.jpeg)
ข้อแรก เปิดให้ขออนุญาตผลิตสุรากลั่นขาว หรือสุราแช่ที่ไม่ใช่เบียร์ โดยตั้งเป็นโรงงานอุตสาหกรรมขนาดกลางได้ทันที ไม่ต้องไปลงทุนสร้างโรงงานขนาดเล็กเสียก่อน ๑ ปี เหมือนแต่ก่อน
ข้อสอง โรงงานสุรากลั่นชนิดขาว หากตั้งอยู่ห่างจากแหล่งน้ำสาธารณะต่ำกว่า ๑๐๐ เมตร เดิมห้ามเด็ดขาด แต่กฏใหม่ทำได้ ถ้ามีระบบบำบัดน้ำเสีย ที่ไม่ก่อเกิดมลภาวะต่อสิ่งแวดล้อม และข้อสาม เกี่ยวกับการผลิตเบียร์เพื่อขายต่อสาธารณะ
แต่เดิมนั้นอนุญาตให้ผู้ผลิตเบียร์ (ที่เรียกกันว่าคร้าฟเบียร์) สามารถจำหน่ายแก่บุคคลทั่วไปเฉพาะในสถานที่ผลิตเท่านั้น บัดนี้มีใบอนุญาตชนิดใหม่มาแทนที่ ให้โรงผลิตเบียร์สดสามารถส่งเบียร์ของตนออกไปขายนอกสถานที่ผลิตได้แล้ว
ข้อนี้เป็นประโยชน์อย่างยิ่งสำหรับผู้ผลิตคร้าฟเบียร์รายย่อย ที่เพิ่มมากขึ้นในขณะนี้ ทำให้รายย่อย “ลืมตาอ้าปากได้มากขึ้น ทั้งในปี 2565 และ และในปีนี้” แม้ว่าตอนนี้ยังไม่มีการอนุญาตให้บรรจุขวดหรือกระป๋อง ทำได้เฉพาะถัง keg ก่อน
เท่าพิภพแจ้งด้วยว่า แม้ภาครัฐเริ่มมีการปลดล็อคหลายๆ อย่าง ยังมีอีกหลายอย่างที่จะต้องผลักดันกันต่อไป โดยเฉพาะการผลิตสุรากลั่นชนิดสีอื่นนอกจากสุราขาว รวมทั้งเพิ่มกลิ่น ซึ่งจะทำให้ผลผลิตมีมูลค่าเพิ่ม
นอกนั้นยังต้องแก้ไขระเบียบสำหรับการผลิต เช่นการกำหนดกำลังการผลิตขั้นต่ำ ทุนจดทะเบียน ซึ่งไม่ควรมีกำหนดไว้อีกต่อไป เพราะเป็นระเบียบที่อวยเจ้าสวยผู้ผลิตสุราเพียงสองรายมานานเกินไปแล้ว
