บทเพลงจากกำแพง บุ๊ค ธนายุทธ หนึ่งในผู้ต้องขังทางการเมือง เขียนบทเพลง Rap ผ่านลูกกรงในเรือนจำ

Thumb Rights

12 hours ago
·
บุ๊ค ธนายุทธ หนึ่งในผู้ต้องขังทางการเมือง เขียนบทเพลง Rap ผ่านลูกกรงในเรือนจำ
.
ยังจำเขาได้อยู่ไหม บุ๊ค ธนายุทธ ณ อยุธยา Rapper ผู้ใช้ชีวิตและเติบโตในคลองเตย ผู้บอกเล่าเรื่องราวต่าง ๆ ด้วยเสียงเพลง ในนามของ Elevenfinger @Elevenfinger โดยเรื่องราวของเขาถูกบอกเล่าเป็นภาพยนต์สารคดีเรื่อง School Town King ซึ่งเคยฉายบน Netflix ในช่วงเวลาหนึ่ง
.
ในเดือนกันยา ปี 2566 บุ๊คถูกศาลอุทธรณ์พิพากษาจำคุก 2 ปี 6 เดือนจากข้อหาครอบครองวัตถุระเบิด อันได้แก่ พลุควัน ประทัดลูกบอล ไข่ก๊องหรือไข่มังกรและระเบิดควันสี แต่บุ๊คมองว่าโทษดังกล่าวแรงเกินไปและวัตถุที่เขายอมรับว่าครอบครองจริง ๆ มีแค่ประทัดและควันสี ที่ส่งผลทางเสียงเท่านั้น
.
ปัจจุบันบุ๊คถูกย้ายไปยังเรือนจำบางขวางพร้อมกับคนอื่น ๆ เขาต่อสู้อารยะขัดขืนจนปากแตกและมือถลอก เขาถูกจำแนกไปยังแดน 2 ของบางขวาง ซึ่งเป็นที่คุมขังผู้มีโทษจำคุกตลอดชีวิต ทั้ง ๆ ที่โทษของบุ๊คเหลืออีกเพียงแค่ 6 เดือน
.
โดยก่อนหน้านั้นเพียงหนึ่งสัปดาห์ บุ๊คได้เขียนเพลง Rap ขึ้น จากการนั่งพูดคุยกับผู้ต้องขังคนอื่น ๆ โดยบุ๊คบอกเล่าเรื่องราวของเพลงดังกล่าวว่า
.
“เป็นเพลงที่มาจากการที่ผมนั่งคุยกับผู้ต้องขังคดีทั่วไปในนี้ คุยว่าแต่ละวันเขาเป็นยังไงบ้าง เขานอนฝันถึงอะไรบ้าง รู้สึกยังไงกับสิ่งที่ฝันเห็น และรู้สึกยังไงเมื่อตื่นขึ้นมา คุยกับประมาณ 20 กว่าคนได้ แล้วจดบันทึกไว้ เรียบเรียงและเอามาเขียนเพลง
.
นี่เลยไม่ใช่เพลงของผม แต่เป็นเพลงจากความรู้สึกของผู้ต้องขัง ในท่อนที่พูดว่า “ในห้องกว้างๆ ที่นอนข้างๆ ว่างเปล่าไม่มีเธอ” แม้ความจริงข้างๆจะมีคนนอนเยอะแน่นแค่ไหน แต่ในความรู้สึกมันก็ว่างเปล่าเพราะไม่มีครอบครัวอยู่ด้วย
.
เพลงนี้ไม่ได้สื่อสารแค่ชีวิตคนในเรือนจำ แต่มันอาจเป็นความรู้สึกของคนที่ต้องห่างไกลจากคนที่รัก”
.
เนื้อเพลง “ฝันว่ากลับบ้าน ตื่นขึ้นมายังอยู่ที่เดิม”
(ฮุก)
ฝันว่ากลับบ้านแต่ตื่นขึ้นมาก็ยังคงอยู่ที่เดิม
ในห้องกว้างๆ ที่นอนข้างๆ ไม่มีเธอ
ตื่นจากฝันร้ายและความจริงมาซ้ำเติม
มันก็คงไม่ง่ายที่จะหนีไปจากเพลิง
(Rap)
ฝันว่ากลับบ้านแต่ตื่นขึ้นมาอยู่ที่เดิม
ฝันว่ากอดย่า กอดพ่อ ได้กอดเธอ
ได้พบเจอเพื่อนที่เคยเล่นตอนปิดเทอม
ฝันถึงวันเวลาภาพเล่าที่ผ่านเดิน
ฝันว่ากลับบ้านแต่ตื่นขึ้นมาอยู่ที่เดิม
อดีตดั่งผ้าขาว ตอนนี้สีเปื้อนเกิน
ฝันถึงมิตรสหาย ตอนนี้สลายไม่เรียกเชิญ
หรือลืมกันไปหมดแล้ว ไม่เคยมาหากันบ้างเลย
ในโลกที่อินเตอร์เน็ตพาทุกสิ่งให้อยู่ใกล้
แต่ยังห่างไกลกับความจริงที่รู้สึก
พอโตเริ่มโกหกบอกครอบครัวว่าอยู่ได้
แต่ก็ยังแอบร้องไห้ คิดถึงบ้านในตอนดึก
ยังคงจำทุกอ้อมกอด ปรับผ้านุ่มมีกลิ่นหอม
กับข้าวทุกจาน คำบ่นและคำสอน
ค่ำคืนยาวนาน ความฝันตามหลอกหลอน
เช้าตื่นมามีคราบน้ำตาอยู่อาบหมอน
กลางคืนละเมอฝันว่านั่งอยู่ชายหาด
วันนี้กับเมื่อวานมันก็เหมือนจะไม่ต่าง
มีเพียงสายลมผ่านลูกกรงและหน้าต่าง
ร้องเพลงกับตัวเอง ยามนิทรายันสว่าง
แสงยามรุ่งสาง คอยย้ำเตือนถึงอดีต
ว่าสิ่งที่เสียไปคงย้อนมาไม่ได้อีก
มีเพียงแค่ตัวเองในค่ำคืนมืดสนิท
หล่นหายระหว่างทางประกอบขึ้นมาไม่ได้อีก
หล่นล่วงดั่งใบไม้ที่ผลัดไปตามฤดูกาล
หิ่งห้อยแสงไม่เรืองรองเมื่อต้องโดดเดี่ยวตามลำพัง
กลางเมืองสว่างสไสว แต่ก็เหน็บหนาวทุกหนทาง
ฉันเชื่อท้องฟ้าต้องปรากฏรุ้ง แค่เพียงตอนนี้มีฝันบ้าง
อยากเดินทางไกล ไปให้สุดเส้นของฟ้า
ตอนนี้ยังทำไม่ได้ ตื่นมานั่งรอวันเวลา
หมดไปแล้วอีกวัน แค่เพียงข้ามวันที่ผ่านมา
ฉันรู้สึกล้มเหลวและเป็นคนที่ผิดพลาด
แม้สารภาพบาปไม่อาจอภัยความผิด
หนอนชอนไชลึกลงไปไกลถึงราก
อาจไม่มีโอกาสสำหรับคนอย่างฉันอีก
มีเพียงแค่อดทนทำให้ทุกสิ่งชัดเจนขึ้น
ฉันยันยืนหยัดเพื่อเธอตรงนี้ เธอจะเห็นฉันเมื่อหันมา
แม้ว่าต้องทนกับความคิดถึง เป็นดั่งพายุและเกลียวคลื่น
วันนั้นเราจะได้พบกันใหม่ขอเพยงแค่เธอจงหลับตา
(กลับไปท่อนฮุก)
(จบ)
.
#นิรโทษกรรมประชาชน #คดีการเมือง

https://www.facebook.com/photo/?fbid=122206617116184830&set=a.122111574896184830