หมายความว่าอย่างไร หนึ่ง นำมันไม่ได้ขาดแคลนถึงขั้นทำให้น้ำมันจำหน่ายในประเทศแพงหูฉี่ กว่าหลายประเทศรอบบ้าน (แพงกว่ามาเลเซีย ๓ เท่า) สอง น้ำมันเถื่อนน่าจะมาจากการลักลอบนำเข้าน้ำที่ถูกกว่าในประเทศเพื่อนบ้าน
และรวมทั้งน้ำมันที่ผลิตในประเทศ แต่ไม่ได้นำออกสู่ตลาดเพื่อทำให้ราคาน้ำมันลด ก็เลยมีการนำออกสู่ตลาดมืดเพื่อหลีกเลี่ยงอัตราภาษีที่สูงลิบลิ่ว ดังตัวอย่างที่สงขลา ราคาน้ำมันในปั๊มที่เสียภาษีให้รัฐสูงกว่าน้ำมันเถื่อนเกือบ ๑๐ บาทต่อลิตร
แก๊สโซฮอลส์ ๙๕ ลิตรละ ๓๖.๙๐ บาท ดีเซล ๓๕.๕๐ บาทต่อลิตร “ในขณะที่น้ำมันที่จำหน่ายในประเทศมาเลเซีย ทั้งน้ำมันเบนซิน ๙๗ และน้ำมันดีเซลอยู่ที่ราคาลิตรละ ๑๗ บาท เท่านั้น” กับที่ขายตามจุดอำพรางริมทางลิตรละ ๒๘-๒๙ บาทเท่านั้น
“ที่บ้านปาดังเบซาร์ อ.สะเดา จ.สงขลา มีนายทุนน้ำมันเถื่อนมาวางขายกันริมถนนห่างจาก สภ.ปาดังเบซาร์ เพียง ๕๐๐ เมตร” สนนราคา ๒๘ บาทสำหรับเบนซิน ๙๗ และ ๒๙ บาทสำหรับดีเซล เป็นต้น เทร็นด์อย่างนี้คงขยายไปพื้นที่อื่นๆ อีกหลายแห่ง
อัทธ์ พิศาลวานิช ผู้ชำนาญด้านการค้าระหว่างประเทศของมหาวิทยาลัยหอการค้า ชี้ว่า “การขาดดุลสะสมต่อเนื่องเป็นระยะเวลานานไม่ดี จะมีผลต่อความเชื่อมั่นของนักลงทุน” ใครจะอยากมาลงทุนในสภาวะที่ “พวกเขาต้องแบกรับภาระต้นทุน สูงกว่าการไปลงทุนประเทศอื่น”
แม้การขาดดุลการค้าของไทยเวลานี้จะเรียกในทางวิชาการว่า “ยังไม่รุนแรงนัก” ถ้าเทียบกับประเทศในละแวกนี้ที่เจอวิกฤตหนักหน่วง อย่างศรีลังกาและ ส.ป.ป.ลาว แต่แนวโน้มมีว่าถึงปลายปี จำนวนขาดดุลจะเพิ่มไปถึง ๕ แสนล้าน
พร้อมด้วยค่าเงินบาทจะยิ่งอ่อนลงไปอีก ถึง ๓๗ บาทต่อ ๑ ดอลลาร์ ทั้งที่ขณะนี้ก็ ๓๖.๗๕ บาทเข้าไปแล้ว มันเป็นผลกระทบลูกโซ่ ที่จะวกกลับมาซ้ำ วนอย่างนี้ไปถึงขั้นล้มละลายได้เหมือนกัน หากไม่แก้ให้ถูกจังหวะ หรือเผลอไผลเหมือนวิกฤตใหญ่ครั้งก่อน
น่าห่วงก็ตรงประเด็นเงินทุนสำรองระหว่างประเทศ ซึ่งรัฐบาล ‘ตู่’ เอามาคุยบ่อยครั้งว่ายังมีมาก หนาแน่นเป็นฐานความมั่นคงอย่างหินผา เพื่อจะได้ถลุงกันอีลุ่ยฉุยแฉกต่อไปอีก หากผลจากความด้อยปัญญาแล้วอวดดีของคนที่กำอำนาจตัดสินใจ
เงินทุนสำรองกร่อนลงไปทุกวันตลอด ๘ ปีที่ผ่านมา และจะร่อยหรอในอีก ๕ ปีที่จะผ่านต่อไป ถ้าแก๊ง รปภ.ครองเมืองชุดนี้ยังสืบทอดอำนาจกันอยู่ต่อไป ธนาคารแห่งประเทศไทยแจ้งล่าสุดเมื่อ ๘ กรกฎาคมว่า ยอดทุนสำรองประเทศไทยลดไป ๓ พันล้านเหรียญ
ภายในช่วงเวลา ๑ อาทิตย์ จาก ๒๒๐,๐๐๐ ล้านดอลลาร์ มาอยู่ที่ ๒๑๘,๐๐๐ ล้านดอลลาร์ อันถือว่าเริ่มต่ำลงกว่าระดับอันเป็นขีดควรรักษา คนของรัฐมักจะอ้างปัจจัยภายนอก คือเศรษฐกิจโลก แต่หลายประเทศเริ่มฟื้นตัวกันมาตั้งแต่ต้นปีแล้ว
ประเทศที่ควรมองเปรียบเทียบ ไม่ต้องดูมาเลเซีย ฟิลิปปินส์ ที่สูสีกันมากับเรา หรือไม่พูดถึงสิงคโปร์ ไต้หวัน เกาหลีใต้ ที่จัดอยู่ในกลุ่มล้ำหน้าไทยไปแล้ว ต้องดูจากเวียตนามซึ่งไล่หลังและกำลังจะแซงไทย แม้จะมีรัฐบาลกึ่งเผด็จการเหมือนกัน
แต่เขาน่าจะรู้หลักบริหารเศรษฐกิจดีกว่า พวกที่รู้แต่กุมและสืบทอดอำนาจเท่านั้น แถวๆ นี้
(https://www.prachachat.net/economy/news-1036752 และ https://www.youtube.com/watch?v=62g7zMAtQKY)
