ้านเมืองที่คนหิวแสงดังได้ง่าย
แต่คนมีสมองพูดได้ยาก
บ้านเมืองนั้น จะไม่เจริญ
เพราะรั้วที่เราต้องสร้าง ไม่ใช่รั้วเหล็ก
แต่คือ “รั้วสติ”
รั้วแห่งระบบ
รั้วแห่งผู้นำที่ต้องการ “ความนิ่ง สติ และความรู้”
มากกว่าความดัง!
อ่านข่าวต้นฉบับได้ที่ : https://www.matichon.co.th/politics/news_5410015
