Art Without Borders
20h
©Artwork by "𝗖𝗿𝗶𝘀𝘁𝗼𝗯𝗮𝗹 𝗟𝗼𝗽𝗲𝘇" , known as "Kerbcrawlerghost" - Chilean
.....
.....
สุรพศ ทวีศักดิ์
14h
บทความนี้ดีครับ อธิบายประเด็นหลักๆ ได้เคลียร์และเสนอความเห็นของผู้เขียนได้ดี
แต่ที่เขียนว่า "ในสมัยพุทธกาลก่อนการเกิดขึ้นของพุทธศาสนาจึงไม่เคยมีศาสนาใดอนุญาตให้ผู้หญิงเข้ามาเป็นนักบวชมาก่อน" อันนี้ไม่ตรงกับข้อมูลที่พบในที่อื่นๆ
เช่นในหนังสือ "ตอบ ดร.มาร์ติน พุทธวินัยถึงภิษุณี" ของ ป.อ. ปยุตฺโต หน้า 110-114 พูดถึงนักบวชประเภทต่างๆ ที่มีมาก่อนพุทธะประกาศพุทธธรรมและก่อนอนุญาตการบวชภิกษุณีว่ามีทั้งนักบวชชาย และนักบวชหญิง
เช่น นักบวชชายเรียกดาบส นักบวชหญิงเรียกตาปสี, ตาปสินี หรือนักบวชชายอีกประเภทเรียกปริพาชก นักบวชหญิงเรียกปริพาชิกา บางทีก็ออกบวชเป็นครอบครัว ชาดกเวสสันดรก็บวชเป็นครอบครัว (ซึ่งสะท้อนว่ามีการบวชเป็นฤษีทั้งครอบครัวแบบนี้ในวัฒนธรรมนักบวชพูทวีป) พระมหากัสสะกับเมียก็ออกบวชเอง (แบบสิทธัตถะบวชเอง) ถือพรหมจรรย์มาก่อน ก่อนที่จะมาเป็นสาวกของพุทธะ กุลฑลเกสีก็บวชเป็นปริพาชิกามาก่อนที่จะมาบวชภิกษุณี เป็นต้น (ในพุทธประวัติมหายานก็พูดไว้สอดคล้องกับงานของปยุตฺโต)
ความเชื่อที่ว่าพุทธศาสนาเป็นศาสนาแรกของอินเดีย (หรือของโลก) ที่อนุญาตให้สตรีบวช เป็นความเข้าใจคลาดเคลื่อนของบ้านเรามานาน ทำให้เกิดการสร้าง "มายาคติ" ว่าพุทธศาสนาให้โอกาสผู้หญิงมาก่อนศาสนาใดๆ (เห็นพูดแบบนี้กันบ่อยมาก)
อันที่จริงน่าจะมีการศึกษาเกี่ยวกับสถานภาพนักบวชหญิงนอกพุทธศาสนาในอินเดียว่าต่างจากภิกษุณีอย่างไร ในแง่ความเท่าเทียมหรือไม่เที่ยมเทียมกับนักบวชชาย
แต่โดยรวมแล้วบทความนี้ดี น่าอ่านครับ
