วันอังคาร, สิงหาคม 05, 2568

ชายแดนไทย-กัมพูชา นับจากวันนี้ อาจจะไม่เหมือนเดิมอีกต่อไป “จนถึงตอนนี้ ยังไม่รู้ด้วยซ้ำว่าที่รบกันนี้ด้วยเรื่องอะไร เพื่ออะไร ใครได้ประโยชน์?”


Phu Kradat
August 2
·
ชายแดนไทย-กัมพูชา นับจากวันนี้ อาจจะไม่เหมือนเดิมอีกต่อไป เช่นเดียวกับชีวิตคนชายแดน คงต้องอยู่อย่างระมัดระวัง ไม่รู้อะไรจะเกิดขึ้นอีกบ้างและตอนไหน ขณะที่การค้าขาย แรงงาน และความไว้วางใจกันของคนสองประเทศกว่าจะสนิทใจ อาจจะต้องใช้เวลายาวนานถึงชั่วชีวิตคนหนึ่ง หรือมากกว่านั้น
ชีวิตคงไม่เหมือนเดิม คงไม่ง่ายเหมือนเดิมอีกต่อไป
หลายท่านอาจจะชอบอะไรแบบ: ความรุนแรง ความสูญเสีย ความโกรธแค้น เกลียดชัง แสดงแสนยานุภาพ เอามันสักที และความรู้สึกอยากบดขยี้ให้แหลกละเอียดเป็นผุยผง ที่ได้เกิดขึ้นพร้อมกับความขัดแย้งและการปะทะกันด้วยอาวุธสงคราม
ไม่มีใครสามารถมาห้ามความรู้สึกของท่านได้ในระหว่างนั้น
ท่านมีสิทธิและเสรีที่จะรู้สึกและแสดงออกมาอย่างเต็มที่
และท่านสามารถรู้สึกภาคภูมิใจได้อย่างเต็มที่เลยด้วย
แต่เช่นเดียวกัน หลายท่านก็อาจจะไม่ชอบอะไรแบบนั้นเลยแม้แต่น้อย และบางท่านถึงกับทอดถอนหายใจออกมา —
“จนถึงตอนนี้ ยังไม่รู้ด้วยซ้ำว่าที่รบกันนี้ด้วยเรื่องอะไร เพื่ออะไร ใครได้ประโยชน์?”
ขณะที่บางท่านถึงกับพูดออกมาอย่างน้ำตาคลอว่า “จะอะไรก็แล้วแต่ คนเดือดร้อนก็คือพวกกูคนชายแดนและทหารชั้นผู้น้อยนี่แหละ…”
สงครามการสู้รบ ไม่ว่าจะขนาดเล็กหรือใหญ่ ไม่ว่าจะระยะสั้นหรือระยะยาว ล้วนส่งความหายนะให้กับผู้คนอย่างแสนสาหัสเสมอ
ไม่สูญสิ้นชีวิต ก็สูญสิ้นทรัพย์สิน
ไม่สูญสิ้นทรัพย์สิน ก็พลัดที่นาคาที่อยู่
ไม่พลัดที่นาคาที่อยู่ ก็ต้องอยู่อย่างหวาดระแวง
อยู่อย่างหวาดระแวงไม่พอ ความโกรธแค้น ความเกลียดชังกันและกันที่ถูกสร้างขึ้นมา จะดำรงอยู่ไปอีกนานเท่าไหร่ ไม่มีใครล่วงรู้ได้ จะจางหายไปเมื่อไหร่ ไม่มีใครล่วงรู้ได้เลย ที่สำคัญจะก่อความหายนะอะไรอีกมั้ย และเมื่อไหร่.
หมายเหตุ: แม้จะมีการหยุดยิงไป 4-5 วันแล้ว แต่สถานการณ์ก็ยังไม่ปกติ และ
- ยังคงมีประกาศของจังหวัดให้ประชาชนงดกลับเข้าภูมิลำเนาอยู่
- กลางคืนมีโดรนไม่ทราบฝ่ายบินบนท้องฟ้าทุกคืน
- หลายคน หลายครอบครัว ที่สูญเสีย (ชีวิตและทรัพย์สิน) ยังไม่รู้ว่าจะเดินหน้าต่ออย่างไร
- หลายครอบครัว ในหลายหมู่บ้าน เริ่มวางแผนสร้างบังเกอร์ หลุมหลบภัยกันแล้ว


Phu Kradat
15 hours ago
·
สิ่งที่กำลังเกิดขึ้น หรือสิ่งที่กำลังตามมา ไม่ว่าคนไทยหรือคนกัมพูชา ที่ต้องเผชิญในตอนนี้และนับจากนี้คือเรื่องปากเรื่องท้อง เรื่องการทำมาหากิน การเอาชีวิตรอด
คนไทยชายแดนไม่ว่าจะอยู่ศูนย์อพยพหรือกลับบ้านไปแล้ว ไม่สามารถออกไปทำงานได้ เพราะมีความไม่แน่นอน มีความหวาดกลัว ท้องหิว เงินร่อยหรอ
คนกัมพูชาแห่กลับประเทศ แต่ไม่มีงานทำ เงินเริ่มหมด แต่ท้องหิวตลอดเวลา
พูดให้ถึงที่สุด ความยากลำบาก ความอัตคัดขัดสน จะเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ ไม่มีละเว้นในแต่ละวันนับจากนี้ครับ
ขนาดสถานการณ์ปกติ ชีวิตก็ย่ำแย่อยู่แล้ว
ในสถานการณ์ไม่ปกติเช่นนี้ คงไม่ต้องพูดถึงให้มากความ
นี่คือผลพวง ผลกระทบที่เกิดขึ้นและเห็นได้อย่างง่ายๆ และชัดเจนครับ.