ไพรวัลย์ วรรณบุตร
13h ·
มีนักข่าวโทรมาเพื่อจะขอสัมภาษณ์ดิฉันในประเด็นนี้เยอะมาก ดิฉันขออนุญาตโพสต์เป็นบทความลงในเพจแทนแล้วกันนะคะ
สำหรับดิฉัน การใช้ความรุนแรง การทำร้าย และการขู่เข็ญ ไม่เคยเปลี่ยนหัวจิตหัวใจของผู้คนได้ค่ะ นอกจากจะไม่เปลี่ยนแล้ว มันยังสร้างบาดแผลและความเจ็บปวดให้กับผู้ที่ถูกกระทำด้วย ความรุนแรงไม่เคยเป็นสัญลักษณ์ของความรักที่แท้จริงได้เลย
ดิฉันพูดเสมอว่า พ่อแม่คือคนแปลกหน้าบนโลกใบนี้ ที่ลูกรู้จักนะคะ ดังนั้นหน้าที่ของคุณ คือต้องทะนุถนอมเขา ต้องปลอบประโลมและหยิบยื่นความรักความเข้าใจให้กับเขา คุณควรทำหน้าที่ให้สมกับการเป็นคนแปลกหน้าคนแรกที่เขามอบความวางใจให้กับคุณนะคะ
ถ้าคุณจะสร้างใครสักคนขึ้นมาเพื่อทำร้ายเค้า เพื่อขืนใจและบังคับให้เขาเป็นเหมือนสัตว์เลี้ยงที่แสนเชื่องของคุณ คุณไม่ควรสร้างเขาขึ้นมาค่ะ คุณควรปล่อยน้ำเชื้อของคุณลงโถส้วมแล้วราดมันทิ้ง
เพศสภาพไม่ได้เป็นสิ่งบ่งชี้หรือนิยามตัดสินคุณค่าในตัวตนของมนุษย์ค่ะ หัวใจต่างหาก ที่บอกว่าพวกเราแตกต่างกันยังไง บ้างก็หยาบกระด้าง บ้างก็ละเอียดละออ
พ่อแม่บางคนไม่เคยเข้าใจว่า การใช้ความรุนแรง ไม่มีวันทำให้พวกเขาได้รับความรักเคารพและความรู้สึกปลอดภัยจากลูกของพวกเขาอย่างแท้จริง และวันหนึ่งพวกเขาก็จะเสียใจ เมื่อลูกของพวกเขา เดินจากไปหาความปลอดภัยจากที่อื่น
ดิฉันขอประณามการใช้ความรุนแรงต่อลูกของตนเองของคุณพ่อท่านนี้นะคะ อย่าพูดถึงจิตสำนึกของความเป็นนักการเมืองเลย แม้แต่จิตสำนึกของความเป็นพ่อ คุณก็สอบไม่ผ่านค่ะ แค่การเข้าใจลูกตัวเองแท้ๆ ของตัวเอง ยังทำไม่ได้ และคุณจะไปเข้าใจคนอื่นที่คุณอาสาไปรับใช้เขาได้ยังไงคะ
