เรื่องน้องหยก 19/04/66

ภาพจาก Nithiwat Wannasiri

.....
Thanalop Phalanchai
Yesterday

19/04/66
หยกเล่าว่าพยายามเขียนหนังสือแสดงความคิดเห็นเกี่ยวกับสิ่งที่หนูเจอ หย่อนใส่ตู้ หนูไม่รู้ว่าเค้าจะรับฟังหนูมั้ย แต่หนูก็อยากให้เค้ารู้ปัญหาที่หนูเจอจริงๆ
ตอนนี้หนูไม่อยากใช้ของหลวง ไม่อยากกินของหลวง ไม่อยากต้องขอบคุณอะไรก็ไม่รู้ และเพราะหนูต่อสู้กับรัฐอยู่ หนูอยากจะสู้ให้ถึงที่สุด พอมันจะต้องใช้ของหลวง หนูก็ลำบากใจที่จะใช้ ( หยกอธิบายถึง ยา คารามายด์ ที่ใช้ทาแก้คัน)
ที่หนูทำทุกอย่างเพื่อแสดงให้เห็นว่าหนูอยากต่อสู้กับศาลที่ทำอย่างนี้กับหนู
หนูไม่ได้ต้องการมีปัญหากับที่นี่
แต่เพราะกระบวนการยุติธรรมที่มันไม่ถูกต้องกับหนูตั้งแต่แรก
ตั้งแต่วันที่สมุดหนูโดนรื้อ หนูก็ไม่นับยอด ไม่ทำอะไรแล้ว
เพราะหนูรู้สึกว่า เค้าไม่เคารพสิทธิหนู
อย่างตอนให้หนูจัดที่นอน หนูก็จัดอย่างดี แต่พอมารื้อๆ อย่างกับโจรขึ้นบ้านเลย
แล้วจะให้หนูเก็บให้เป็นระเบียบทำไม
มีวันที่ได้รับข้าวกล่องและหมูรวนเค็ม
หนูก็ใช้กล่องข้าวไปรับหมูรวนเค็ม เพราะหนูไม่อยากล้างจาน แต่เค้าถามว่าทำไมไม่เอาจานมารับ หนูก็เลยเดินหนีออกมา
คนอื่นอาจจะมองว่าหนูบ้าที่ต่อสู้แบบนี้
แต่ทำไรได้
หนูทำในสิ่งที่หนูเชื่อ
หนูเชื่อว่าหนูไม่ผิด วันที่หนูถูกจับ ตอนแรกที่คุยกับทนายประเวศ ทนายประเวศยังบอกว่าเดี๋ยวก็ประกันชั้นศาล แต่พอไปถึงศาลจริงๆ พอได้ยินคำว่าขอปล่อยตัวชั่วคราว หนูรู้สึกไม่ชอบคำๆนี้มากๆเลย
หนูรู้สึกว่าหนูยังไม่ได้ทำอะไรผิด เหมือนถ้าหนูยอมรับ เค้าก็จะทำอะไรกับหนูก็ได้ แล้วหนูก็เลือกที่จะปฏิเสธอำนาจด้วย เพราะฉะนั้นทุกอย่างที่ทำมาตลอด เพื่อต่อสู้กับศาล

.....
Nithiwat Wannasiri
7h

จดหมายจาก Thanalop Phalanchai เยาวชนหญิงอายุ15ปีที่ถูกคุมขังด้วยม.112ที่คุกเยาวชนหญิงจ.นครปฐมเป็นเวลา23วันแล้ว
*เธอปฏิเสธกระบวนการยุติธรรมภายใต้อำนาจของตำรวจและศาลที่เป็นลูกน้องของคู่กรณีในคดีมาตรา112ของเธอ
ฉบับนี้เขียนเมื่อ2วันก่อน(อังคารที่18เมษายน2566)
--
สวัสดีค่ะ หนูหยกนะ จากบ้านปรานี นครปฐม
หลายอย่างที่เขาทำกับเด็กในนี้หนูว่าไม่มีเหตุผลเลย
อยากให้พี่ๆทุกคนช่วยส่งหนังสือเกี่ยวกับสิทธิของเด็กเข้ามาที่นี่เยอะๆ แต่หนูขอให้ฝากมาทางพี่ทนายที่มาเยี่ยมดีกว่าเพราะถ้าส่งมาเฉยๆเขาอาจจะไม่ยอมให้หนังสือมาถึงเด็กๆเหล่านี้
.
สำหรับหนูทุกวันนี้ค่อนข้างเครียดมากๆ มากขึ้นทุกวัน ทั้งถูกจับตา และมีการพูดตั้งคำถามว่าทำไมหนูไม่ทำตามกฎเกณฑ์บางอย่าง (เช่นให้ทำท่ามือคล้ายๆทหาร ตบเข้ากันเป็นท่าฟอร์ม ก่อนท่องบทขอบคุณชาวนาก่อนกินข้าว)
.
วันนี้เป็นวันที่แย่มากๆสำหรับหนูจากการใช้ชีวิตในบ้านปรานี
วันนี้สมุดของหนูถูกรื้อและมีกระดาษหายไป
หนูรู้สึกว่าหนูถูกละเมิด
.
ที่จริงหนูรู้อยู่แล้วว่าเรื่องแบบนี้จะเกิดขึ้น เพราะที่นี่ถึงจะชื่อบ้านปรานีแต่มันก็คือคุก
มีข้อจำกัดหลายๆอย่าง ห้ามดูหนังที่เป็นการเมือง ฆาตกรรม หนังผี
หรืออะไรที่เขาไม่อยากให้เราได้อ่านเขาจะอ้างว่าเป็นสิ่งที่ทำให้เด็กเครียด
.
พอมาคิดดีๆแล้วการล่วงละเมิดที่เกิดในบ้านปรานี ก็เป็นเพียงแค่ส่วนหนึ่งของทุกอย่าง
.
สิ่งที่เกิดขึ้นกับหนูคือการที่ทุกคนร่วมมือกันละเมิดหนูอย่างเป็นระบบ
และบ้านปรานีก็เป็นเพียงแค่ส่วนหนึ่งของปัญหาเท่านั้น
.
ทุกวันนี้หนูยังคงสงสัยจริงๆว่าศาลที่ออกหมายจับหนูเขาได้เห็นหนังสือเลื่อน(เข้ารายงานตัวตามหมาย)ของทนายไหม?
ตำรวจที่ไปขอออกหมายจับทำไมเขาทำแบบนั้น?
การละเมิดอย่างเป็นระบบเหล่านี้เกิดขึ้นได้กับทุกคน
ไม่ใช่แค่เด็ก
แต่ผู้ใหญ่ด้วย
และทุกๆคนก็คงเป็นเหยื่อเหมือนหนูเช่นเดียวกันไม่ว่าวันใดก็วันหนึ่ง

.....