"จดหมายถึงลูกสาวในวัยร้อยวัน" โดย : หลิวหวี - ขอให้ลูกเป็นที่รักของคนมากๆ แต่ถ้าไม่เป็น ก็ขอให้ลูกเรียนรู้จักมีความโอบอ้อมยอมรับในความโดดเดี่ยว

คนบ้าหนังสือ - Madman Books
22h ·

... ขอให้ลูกมีโชคดี แต่ถ้าไม่มี ก็ขอให้ลูกเรียนรู้จักมีความเมตตาในเคราะห์กรรม
ขอให้ลูกเป็นที่รักของคนมากๆ แต่ถ้าไม่เป็น ก็ขอให้ลูกเรียนรู้จักมีความโอบอ้อมยอมรับในความโดดเดี่ยว ...
***** *****
“ลูกรัก เมื่อลูกโตขึ้น หากลูกอยากเป็นนายธนาคาร ก็จงเพียรพยายาม แต่ถ้าลูกเพียงอยากเป็นคนอบขนมปัง ก็ไม่เลว ถ้าลูกอยากเล่นการเมือง ก็ต้องด้วยเหตุผลที่เหมาะสม แม่จะสนับสนุนแน่นอน
แม่หวังเพียงว่า ในระหว่างทางแห่งการเติบใหญ่นั้น ลูกจะโชคดีได้พบความใฝ่ฝันของตัวเอง
ใช่ว่าทุกคนจะสามารถมองเห็นทิศทางแห่งชีวิตของตัวเอง และบังเอิญมีความสามารถที่คู่ควรและสอดคล้องกับความใฝ่ฝันนั้น
ถูกแล้วลูก แม่ภาวนาให้ลูก "ประสบความสำเร็จ" แต่ "ความสำเร็จ" ที่แม่เข้าใจนั้น คือความนับถือและความรักในสิ่งที่ตนทำ สำหรับแม่ ทนายความคนหนึ่งที่ตื่นขึ้นทุกเช้าแล้วรู้สึกว่าการไปทำงานเป็นภาระนั้น ไม่อาจประสบความสำเร็จมากไปกว่าช่างแต่งผมที่พูดกับลูกค้าว่า "ดูสิ ผมทรงนี้สวยนะ"
แต่ว่า การไม่คาดหวังใน "ความสำเร็จ" ของลูก ไม่ได้หมายถึงการไม่คาดหวังในบุคลิกภาพของลูก แม่หวังว่า การมาสู่โลกนี้ของลูกไม่ได้มาอย่างว่างเปล่า แต่จะมีความคาดหวังและความสามารถในการสัมผัสความดีงามของมัน แล้วใช้ความดีงามของตัวเองเสริมให้มันดีงามยิ่งขึ้น
แม่เชื่อว่า ธาตุแท้ของคนนั้นเบ่งบานได้ไม่มีที่สิ้นสุด ศักดิ์ศรีของคนแสดงออกที่การวิ่งสู่ความจริง ความดี และความงาม
ดังนั้น แม่หวังว่าลูกจะเป็นคนใฝ่รู้ จากเรื่องที่ใหญ่ถึงขนาด "นอกโลกนั้นคืออะไร" และเล็กลงที่ "ฉี่อึที่หนูถ่ายลงกระโถนแล้วไปไหน" ล้วนปลุกความอยากรู้ของลูกได้
แม่หวังให้ลูกเป็นคนมีความเห็นใจ มีจินตนาการสูงสุดต่อความเจ็บปวดของผู้อื่น แม้กระทั่งของสัตว์ และมีความระแวดระวังต่อการทำร้ายทุกรูปแบบ
แม่หวังให้ลูกเป็นคนมีจิตสำนึกรับผิดชอบ เข้าใจดีว่า อิสรภาพ สันติภาพ ความยุติธรรมที่เรามีนั้น ก็เป็นเช่นบ้านหรือรถที่เรามี มันไม่ได้หล่นจากฟ้า และไม่ได้อยู่คงทนไปชั่วกาล มันต้องการให้เราทุกคนไปพยายามไขว่คว้าและปกป้องเต็มแรง
แม่หวังให้ลูกมีความกล้า จนกล้ายืนยันที่จะพูดว่า "ที่จริงแล้ว พระราชาองค์นั้นไม่ได้ใส่เสื้อใหม่เลย" แม้จะอยู่ภายใต้อำนาจ ความรุนแรง ความเย้ายวน การวิพากษ์วิจารณ์ หรือกระทั่งในความอบอุ่นของแวดวงเล็กๆ
แม่หวังให้ลูกมีความรู้สึกไว สามารถสัมผัสความข้ดแย้งอันไม่อาจผ่อนปรนระหว่างสิ่งที่สวยงามกับสิ่งที่อัปลักษณ์ สามารถพบศิลปะภายนอกพิพิธภัณฑ์ หอแสดงดนตรี และในรายละเอียดที่ซับซ้อนลดหลั่นนับไม่ถ้วนของชีวิต
เกิดเป็นลูกสาว แม่ยังหวังให้ลูกมีความฝัน หวังว่าวัยเยาว์และชีวิตของลูกจะไม่เพียงถูกกำหนดโดยความรักและการแต่งงาน
รายการนี้ยาวเกินไปแล้วใช่ไหม?
ความคาดหวังในด้านบุคลิกภาพนี้จะสูงไปหรือไม่? เอาเถอะ แทนที่จะบอกว่าแม่หวังให้ลูกเป็นคนเช่นนั้น แม่จะบอกว่า แม่หวังว่าลูกกับแม่จะให้กำลังใจซึ่งกันและกัน และช่วยให้อีกฝ่ายเป็นอย่างนั้น
ลูกรัก ขอให้ลูกค่อยๆ เติบโตขึ้น
ขอให้ลูกมีโชคดี แต่ถ้าไม่มี ก็ขอให้ลูกเรียนรู้จักมีความเมตตาในเคราะห์กรรม
ขอให้ลูกเป็นที่รักของคนมากๆ แต่ถ้าไม่เป็น ก็ขอให้ลูกเรียนรู้จักมีความโอบอ้อมยอมรับในความโดดเดี่ยว
ขอให้ลูกหลับสนิทและตื่นตามธรรมชาติไปตลอดชีวิต"
... "จดหมายถึงลูกสาวในวัยร้อยวัน"
... โดย : หลิวหวี [刘瑜, 1975 -] นักเขียน อาจารย์คณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์แห่งมหาวิทยาลัยชิงหัว
... แปล : วิภาดา กิตติโกวิท
©#MADMAN_BOOKS

https://www.facebook.com/MadmanBooks/posts/5992947704113262