วันศุกร์, มิถุนายน 24, 2565

ประเทศเรามันต้องสิ้นหวังขนาดไหน ถึงทำให้คนจำนวนมากรู้สึกมีความหวังและฝากความหวังกับอาจารย์ชัชชาติซึ่งเป็นเพียงผู้บริหารท้องถิ่นแห่งหนึ่งขนาดนี้ ก็คิดดูเถอะครับ


Worapong Keddit
June 21
ประเทศเรามันต้องสิ้นหวังขนาดไหน ถึงทำให้คนจำนวนมากรู้สึกมีความหวังและฝากความหวังกับอาจารย์ชัชชาติซึ่งเป็นเพียงผู้บริหารท้องถิ่นแห่งหนึ่งขนาดนี้ ก็คิดดูเถอะครับ

Surawej Numhom
June 21
อยากจะกราบบบใจผู้ว่าชัชชาติตรงนี้เลย!!!!
ตอนที่รู้ว่าไฟไหม้ชุมชนบ่อนไก่แล้วผู้ว่ารีบไปดูก็สุดยอดแล้ว
ในใจเราก็สงสัยประชาชนที่ไฟไหม้บ้านเขาจะอยู่ยังไง?
จะมีหน่วยงานอะไรช่วยเหลือไหม
คืนนี้ผู้ว่าชัชขาติมา Live เฉลยเลยจ้าาาาาา!!!!
แบบว่าประชุมเสร็จสามทุ่มก็มาติดตามงาน
บริเวณที่เกิดเหตุเพลิงไหม้อีกที
แบ่งแผนการดูแลทั้งผู้ใหญ่ เด็กนักเรียน เด็กเล็ก
ดูแลเสื้อผ้า อาหารการกิน ห้องอาบน้ำ
การดูแลต้องวางแผนระยะสั้น ระยะกลาง ระยะยาว
ที่อยู่อาศัยชั่วคราวและที่อยู่แห่งใหม่
รวมถึงเงินช่วยเหลือฉุกเฉินด้วย
ท่านบอกว่าพวกเราไม่ต้องห่วง กทมจะดูแลเอง
และไม่ต้องส่งอะไรมาเพราะจะทำให้เกิดปัญหาบริหารจัดการและของเหลือ
พร้อมกับให้กำลังใจว่าแม้วันนี้สูญเสียทรัพย์สิน
แต่ต้องมองแง่บวกว่าชีวิตเรายังรอด ไว้สู้ต่อไป!!
เกิดมาไม่อยากจะเชื่อว่าชีวิตนี้จะเจอผู้บริหารทำงานแบบนี้
คนที่ทำแบบนี้ได้ต้องถึงพร้อมทั้งสุขภาพ ร่างกาย มันสมองและภาวะผู้นำ
ตอนจบมีคนถามว่าทานข้าวหรือยัง? ท่านตอบว่าทานแล้วแถมตัดผมแล้วด้วยนะ!!!! เอ้อ! เอากะแกสิ Superman ชัดๆ
ใช้เวลาทุกนาทีอย่างคุ้มค่าจริงๆ ไม่รู้ว่าสมองจะเลิศขนาดไหนที่ประมวลผลและแบ่งเวลาได้ขนาดนี่!!!
ทำดีให้ต่อเนื่องแล้วช่วยบริหารประเทศเลยนะครับ ขอร้อง