โพสต์เจนz อยากบอกเล่า ให้คนรับรู้หน่อยว่าการที่คนโดน 112 ไม่ได้รับนิรโทษกรรมมันเจ็บปวด ส่งผลกระทบยังไงบ้าง

จาก FB หนึ่ง
Yesterday
·
กุร้องไห้ แบบจริงๆ จัง ๆ สุด ๆ กับเรื่องนิรโทษกรรมที่คนโดน112 ไม่ได้รับการให้อภัยโทษ คนติดคุกไม่ได้ออก คนลี้ภัยไม่ได้กลับ อุบาทชาติหมาเกินบรรยาย กุไม่ได้ร้องขอให้ใครมาให้อภัยกุด้วยซ้ำ กุแค่อยากได้ความเป็นธรรม สิ่งที่คนโดน112แต่ละคนเจอคือติดคุก ลี้ภัย ตาย ถูกตราหน้าว่าเป็นภัยความมั่นคง เพราะแค่ออกมาพูดเรื่องสถาบันกษัตริย์ คนที่ต้องขอให้พวกกุอโหสิให้คือพวกกษัตริย์ชาติหมา จับพวกกุเพราะแค่ออกมาวิพากษ์วิจารณ์ ทั้ง ๆ ที่กุก็16-17

112 ทำลายอนาคตคนไปตั้งเท่าไหร่แล้ว

เราแตกหักตัดขาดกับคนในครอบครัวเพราะ 112 ความสัมพันธ์แตกสลายกลับมาต่อไม่ติดจากการออกมาทำกิจกรรมทางการเมือง จนถึงวันที่ต้องลี้ภัยออกนอกประเทศ เราคิดว่าคงไม่กลับไปคุยกับครอบครัวอีกแล้ว เพราะเราก็อยู่ได้ด้วยตัวเอง เรียนหนังสือ มีงานทำ

แต่ก็ปฏิเสธไม่ได้อะว่ายังมีหลายเรื่องที่ค้างคากับคนในครอบครัวอยู่ ค้างคามาตลอดว่าเขาจะเสียใจบ้างมั้ยที่เราไม่อยู่แล้ว กลับไม่ได้แล้ว อาจจะไม่ได้เจอกันอีกตลอดชีวิต เราอยู่กันไกลข้ามทวีป ข้ามมหาสมุทร จะตระหนักบ้างมั้ยว่าคนโดน 112 ไม่ได้ทำอะไรผิด เป็นกฎหมายต่างหากที่ผิด จะคิดได้บ้างมั้ยว่าไม่มีใครสมควรต้องมาเจออะไรแบบนี้ เคยคิดจะโทษระบบโครงสร้าง โทษความไม่เป็นธรรมในประเทศบ้างมั้ย เคยคิดบ้างมั้ยว่าการที่เด็ก ๆ ออกมาพูด ไม่ได้หมายความว่าพวกเขาเป็นตัวร้าย เป็นนักโทษ หรือภัยความมั่นคง ตอนนั้นที่ยังเป็นวัยรุ่นก็โกรธและไม่เข้าใจว่าทำไมเขาไม่เข้าใจ เลยไม่ได้คุยกัน

จนเราใช้ชีวิต เติบโตขึ้น แล้วกลับมาอ่านโพสความทรงจำเก่า ๆ ในเฟสของพ่อ มันก็นานมาแล้วแหละ ไม่รู้ตอนนี้ยังมีชีวิตอยู่มั้ย แต่มันก็กลับมาอิมแพคกับความรู้สึกเรามาก และเราก็ตระหนักมาโดยตลอดว่าทั้งเราทั้งเขาต่างเจ็บปวดเหมือน ๆ กันกับผลกระทบของ 112 โครงสร้างสังคม การเมืองไทย etc.

เราไม่เคยคิดจะกลับไทย ต่อให้กลับได้ก็ไม่ขอกลับ เพราะส่วนตัวเราไม่มีอะไรหลงเหลืออยู่ที่ไทยแล้ว คือทิ้งทุกอย่างไปหมดแล้ว และก็เริ่มต้นใหม่ที่แคนาดาได้แล้ว แต่เขากลับทำให้เรารับรู้ว่าต่อให้เราไม่คิดจะกลับไทย มันก็ยังมีคนรอเรากลับไปอยู่ดี

และก็มีผู้ลี้ภัย 112 หรือผู้ต้องขังทางการเมือง 112 อีกมากที่อยากกลับบ้าน กลับไปหาครอบครัว กลับไปหาคนที่เห็นกันมาทั้งชีวิต แต่กลับไม่ได้แล้ว

112 ทำร้ายคนมามาก ทำลายพวกเรากันหมด ตัดทุกความสัมพันธ์ ตัดพ่อ ตัดลูก ตัดทุกชีวิต ทุกความฝัน ทุกอนาคต

ประเทศเหี้ยนี่ก็ไม่มีอะไรดีจริง ๆ อะ กุก็ไม่รู้จะพูดอะไร
แต่คงตอบคนที่รออยู่ได้แล้วว่า ไม่ต้องรอแล้วล่ะ ต่อให้อยากกลับก็คงกลับไปไม่ได้แล้ว เราคงทำได้แค่ขอโทษกับทุกเรื่องที่ผ่าน ๆ มา
เราอยู่ด้วยตัวเองได้แล้ว อาจจะสะบักสะบอม แต่ไม่มีอะไรต้องห่วง เรามีอนาคตอันสดใสแสนไกลรออยู่ในวันข้างหน้า รู้แล้วว่าชีวิตในวัยผู้ใหญ่เป็นยังไง รู้ละหาเงินเหนื่อยแค่ไหน แต่ที่ผ่านมาเราก็ใช้ชีวิตมีความสุขมาก แถมมีเพื่อนที่ดีรอบตัวเยอะแยะมากมาย

จากนี้เราจะตั้งใจใช้ชีวิตให้ดี เป็นคนเก่ง คนกล้า เหมือนที่เป็นมาตลอด

และจะไม่มีทางลืมเขาแน่นอน

#นิรโทษกรรมประชาชน

ป.ล. ข้อความเหล่านี้พิมพ์โดยไม่ได้คาดหวังว่าเขาจะเห็นหรือส่งไปถึงใครทั้งนั้น กุพิมพ์เพราะโมโหกับความอุบาทของประเทศ เลยโพสเฟส ตามประสาเจนz ไม่เล่นทวิต และเปน pms emotional sensitive and unstable และอยากให้คนรับรู้หน่อยว่าการที่คนโดน 112 ไม่ได้รับนิรโทษกรรมมันเจ็บปวด ส่งผลกระทบยังไงบ้างค่ะ