ตอนนี้หันมาใช้กฎหมายอื่นเข่นเขาโคแทน เช่นคดีศิลปินพ่นสีเครื่องหมายแอนาร์คี่ กับขีดฆ่าเลข ๑๑๒ บนกำแพงวังหลวงด้านวัดพระแก้วฯ นั้นไม่มีการฟ้องด้วย ม.๑๑๒ แต่แถไปใช้ พรบ.โบราณสถาน กับ พรบ.ความสะอาดแทน
ฉบับแรก ม.๓๒ ระบุ “ผู้ใดบุกรุกโบราณสถาน หรือทําให้เสียหาย ทําลายทําให้เสื่อมค่าหรือทําให้ไร้ประโยชน์ซึ่ง โบราณสถาน ต้องระวางโทษจําคุกไม่เกินเจ็ดปีหรือปรับไม่เกินเจ็ดแสนบาท หรือทั้งจําทั้งปรับ” Mr.Yugala คัดมาให้ดู
ว่าถึงไม่หนักเท่าก็ไม่เบานักหรอก อย่างที่ “ศาลเยาวชนฯ ยกฟ้องคดี ม.๑๑๒ ‘สายน้ำ’ นักกิจกรรม” ที่ไปแปะกระดาษและพ่นสีสเปรย์ใส่รูป ร.๑๐ ให้เหตุผล “หลักฐานไม่ชัดเจนว่าจำเลยเป็นผู้กระทำผิด” แต่ยังไงก็ต้องลงโทษให้ได้
เลยบิดไปยัดข้อหา “ฝ่าฝืน พรก.ฉุกเฉินฯ ปรับเป็นเงิน ๔ พันบาท” เท่านั้น เป็นข้อยืนยันว่าศาลสมัยนี้ชอบเล่นปาหี่อวดเจ้านาย แต่ก่อนมีแต่พวกตุลาการองค์กรอิสระชอบทำเพื่อให้คนที่แต่งตั้งมาสบายใจ เดี๋ยวนี้ลามไปถึงศาลยุติธรรมปกติด้วย
ทั้งที่เขา “มีส่วนโดยทางตรงและทางอ้อมในการใช้งบประมาณรายจ่ายประจำปีงบประมาณ พ.ศ. ๒๕๖๔ และยังคงไว้ซึ่งความเป็นหุ้นส่วนในห้างหุ้นส่วนจำกัด บุรีเจริญ คอนสตรัคชั่น” พูดตามตรงก็คือ รมว.เซ็นเห็นชอบโครงการที่ผู้บริจาคเงินเข้าพรรคตนต้องการ
คดีนี้ศาล รธน. ไม่รู้จะตัดสินอย่างไรดี หรือไม่สามารถตัดสินตามเนื้อผ้าได้ เพราะจะทำให้รัฐบาลมัวหมอง ก็เลยไม่รับฟ้องเสียดื้อๆ อ้างว่าเรื่องงบประมาณนี่ ร่างพรบ.รายจ่ายประจำปี “ได้รับการพิจารณาเสร็จสิ้น และเป็นกฎหมายใช้บังคับแล้ว”
ศาลหัวคูณไม่สามารถพิจารณาร่างที่จบกระบวนของรัฐสภาแล้วได้ ต้องเป็นเรื่องของร่าง พรบ.ที่กำลังอยู่ระหว่างการพิจารณาเท่านั้นจึงจะเข้าข่าย ม.๑๔๔ ดังกล่าว...ฮ่วย
(https://www.matichon.co.th/politics/news_3902896 และ https://prachatai.com/journal/2023/03/103407)
