กรณีชัยวุฒิล่าสุดที่พูดแถลงข่าว ยังจับแฮ้กเกอร์นายสิบทหาร ‘9 near’ ไม่ได้ ทั้งที่ผ่านมาเกิน ๓ อาทิตย์แล้วว่า “เขาเป็นทหาร ใครจะไปจับทหารก็ต้องขออนุญาตจากผู้บังคับบัญชา...ไม่ใช่ประชาชนธรรมดา ถ้าเป็นประชาชนธรรมดาเราก็จับกุมได้เลย”
เหตุอีกอย่างที่ยังจับไม่ได้ ซึ่งผู้บัญชาการสืบสวนอาชญาทางเทคโนโลยี่อ้างว่า รู้เบาะแสมาตั้งแต่ ๑๔ มีนาโน่นแล้ว ขอหมายศาลจับเมื่อ ๒ เมษา ทว่าคนร้ายก็ดั๊น “ปิดโทรศัพท์หนีไป” ยอมรับว่าคนร้ายรายนี้ “มีความรู้ทางด้านคอมพิวเตอร์สูง”
องค์ประกอบทุกอย่างที่ทำให้ฝ่ายตำรวจ ‘failed’ ไม่มีอะไรงี่เง่าเท่า “เขาเป็นทหารต้องขออนุญาตก่อนจับ” เรื่องนี้ Arnon Mamout อาจารย์กฎหมายที่ มธ. ไปเอาระเบียบสำนักนายกฯ ว่าด้วยการจับกุมทหารมาตบหน้ารัฐมนตรีดิจิทัล
“ตัวบทให้ ‘แจ้ง’ ผู้บังคับบัญชาของทหาร ‘ทราบ’ ไม่ใช่ไป ‘ขออนุญาต’...หนำซ้ำ ถ้าพฤติการณ์คาดจะหลบหนีการจับกุม ก็ไม่ต้องแจ้ง จับได้เลย” อย่างนี้ @SaiSeeMaP บอก “วันๆ ชัยวุฒิเอาแต่ตีกอล์ฟกับบั๊ดดี้หรือไง ทำไมมั่วได้ตลอดแบบนี้”
ดูจากตัวบท ที่ Sai-See-Ma ว่า “ตามระเบียบถ้าตำรวจเชื่อว่าอาจหลบหนีไม่ต้องแจ้งครับ ที่ให้แจ้งก่อนก็คงเพราะมีปืนทั้งคู่ คงกลัวจะยิงกันตายระหว่างไปจับกุม” นั้นฟังขึ้น แต่ก็ยังเป็นระเบียบที่เหลื่อมล้ำ แบ่งชั้นชน คนถืออาวุธย่อมกำอำนาจ
มันเป็นวิธีคิดที่ไม่สอดคล้องกับสังคมประชาธิปไตย จริงอยู่ผู้ถืออาวุธย่อมทำให้ผู้อื่นเสียชีวิตได้เสมอ แต่หลักกฎหมายอันถูกต้องและเหมาะควร ต้องมีผิดและโทษมหันต์ ถ้าใช้อาวุธในทางละเมิด เพื่อให้ผู้พกอาวุธมีความยำเกรงความผิด
แต่นี่ระเบียบข้อ ๑๓ บอกว่า “ในการจับกุม...หากทหารผู้นั้นสวมเครื่องแบบอยู่ ให้...หลีกเลี่ยงการใช้เครื่องพันธนาการ เว้นแต่จะมีความจำเป็นอย่างยิ่ง และมิให้ใช้อาวุธระหว่างการจับกุมโดยไม่จำเป็น” อันนี้ตรรกะไม่เข้าท่าเอาเสียเลย
การจับกุมผู้ถืออาวุธ เหตุหนึ่งเพราะเขาอาจใช้อาวุธให้เกิดอันตรายผู้อื่น แล้วถ้าไม่มีปัจจัยให้เขายำเกรงได้ เช่นอาวุธที่เหนือกว่า มากกว่า แล้วเขาจะยอมสยบโดยง่ายจากคำกราบกรานวิงวอนละหรือ ประวัติศาสตร์การรัฐประหารสำเร็จและอยู่นานทุกครั้ง บอกอะไรเราได้บ้าง
